Bijna had ik deze brief vorig jaar
al naar je gefaxt. Een of andere malloot had toen iets te
lang met zijn neus tussen de regeltjes gehangen en verkondigde
prompt dat je was overleden. Het is maar goed dat die hersenspinsels
van een internetbenevelde webjunk meteen door jouw familie
en door Marvel zijn tegengesproken, anders had je thuis heel
wat mogen uitleggen.
Na de affaire Jerry moet je sowieso
altijd eerst nagaan of de persoon in kwestie wel dood is.
Voor je het weet, praat je iemand onder de zoden die de dag
erna vrolijk op je voicemail staat. Eigenlijk jammer dat we
nu zover zijn dat iedere nitwit van een internetjournalist
na een overlijdensbericht direct de familie belt: "Ik
bel misschien ongelegen maar ik wil controleren of uw man
daadwerkelijk in de kist ligt. Weet u zeker dat u geen klopsignalen
hoort?" Gisteren heb ik iemand met een stalen gezicht
horen verkondigen dat jouw dood een marketingstunt van DC
is. Omdat ze niet voor Joe onder willen doen. Nou vraag ik
je--!
Deze keer is het geen misverstand
en geen commerciële stunt. Afgelopen maandag ben je door
je familie begraven en ik hoop dat je eeuwige dromen net zo
inspirerend zijn als je tekenwerk. Als klein ventje las ik
veel comics waar jij aan had meegewerkt, maar dat waren tijden
dat de namen van de makers me weinig zeiden. Dat kwam pas
toen ik ouder werd. Zo ontdekte ik je werk voor The Avengers.
Jij en inkter Tom, wat een team. Maand in, maand uit genoot
ik van jullie ijzersterke tekeningen. Van die lekker dynamische
actiescènes tot die intense gelaatsuitdrukkingen, van
die wulpse maar niet ordinaire dames tot die mooie, consistente
stijl; het was altijd een feest voor het oog.
We moeten het zonder je doen. Gelukkig
zal je indrukwekkende oeuvre nog wel een inspiratiebron zijn
voor minimaal de komende twee generaties jonge talenten. Je
hebt iets tastbaars op deze wereld achtergelaten en je hebt
jarenlang de fantasie van talloze jongens, meisjes en verstokte
oude fans een beetje meer kleur gegeven. Je hebt, zoals dat
zo filosofisch wordt gezegd, een steen verlegd in de rivier
des levens. Reken maar dat je daar apetrots op mag zijn. Niet
'moet' zijn, want zo ben je niet. Daarom weet ik ook zeker
dat je al die ophef maar niets vindt. Mooie woorden, saaie
toespraken, iedereen vol complimenten. Je houdt niet van die
nep.
'Over de doden niets dan lof' is een
kreet waar jij geen boodschap aan hebt. Als jij op de begrafenis
van een goede vriend zou moeten speechen, zou je het liefst
alle schunnige anekdotes uit je mouw schudden. In jouw geval
gaat dat lastig, want je bent al die jaren echt een held geweest.
Of zal ik dan toch vertellen over die ene keer in San Diego,
toen je na zes wijntjes-- nee, die bewaar ik voor mezelf.
Maak er wat moois van.