Twee weken geleden schreef ik een
brief aan Orlando Bloom. Je weet wel, de acteur die momenteel
de hoofdrol speelt in de film Kingdom of Heaven. In die brief
legde ik hem uit, dat hij met zijn wapperende haren en zwoele
close-ups de hoofden van mijn bioscoopvriendinnetjes op hol
brengt. Dat dit gezwijmel de reden is, dat ik nooit meer naar
zijn films wil, omdat al die vriendinnetjes in de bios direct
vergeten dat ze met mij op pad zijn. Het was een brief op
hoge poten. Een beetje onbeleefd, zelfs. Maar ik vond dat
ik in mijn gelijk stond.
Waarom ik dit aan jou vertel? Omdat
ik wil aangeven, dat mijn eerste briefjes aan mensen die mij
nog niet kennen soms aan de onbeleefde kant zijn. Dat ik daarbij
wat te overtuigd van mijn eigen gelijk kan zijn. Het is een
gevolg van jarenlang hobbyisme als columnist. Vooral in de
beginperiode van mijn website heb ik veel stukje geschreven
waarin ik allerlei bekende comicmakers afbrand. Als zoiets
als asociale controle zou bestaan, dan zou ik de politieagent
zijn die het nietsvermoedende jongetje stijf scheldt omdat
hij zijn lege patatbakje niet in maar náást
de prullenbak moet gooien. Sommige van die comicmakers lopen
nu nog bij een psychiater.
Bij jou wil ik die fout niet maken.
Wij kennen elkaar immers ook niet. Ik weet dat je voor enkele
televisieseries hebt geschreven, maar dat zijn series die
ik nooit heb gevolgd. En jij moet mijn naam vast ooit van
Joe Quesada hebben gehoord, maar ik wil benadrukken, dat verder
niets waar is van de verhalen die hij over mij heeft verteld.
Voor het overige zijn wij vreemden. Misschien moet ik mijn
goede wil tonen en je met 'u' aanspreken. Ik kan u geruststellen:
ik schrijf dit briefje niet omdat ik u wil afbranden. Nee,
ik schrijf dit omdat ik mijn bewondering wil uitspreken over
die comic van u. Dat Young Avengers. Dat is de leukste nieuwe
titel die de laatste twaalf maanden is verschenen. Niet bij
gebrek aan beter, gewoon op eigen krachten.
U boft met die geweldige tekenaar,
dat is zeker zo, maar de tijd dat ik een comic alleen om het
tekenwerk spaarde, ligt ver achter me. Young Avengers is ook
inhoudelijk een erg verfrissende ervaring. Gedurfd, bovendien,
want in tegenstelling tot concurrent DC heeft Marvel eigenlijk
geen traditie waarbij jonge versies de plek innemen van bekende
helden. Bent u door veel mensen uitgelachen toen u zei, dat
u een serie wilde maken met jongere versies van Captain America,
Iron Man, de Hulk en Thor? Hoeveel mensen hebben achter uw
rug om gegrapt over hoe belachelijk het idee alleen al was?
Van mij mag u nu eventjes naar al die types een lange neus
maken.
Dat wilde ik graag kwijt.
En, wat vond u van mijn eerste brief?
Zelf ben ik tevreden. Toch moet ik u waarschuwen. Want soms
schrijf ik in een eerste brief dingen, die achteraf onjuist
blijken. Zoals bij Orlando Bloom. Twee weken geleden verkondigde
ik trots, dat ik nooit meer een van zijn films zou zien. En
toch zat ik gisteren in de bioscoop bij Kingdom of Heaven.
Trek zelf uw conclusies.