"What am I doing here?"
zijn de allereerste woorden van Jack Bauer (Kiefer Sutherland)
tegen George Mason (Xander Berkeley), het hoofd van de vanuit
Los Angeles opererende Counter Terrorist Unit. Tussen het
eerste en tweede seizoen van de 'real time' spionageserie
24 is ruim een jaar verstreken. Bauer heeft verlof, ziet er
zo onverzorgd uit als een zwerver en bewaart een pistool in
dezelfde lade als een nostalgische familiefoto. Toch is hij
weer terug op de plek waar hij vorig jaar alles op alles heeft
gezet bij het verijdelen van een moordaanslag op senator David
Palmer (Dennis Haysbert).
Palmer is inmiddels president en op
zijn vrije dag krijgt hij bericht dat de uit het Midden-Oosten
afkomstige terroristische organisatie Second Wave een atoomwapen
op Amerikaans grondgebied tot ontploffing zal brengen. Juist,
binnen vierentwintig uur. Palmer belt Bauer en persoonlijke
crisis of niet, je zegt geen 'nee' tegen de president van
de Verenigde Staten.
Bauer, hard en cynischer dan ooit,
stort zich op de zaak die hem via enkele schijven brengt bij
een groep louche criminelen die hij kent van een vroegere
undercovermissie. Hij heeft één voorwaarde:
dochter Kim (Elisha Cuthbert) moet onmiddellijk in veiligheid
worden gebracht. Net als in het vorige seizoen is echter duidelijk
dat Kim ook zonder de dreiging van een atoomwapen in de problemen
komt. Als kindermeisje bij de familie Matheson ontdekt ze
namelijk dat pa Gary (Billy Burke) losse handjes heeft, waarna
ze met de kleine Megan (Skye McCole Bartusiak) op de vlucht
slaat. Heeft ze dan niets geleerd van haar nachtelijke escapade
vorig jaar? Blijkbaar niet, want het schrijversteam, onder
leiding van Joel Surnow en Michael Loceff, zet de dames in
de serie nog altijd neer als manipulatieve feeksen of hulpeloze
leeghoofden.
Ondanks dit soort geforceerde, soms
tenenkrommende wendingen blijft 24 meer dan leuk vermaak.
Zeker met de schokkende onthullingen uit het eerste jaar in
het achterhoofd staat iedere scène bol van de verdachte
personages. CTU-medewerker Paula Schaeffer (Sara Gilbert)
is bijvoorbeeld zo'n onzekere computernerd dat daar wel meer
achter moét steken. En wat te denken van Eric Rayburn
(Timothy Carhart) van de NSA, die president Palmer nadrukkelijk
richting een oorlog met het Midden-Oosten stuurt? Een vreemde
eend in de bijt is Kate Warner (Sarah Wynter), die zo haar
bedenkingen heeft over de aanstaande echtgenoot van haar jongere
zus. Het subplot ligt nogal voor de hand, maar aangezien Wynter
als tweede bij de credits wordt genoemd, zal ook hier meer
achter steken.
Zeker in het begin wordt weer voortgebouwd
op allerlei achtergronden die de kijker (nog) niet kent. Het
is een tegenstrijdigheid die kenmerkend is voor de serie:
omdat alles zich in 'real time' afspeelt, kan veel diepgang
tussen de personages worden gecreëerd, terwijl de tijdspanne
van vierentwintig uur inhoudt, dat relaties beperkt blijven
en dat achtergrond gesuggereerd moet worden. Een vurig opbloeiende
romance is derhalve uit den boze, behalve als via details
wordt gehint naar voorafgaande gebeurtenissen. Die implicatie
is doorgedrongen tot Surnow en Loceff, want na de kalverliefde
van Kim voor haar kidnapper vorig jaar, wordt nu subtieler
gezinspeeld op een broeierige flirt voor Bauers trouwe collega
Tony Almeida (Carlos Bernard).
Seizoen twee van 24 begint veelbelovend.
De politieke machtsspelletjes rondom president Palmer vormen
een vrij scherp contrast voor de prikkelende hightech spanning
binnen de CTU en het verhaal is zowel gedurfd als akelig actueel.
Spanning laat zich niet over vierentwintig uur plannen, maar
mede dankzij Sutherlands gedreven spel kan dat bezwaar gewoon
terzijde worden geschoven.
24
- '8:00 am - 9:00 am' (joel surnow & michael loceff) cast:
kiefer sutherland, dennis haysbert, sarah wynter, elisha cuthbert
& carlos bernard airdate: 29.10.02 -
fox