Zomer is het nog niet. Desondanks
voelt The Time Machine wel aan als een doorsnee spektakelfilm
waarvan er elke zomer dertien in een dozijn bioscopen draaien.
Deze verfilming van H.G. Wells' klassieke sciencefictionroman
moet het immers vooral hebben van de effects en het hoge tempo.
Gelukkig valt de rolprent pas tegen het eind echt door de
mand en kan daarvoor volop worden genoten van het wilde avontuur.
In het New York van de negentiende
eeuw beleeft professor Alexander Hartdegen (gespeeld door
Guy Pearce) een zwarte dag als zijn verloofde Emma in het
park wordt neergeschoten. Hartdegen stort zich op zijn werk,
creëert een tijdmachine en wil daarmee de brute moord
op Emma voorkomen. Helaas sterft zij ook de tweede keer, waarna
Hartdegen via een tussenstop ergens in de eenentwintigste
eeuw uiteindelijk 800.000 jaar in de toekomst uitkomt. Daar
ontdekt hij snel dat de mens is geëvolueerd in twee stammen:
de vreedzame Eloi en de monsterlijke Morlocks. Hij raakt bevriend
met Mara (Samantha Mumba) en helpt haar tegen de ondergrondse
duivels. Vanaf dat moment valt de plot in duigen: veel uitleg
en vooral veel explosies.
De reisjes naar de toekomst zijn fascinerend,
met hier en daar een brokje maatschappijkritiek. Visueel steekt
het eveneens sterk in elkaar. Vooral de Morlocks worden angstaanjagend
neergezet. Daarom is het spijtig dat het centrale thema halverwege
wordt losgelaten en Hartdegens avontuur in de toekomst ontaardt
in een hersenloze actiefilm. De matige Jeremy Irons als opper-Warlock
onderstreept dat en de rol van zangeres Mumba is minstens
twijfelachtig. Als het laatste kwartier dan ook nog zo pseudo-filosofisch
en ronduit onlogisch blijkt, is het duidelijk dat het hier
gaat om een film die voornamelijk moet vermaken.
In die opzet zijn de makers geslaagd.
The Time Machine vermaakt dankzij de effects en de interessante
toekomstige wereld waarin het hoofdpersonage wordt geworpen.
Pogingen om dieper te gaan, worden afgekapt, zodat van meeleven
nauwelijks sprake kan zijn. Misschien is dat de reden waarom
het sentimenteel bedoelde eind eerder komisch dan aangrijpend
is. Een huurbare film voor tussendoor, dus. Was het maar weer
zomer.
the time
machine
- 105 min (simon wells) cast: guy pearce,
jeremy irons, orlando jones, samantha mumba & sienna guillory
gezien: 16.03.02 - utrecht, catharijne