sentry
#3 (marvel)
Bob Reynolds bezoekt enkele oude bekenden en ontdekt dat niet
iedereen hem is vergeten. Verder gebeurt in dit nummer opvallend
weinig en zorgt alleen het goede einde met Doctor Strange
voor wat spanning. Wat dat betreft, is dit de stilte voor
de storm, hoewel de vertelstijl en de dialogen opnieuw indrukwennend
goed zijn en een knappe sfeer scheppen. Ook de wisselwerking
tussen Reynolds en Spider-Man is sterk uitgewerkt en het is
jammer dat het tekenwerk gehaast lijkt. Met name de manier
waarop de Hulk wordt neergezet, is niet overtuigend. Het nummer
blijft echter goed leesbaar en is zonder meer boeiend genoeg
voor een score van nog krap vier sterren. tekst
paul jenkins tekeningen jae lee
thunderbolts
#44 (marvel)
Samen met de Avengers moet het team het opnemen tegen Count
Nefaria, terwijl op de achtergrond subplots over Moonstone
en over het geheimzinnige Alpha-32 voor de afwisseling zorgen.
Een groot deel van het verhaal bestaat uit voorbereiding,
met slechts het begin van de confrontatie op de laatste pagina's.
Toch wordt het dankzij goede, slimme interactie tussen beide
teams nergens saai en zorgen alleen de vele tekstkaders af
en toe voor overbodige informatie. Helaas gebeurt er net iets
te weinig en is dit deel te inleidend. De tekeningen zijn
wederom zeer overtuigend, met veel dynamiek en ook de inkleuring
is fris en helder, waardoor ik nog nipt uitkom op drie sterren. tekst
fabian nicieza tekeningen mark bagley
batman:
dark victory #12 (dc)
Eén nummer voor het eind van de serie komen veel subplots
van de laatste tijd bij elkaar en wordt door middel van een
buitengewoon onverwacht en vreemd einde een onlogische wending
aan het verhaal gegeven. De ontsnapte Two-Face vermoordt Janice
Porter en wil Alberto Falcone voor de moord laten opdraaien.
Niet veel later ontdekt Batman dan eindelijk de schuilplaats
van de Hangman en daar wordt hij opgewacht door Catwoman.
Prima tempo, redelijke dialogen, maar de plot is opeens heel
kort door de bocht. Het tekenwerk is wel sterk, met opnieuw
veel grote composities en close-ups. Dit deel maakt benieuwd
naar het einde, maar mist toch iets, zodat ik drie sterren
geef. tekst
jeph loeb tekeningen tim sale
birds of
prey #23 (dc)
Blockbuster heeft snel een nieuw hart nodig en hij heeft daarvoor
Black Canary naar Gorilla City gestuurd, nog altijd in de
veronderstelling dat zij Oracle is. Ze overtuigt Grodd, de
leider van de gorilla's, en daarmee zorgt ze ervoor dat de
echte Oracle achter de locatie van Gorilla City komt. De plot
heeft zeer weinig vaart, maar de diepgang van het verhaal
maakt dat deels goed. Vooral de interactie tussen Barbara
Gordon en Ted Kord is knap en fris geschreven, zonder al te
veel uitleg. De tekeningen zijn redelijk stabiel, maar verder
niet heel bijzonder, hetgeen door de locatie van het verhaal
komt: de jungle. Twee sterren is te weinig, vandaar dat dit
nummer drie sterren krijgt. tekst
chuck dixon tekeningen butch guice
spawn
#99 (image)
Urizen loopt vrij rond op Aarde en Spawn bindt de strijd met
hem aan. Als Angela een opstand onder de engelen in de kiem
heeft gesmoord, vecht ze met Spawn mee en samen verslaan ze
Urizen. Intussen is de baby van Wanda en Terry op komst en
voelt Cyan dat er iets flink mis is. Het centrale gevecht
is simpel en niet overtuigend, maar het subplot over de Fitzgeralds
is erg goed en helaas te kort. Deze keer is bovendien het
aantal tekstkaders te hoog en zijn de dialogen iets minder
scherp dan voorheen. Het tekenwerk is gelukkig wel van een
ouderwets hoog niveau, met ijzersterke composities en veel
oog voor detail. Al met al verdient het nummer toch zeker
ruim drie sterren. tekst
brian holguin & todd mcfarlane tekeningen greg
capullo
scion
#4 (crossgen)
Prins Ethan en zijn vriend Skink zijn op weg naar huis, maar
worden onderweg achtervolgd door troepen van de Ravens. Daarnaast
krijgen ze te maken met de mysterieuze Exeter, een premiejager
die het op Ethan heeft gemunt. Ethan en Skink ontsnappen en
zien dan dat de Ravens zich opmaken voor een grote invasie.
Afgezien van een boeiende scène halverwege, waarin
Ethan en Skink hun situatie analyseren, bevat het nummer weinig
diepgang. De actiescènes zijn niet slecht, maar wel
verre van relevant, waardoor dit deel als een soort tussennummer
kan worden gezien. Het zeer goede tekenwerk kan daar verder
weinig meer aan doen, zodat ik ruim uitkom op twee sterren. tekst
ron marz tekeningen jim cheung