Zo, dat was me even een week! En we
zijn pas halverwege. Dat wordt nog wat. Het zal me niets verbazen
als we in het weekend bericht krijgen, dat de eerste volledig
gekloonde mens een feit is. Of dat wordt onthuld, dat George
W. Bush sinds 2001 een lookalike is omdat de echte voormalige
president om het leven is gekomen bij de aanslagen van 11
september. Of dat astronomen zich hebben vergist en de Aarde
volgende week vergaat. Ik kijk nergens meer vreemd van op.
Niet na wat ik deze week allemaal al heb gehoord en gelezen.
Het begon zondagavond, voor ons aan
de andere kant van de plas was het al maandag, met de uitreiking
van de Oscars. Ik kan me nog goed herinneren dat ik afgelopen
zomer uit de bioscoop kwam, Dark Knight op me in liet werken
en verkondigde dat de Oscars alle geloofwaardigheid zouden
verliezen als Heath Ledger een beeldje zou krijgen voor zijn
rol als krankzinnige Joker. Niet omdat het een slechte rol
was, in tegendeel. Maar de Joker is een karikatuur in een
superheldenfilm vol archetypen. Sinds wanneer is dat materiaal
voor Oscars? Sinds de acteur in kwestie eerder dat jaar zo
tragisch en nog zo jong om het leven kwam. Drama! Daar smult
Amerika van.
Vanochtend ging het vrolijk verder,
want toen hadden wij hier in Nederland ons eigen 11 september.
Nou ja, op basis van de aandacht van de media zou je dat denken,
maar de waarheid was, dat ergens in een weiland een vliegtuig
was gecrasht. In het zicht van de landingsbaan verloor het
toestel hoogte en vervolgens brak het op de grond in drie
stukken. Dat deed mij dan denken aan Lost. Ik ben vast niet
de enige, dus ik verwacht medio 2011 een Nederlandse versie.
Hollandse weilanden spreken weliswaar minder tot de verbeelding
dan de exotische locaties van het echte Lost, maar dat zal
het publiek hier niets uitmaken. Die willen de verhalen van
de overlevenden. Het gaat nooit meer om feiten. Ik heb vandaag
twaalf uur interviews met getuigen gezien.
Toen ik die televisie zat was en voor
de zestiende keer de quote van die ene man over 'doodstil'
voorbij hoorde komen, heb ik wat op internet zitten surfen.
Daar, op de gebruikelijke sites over comics, zag ik ineens
jouw hoofd. Op zich niet onlogisch, want je hebt natuurlijk
die rol gehad in de film Iron Man. Maar toch, op een site
over comics verwacht ik geen nieuws over jou. Al helemaal
niet het nieuws, dat je een deal met Marvel hebt gepakt voor
het meespelen in negen films. Een maand geleden kwamen jullie
er niet uit en nu ga je negen films doen. Negen films! Negen!
Dat moet haast wel het aantal nullen zijn dat je bankrekening
rijker is geworden.
Ja, het was me het weekje wel. Al
dat nieuws dat op me afkomt, de stoppen slaan bijna door.
Dan ga ik me vreemde dingen afvragen. Dingen als, gaat de
Joker nu ook in de comics dood? Krijg ik morgen bij het journaal
een interview met de boer die net zijn akker had geploegd
voor het vliegtuig neerstortte? En bovenal, wat als jij nu
halverwege de negen films plots doodgaat? Krijg je dan postuum
een Oscar voor de films die je niet maakte?