Hoe bevalt het pensioen? Okay, ik
weet dat je het niet zo wilt noemen en dat je veel te jong
bent voor een echt pensioen, maar laten we niet om de hete
brij heen draaien, na het afronden van Cerebus is je carrière
als comicmaker natuurlijk gewoon afgelopen. Je hebt zesentwintig
jaar van je leven gestoken in het maken van een driehonderddelige
serie, een lang avontuur van epische proporties over een grijs
aardvarken met een grote bek en toen vorig jaar het laatste
nummer verscheen, was dat in meerdere opzichten einde verhaal.
Het moet een opluchting zijn. Eindelijk
verlost van de maandelijkse deadlines. Eindelijk verlost van
de druk van het moeten presteren. Eindelijk verlost van de
postzakken vol dreigbrieven van vrouwelijke lezers. Of mis
je dat stiekem toch? Val je in een zwart gat nu je niet langer
dergelijke tirades ontvangt? Uit betrouwbare bron heb ik namelijk
vernomen, dat je het spannend vond, al die scheldkanonnades
over wat voor een dom en misogyn ventje je bent met die middeleeuwse
denkbeelden over de relaties tussen mannen en vrouwen. Dat
je het daar misschien om deed. Dat je geen Playboy onder je
kussen bewaart, maar een stapel van dat soort brieven.
Persoonlijk houd ik meer van brieven
vol lieve woordjes, aan mij geschreven door evenzo lieve dames
(ja, het leven van een stripvertaler gaat weliswaar niet altijd
over rozen, het heeft ook zo zijn voordelen). Niettemin snap
ik je motivatie. Het gaat om de kick, de reactie, om de rood
aangelopen hoofden van je opponenten. Dat is immers ook de
reden waarom achtjarigen elkaar op het schoolpleintje uitdagen.
De saaie slungel met die bril wordt gepest omdat hij snel
gaat huilen, de domme sukkel wordt getreiterd omdat hij dan
meteen gaat vechten en het meisje met de blonde haren wordt
altijd geplaagd omdat jongetjes van acht nu eenmaal graag
meisjes met blonde haren plagen. En jij scheldt op vrouwen
omdat je dan in ieder geval aandacht krijgt.
Hoewel, het is uiteraard meer dan
zomaar even wat schelden. Jij hebt je verwensingen erg listig
ingepakt in een complete theorie. Je hebt zowel het scheppingsverhaal
uit de bijbel als de wetenschappelijke benadering van de oerknal
op onnavolgbare wijze teruggebracht tot het onderliggende
principe dat de vrouw de man in zijn grootsheid beknot. Hoe
oneens ik het daar ook mee ben, dan lees ik je uitgebreide
argumentatie en bespeur ik geen enkele fout in je logica.
Wat ik ook zeg, je zou mijn verhaal keurig onderbouwd en gedocumenteerd
van tafel vegen. Ik ben totaal kansloos. Het enige wat mij
zou resten, is een ordinaire scheldkanonnade. Precies de reactie
waar jij op kickt.
Dat is nu voorbij. Geen Cerebus. Geen
polemieken over het onbenul van de vrouwen. En dus geen dreigbrieven.
Omdat ik de kwaadste niet ben, ga ik je helpen. Ik ga jou
elke week onder pseudoniem schrijven en je helemaal verrot
schelden. Ben ik in één klap van mijn eigen
frustraties af en val jij niet in een zwart pensioengat.