Het afgelopen decennium is het aantal
schrijvers dat de overstap maakt van andere media naar comics
explosief gestegen. En soms gaat dat gepaard met succes, omdat
zulke makers ook hun eigen schare fans hebben en meenemen,
maar soms is de overstap op zijn minst twijfelachtig. Zeker
wanneer het gaat om niet-schrijvers, om beroemdheden die denken,
dat ervaring met regisseren of acteren voldoende compensatie
zal zijn voor hun gebrek aan echt talent. Misschien dat daarom
de scepsis zo groot was, toen Gerard Way, de zanger van de
rockband My Chemical Romance, kwam met het plan voor het bij
Dark Horse ondergebrachte, zesdelige The Umbrella Academy.
De Umbrella Academy werd jaren terug
opgericht door Reginald Hargreeves, een als rijke excentriekeling
vermomd buitenaards wezen dat zich ontfermde over een zevental
baby's met bijzondere talenten. Hij nummerde de zeven op basis
van hoe nuttig ze zijn bij het redden van de wereld, want
dat was het einddoel voor zijn jonge studenten. Op tienjarige
leeftijd behoedde het team Parijs voor een ramp toen de Eiffeltoren
op hol sloeg, maar daarna kwam een einde aan de samenwerking,
waarop ieder zijn of haar weg ging. Twintig jaar later, in
het heden, komen de leden van de Academy weer bij elkaar voor
de begrafenis van Hargreeves. Nummer zes is inmiddels overleden
en de door de tijd reizende nummer vijf heeft in de toekomst
het eind van de wereld gezien. Dat lot komt dichterbij wanneer
nummer zeven, die zich ontevreden buiten de groep heeft geplaatst,
wordt benaderd door een apart muziekgezelschap dat met een
apocalyptisch optreden dood en verderf wil zaaien.
Meteen vanaf het begin bewijst Way
dat hij gevoel heeft voor het bijzondere en het eigenzinnige.
Zijn verhaal loopt over van de bizarre ideeën en originele
concepten, van iemand die alles wat ze zegt wáár
kan laten worden tot een knap staaltje oorzaak en gevolg als
zeven robots worden geactiveerd door de reünie van de
Academy en met hun bloedbad pas de hereniging van het team
bewerkstelligen. Deze rijke fantasie wordt aangevuld door
een prettige, licht associatieve vertelstijl en bovenal een
cast van ronde personages die, vaak impliciet, een heel verleden
aan diepgang met zich meedragen waar in enkele flashbacks
aan wordt gerefereerd. De hoofdrolspelers, de overgebleden
leden van de Academy, zijn stuk voor stuk individuen, zowel
in hun uitstraling als in hun handelen. In een wereld waar
het bordkartonnen archetype terrein wint, is dat op voorhand
winst, zeker wanneer de cast af en toe de tijd krijgt voor
een rustig gesprek onder vier ogen. Soms wil de plot te veel,
dan waaiert het over zo veel schijven uit, dat de grens tussen
hoofdzaken en bijzaken te vaag wordt, maar door het verfrissende
verhaal is dat zelden storend.
Braziliaanse tekenaar Gabriel Bá
heeft, net als zijn tweelingbroer Fabio Moon, een herkenbare
stijl in de lijn van het hoekige en sfeervolle werk van andere
Latijns-Amerikaanse tekenaars als Eduardo Risso en Marcelo
Frusin. Zijn grote enthousiasme voor dit project komt voort
uit zijn wens om te werken aan een superheldencomic uit de
mainstream. Ook dat is al vanaf het begin zichtbaar: met een
mengeling van de bijna Europese klare lijnen en een sfeervol
stilisme geeft hij de wereld van Way vorm op een manier die
heel aanstekelijk is. Zijn oog voor ontwerp compenseert het
gebrek aan afwisseling in zijn composities en die visuele
'toon' wordt overgenomen in zowel de lettering (met de scheve,
hoekige balloons) als de inkleuring (zonder verlopen, altijd
met harde vlakken). Hoewel het onvermijdelijk is, dat de vorm
hierdoor een enkele keer belangrijker wordt dan de inhoud
en vooral het overzicht, levert het een verzorgd, uniform
geheel op. Want zelfs een eenvoudige stijl heeft ruimte voor
details.
Van scepsis zal na de zesdelige miniserie,
die als ondertitel Apocalypse Suite heeft meegekregen, geen
sprake meer zijn. Way heeft in een kort bestek een complete
wereld bedacht en op een boeiende wijze tot leven gebracht,
wat hem ook buiten de muziekstudio tot een uitzonderlijk talent
maakt. Natuurlijk heeft hij zich laten inspireren door het
krankzinnige werk van Grant Morrison, maar Way heeft zich
deze manier van denken eigen gemaakt en dat verdient een compliment.
Samen met Bá heeft hij het fundament gelegd voor méér
The Umbrella Academy, misschien de leukste nieuwe comic van
de afgelopen twee jaar. Soms pakt kruisbestuiving dus goed
uit.
the umbrella
academy #1-6
- dark horse comics (full color, 32 pagina's) door:
gerard way & gabriel bá uitgegeven:
september 2007 - februari 2008