Eerst kwam het plan voor de grote
crossover Infinite Crisis. Daarna de stunt waarbij de betrokken
titels een jaar aan continuïteit overslaan. En deze week
lees ik, dat daarmee de hoge hoed nog niet leeg is, want het
tussenliggende jaar wordt naderhand ingevuld door een wekelijkse
serie met als werktitel 52. Waar haal je die ideeën vandaan?
Het jaar 1992? Want geef toe, deze drie marketingtrucs staan
al zeker een decennium in elk managementhandboek voor comicuitgevers.
Met leuke citaatjes van Bill Jemas erbij.
Die crossover kan ermee door. De comicwereld
is een tijd lang crossovervrij geweest, dus van mij mag het
wel weer. Daarbij was het concurrent Marvel die het eerste
schaap van de dam heeft gegooid en tja, dan moet je gewoon
mee. Ik weet zeker dat daarover is vergaderd. Dat je tijdens
die vergadering de woorden 'dief van onze eigen portemonnee'
hebt gebruikt. En dat iedereen het uiteindelijk roerend met
je eens was. Letterlijk roerend, want ik vermoed tevens, dat
daarna de cocktailglazen uit de kast zijn gehaald. Bij Marvel
doen ze trouwens niet aan cocktails, maar aan kaviaar. Eén
blik op de omvang van Joe Quesada en je weet waarom dat niet
zo slim is.
Maar dan het overslaan van een jaar
aan continuïteit. Ik weet het niet. De truc is al vaker
gebruikt en mij valt altijd op, dat in de periode die dan
wordt overgeslagen meer is gebeurd dan in de zestien voorgaande
jaren samen. Dat Superman opeens is getrouwd met Lex Luthor,
Captain America is gestorven tijdens de Golfoorlog of dat
Batman twee kinderen op de wereld heeft gezet. Het is niet
zo dat ik tegen ingrijpende veranderingen ben. In tegendeel,
zelfs. Maar breng het niet als een goedkope gimmick. Als je
werkelijk de status-quo van je vergrijsde superheldenuniversum
omver wilt schoppen, als je werkelijk de bezem door de oude
kast wilt halen, vertel dat verhaal dan in de normale volgorde.
En zorg dat niet alle veranderingen na een jaar zijn teruggedraaid.
Daarmee zijn we er echter niet. Maandagavond
lees ik namelijk, dat je het overgeslagen jaar naderhand toch
gaat vertellen. In een eigen serie, nog wel. In een wekelijkse
serie, nota bene, die de veranderingen in 'real time' volgt
en die met de werktitel 52 vast niet toevallig aansluit op
'real time' tv-serie 24. Daarbij vraag ik me een paar dingen
af. Ten eerste, welk nut heeft 'real time' als de gebeurtenissen
een jaar geleden plaatsvonden? Ten tweede, vanwaar een wekelijkse
comic als al die vorige pogingen jammerlijk zijn mislukt?
En ten derde, waarom noem je geen coverprijs, terwijl je dondersgoed
weet dat juist dát het belangrijkste punt is voor een
wekelijkse comic?
Ik roep al een tijdje, dat de comicwereld
steeds meer terugkeert naar 1992, de periode van de ongekende
wildgroei. Met projecten als Infinite Crisis, One Year Later
en nu 52 geef je me helaas ook steeds meer gelijk. Het grote
geld stroomt binnen, dat is waar, maar weet je ook nog wat
de vorige keer ná die ongekende wildgroei kwam? Ik
wel.