Nee, maak je geen zorgen, je kent
me inderdaad niet. Dit is geen mailtje van één
van die mensen die nog geld van je krijgen, dit is geen onder
doorzichtig pseudoniem geschreven dreigbrief van Gail Simone
en ik ben niet de advocaat van Ronée Bourgeois die
je dagvaardt. Dit is gewoon een briefje van iemand uit Nederland,
een normale jongen die ooit bevriend was met iedereen in de
comicwereld, die wekelijks met de groten der Aarde mailde
(in het geval van Joe Quesada letterlijk), maar die na een
jaar radiostilte onder ieders radar is gedoken.
Het bevalt me wel, daar onder ieders
radar. Lekker uit het zicht, in de luwte van het rumoer op
de comicsites en, sinds een paar weken, de enorme ophef die
als een vernietigende orkaan is ontstaan rondom de vete tussen
jou, Gail Simone, Ronée Bourgeois, Tim Tobolski, Mark
Waid en, tja, eigenlijk iedereen die ooit een comic onder
ogen heeft gehad. Ik moet toegeven, ik kende jou ook niet
toen Gail vorige maand een boekje opendeed over je reputatie
als wanbetaler. Van je uitgeverij Tightlip Entertainment had
ik evenmin gehoord en dat terwijl ik de Previews toch iedere
maand doorspit. Kun je nagaan wat een verpletterend gebrek
aan indruk je op me hebt gemaakt.
Gisteren heb ik het hele verhaal op
Comic Book Resources nagelezen, meer dan driehonderd pagina's
op het forum van Gail. Dat is veel tekst, zeg! Daar kunnen
Stephen King en Tom Clancy wat van opsteken, hoewel ik twijfel
of die schrijvers ooit zo schaamteloos, beledigend en sneu
worden als jij. Als ik het goed begrijp, heb jij een heleboel
mensen niet betaald, heb je daarna een heleboel beloftes gedaan
dat je zo snel mogelijk alsnog zou betalen en heb je vervolgens
alsnog die heleboel mensen niet betaald. En dat doe je omdat
het de schuld van iemand anders is. Of omdat al die mensen
hun non-disclosure agreement met Tightlip niet nakomen of
niet ondertekenen. Of, en dit vind ik zelf de leukste, omdat
je advocaat dat zegt.
Je hebt het jezelf bijzonder moeilijk
gemaakt. Het gemak waarmee je tussen neus en lippen door een
handjevol makers van naam beledigt, heb ik sinds de roemloze
afgang van Chuck Austen niet meer meegemaakt. En al heb je
heel veel van de opmerkingen achteraf verwijderd, ze hebben
online gestaan en op internet staat een paar dagen gelijk
aan een eeuwigheid. Geloof me, iedereen heeft al die posts
van je opgeslagen. Iedereen. Daar zal die advocaat van je,
waar je telkens over opschept maar waar niemand iets van heeft
vernomen, erg blij mee zijn. Waarschijnlijk heeft hij je allang
verteld, dat je misschien beter gewoon had kunnen betalen.
Ergens heb ik medelijden. Twee jaar
geleden zag ik hoe mijn eigen 1 aprilgrap zo uit de hand liep,
dat een bedacht weblog van Chuck Austen de reden was dat bezoekers
van comicforums verkondigden dat ze Chuck in elkaar zouden
slaan. Op CBR roept nu iedereen dat ze jou in elkaar gaan
slaan. Dat verdient natuurlijk niemand. Wat jij verdient,
is een handboek 'Hoe tel ik tot 10?', een échte advocaat
en de eer van mijn eerste brief in meer dan een jaar.