blackest
night #1 (dc)
De nieuwe zomercrossover begint rustig. Daarbij ontwijkt het
de valkuilen van de vorige crossovers, waar scènes
van één pagina aan elkaar werden geregen en
het nergens kwam tot een aanhoudende spanning of tot enige
coherentie. In dit geval is de opbouw goed, met aandacht voor
belangrijke hoofdrolspelers en de groeiende dreiging. Halverwege
worden de scènes korter, maar wel met een doel. Zowel
vertelstijl als dialogen blijven helder en als het tekenwerk
dan ook nog van hoog niveau is, vol details en dynamische
composities, dan staat boven water dat dit een overtuigend
sterk begin is van de crossover. Vooral door de overal voelbare
spanning geef ik een eindscore van vier sterren. tekst
geoff johns tekeningen ivan reis
wednesday
comics #3 (dc)
Na drie nummers van de wekelijkse krantenstrips valt op dat
enkele verhalen niet of nauwelijks progressie boeken. Het
verhaal over Superman staat deze week bijvoorbeeld helemaal
stil en ook Metamorpho komt met één groot panel
op de pagina geen steek verder. Daar staat tegenover dat Supergirl
domweg heel vermakelijk is en dat Batman prachtig tekenwerk
aflevert. Tot op heden kent Strange Adventures als enige verhaal
een consistent hoog niveau, wat de klasse van die maker onderstreept.
Het kan overigens zeker geen kwaad dat nogmaals wordt onderstreept
hoe kwetsbaar het papier is: na twee keer openvouwen, ontstaan
al de scheurtjes. Al met al geef ik toch drie sterren. tekst
brian azzarello & various tekeningen
eduardo risso & various
the life
and times of savior 28 #4 (idw)
Een flashback over hoe Savior 28 ooit gevangen werd gehouden
door een oude bekende, geeft een boeiende nieuwe laag aan
het hoofdpersonage van de vertelling. Omdat de eerste helft
van het nummer bestaat uit vrijwel alleen dialogen kan slim
worden ingegaan op de emoties waarmee Savior 28 worstelt en
vooral op wat de gevolgen zijn voor zijn daden en zijn denken.
Hoewel het soms met veel woorden wordt gebracht, past de schrijfstijl
bij de monotonie van gevangenschap en van het ondervragen.
En ja, de tekeningen zijn vaak aan de overdreven cartooneske
kant. Alsof het te vrolijk is voor zo'n serieus verhaal. Niettemin
houdt de inkleuring dat aardig bij elkaar. Drie sterren. tekst
j m dematteis tekeningen mike cavallaro