Van het weekend heb ik je eerste verhaal
voor Amazing Spider-Man herlezen. Je baas Joe Quesada had
me namelijk gevraagd, of ik daar eens kritisch naar wilde
kijken. Ik bedoel, het is natuurlijk ook niet niks, je promotie
tot één van de vier hoofdschrijvers van Spider-Man.
Dat is heel wat anders dan je werk voor She-Hulk. Laten we
eerlijk zijn, dat was gemodder in de marge. Ik denk dat in
heel de wereld hooguit drie mensen die serie hebben gevolgd,
waarvan twee familieleden van jou waren. En die derde, dat
was ik. Stiekem vond ik She-Hulk leuk.
Maar dan Amazing Spider-Man. Jij had
de grote eer, jij mocht aftrappen met 'Brand New Day', een
verhaallijn die wat titel betreft misschien doet denken aan
een achterhaalde musical met het trommelvlieskwellende gemekker
van Diana Ross, maar die inhoudelijk dus totaal niet swingt.
Sorry dat ik het moet zeggen en echt, je kunt het beter van
mij horen: jouw eerste poging tot het schrijven van deze volledig
herziene Spider-Man is broddelwerk. Prut van de hoogste orde.
Hier zou ik mijn handen niet vuil aan willen maken. Behalve
dan wellicht als ik je scenario in stukjes mocht scheuren
en het met een boogje in de prullenbak mocht gooien.
Hallo? Ben je daar nog? Dat was een
grapje, dat snap je. Een psychologische truc, waarbij ik je
werk eerst tot op de grond afkraak, terwijl ik daar helemaal
niets van meen, zodat alle oprechte kritiek die ik daarna
geef meevalt. Het is voor je eigen bestwil. Op een dag zul
je me bedanken. Zodra je moordlustige neigingen zijn gaan
liggen, worden wij weer dikke vrienden. Want ere wie ere toekomt,
jouw Amazing Spider-Man is niet verkeerd. Ja, je gebruikt
weer drie keer zoveel woorden als een gemiddelde comicschrijver
vandaag de dag doet en ik weet nu al, dat ik je zal vervloeken
als ik je werk weer moet vertalen, maar over het algemeen
is het een aardige uitwerking van een ondankbare taak. Jij
bent immers de eerste die alle regels van deze nieuwe wereld
moet uitleggen.
Jij moet uitleggen dat Peter Parker
bij tante May woont. Dat hij chronisch geldgebrek heeft. Dat
hij als een puber gaat stotteren wanneer ook maar een beetje
aantrekkelijk meisje bij hem in de buurt komt, want, ja, beste
lezertjes, Peter Parker is een nerd en die zijn nu eenmaal
sociaal totaal onbehouwen. Je moet de klok vijfentwintig jaar
terugzetten. Dan zie ik het als een godswonder dat je überhaupt
bent toegekomen aan het vertellen van een verhaal. Daarom
vergeef ik je, dat je inhoudelijk blijft steken op onzinnige
schurken als Mister Negative en een clubje wandelende gangsterclichés
in maatpakken. Ik moet de lat niet te hoog willen leggen.
Het scheelt dat je Steve McNiven als
tekenaar had. Zijn semi-realistische, vloeiende stijl ligt
mij en zijn Spider-Man is visueel aantrekkelijk. Ik denk dat
hij ook de enige is, die weg kan komen met Peter Parker die
J. Jonah Jameson mond-op-mond geeft. Anders had ik je tot
het einde der tijden lastiggevallen met sms'jes over Peter
Parker, de spectaculaire Spinnenpoot. Kortom, houd vol. Je
komt er wel.