Weet je wie Sita is? Volgens mij niet
en dat lijkt me een heerlijk gevoel. Ze is voortgekomen uit
een Nederlands televisieprogramma waarin de makers een dozijn
jongeren tot popster hebben gedrild, haar poster hangt op
de kamer bij duizenden scholieren en haar eerste solosingle
komt deze week binnen op de hoogste positie in de nationale
hitlijsten. In feite is zij het bewijs dat je geen talent
nodig hebt. Als je wordt gesteund door een zak geld en een
stevige hype, dan ben je binnen. Simpel.
Toevallig noemde je in je vorige fax
Harry Potter. Prima voorbeeld. Nauwelijks twee jaar geleden
was dat een vrolijke, onschuldige boekenreeks voor jong en
oud, geschreven door een aardige dame die verder toch niets
zinnigs te doen had. Inmiddels staat er een miljoenenbedrijf
achter en overschaduwt de hype die van Star Wars. Die aardige
dame is een keiharde zakenvrouw geworden. En miljardair. Ze
wordt in één adem genoemd met Shakespeare. Hij
zou zich toch in zijn graf omdraaien? Zou hij ook zo rijk
zijn geworden als zijn werk tijdens z'n leven was ondersteund
door een vette hype?
Jonge helden zijn weer helemaal terug.
Flink hypen met die handel en het verkoopt zichzelf. Daarom
was ik een beetje teleurgesteld toen ik het nieuws hoorde
dat je binnenkort Gen13 gaat schrijven. Dat is wel gemakkelijk
scoren. Lekker meedrijven op de trend en je graantje meepikken.
Maar ik moet je waarschuwen: al te lang zal het niet duren.
Dergelijk jeugdig entertainment werkt namelijk alleen als
het gemaakt wordt door een jeugdig persoon of iemand die zich
heel goed in zo'n persoon kan inleven. Je bent een prima schrijver,
maar we weten allebei dondersgoed dat het kind in jou te oud
is. Het kind in jou is verworden tot een uitgezakte manager
die elk weekend de kinderen naar oma brengt en klaagt over
de mankementen van de nieuwe leasebak.
Misschien kun je de lezers in het
begin om de tuin leiden. Een nummertje of zes. Er komt echter
een moment dat de comiclezende tieners zich realiseren dat
de hoofdpersonages uit de serie helemaal niet praten zoals
zij en hun vriendjes dat doen. Sterker, die personages praten
eerder op dat stuitend irritante toontje dat hun ouders, leraren
en andere vervelende volwassenen altijd gebruiken. Dan zijn
ze natuurlijk zó weg, dat begrijp wel. Wordt het niet
tijd dat je toegeeft dat de tienermarkt niet langer jouw speeltuin
is? Richt jij je nou maar op saaie sokken die wel weten hoe
je 'autoritair' spelt en laat het jeugdamusement gewoon over
aan de jeugdigen.
Tot die tijd geef ik je graag tips,
want het kind in mij weigert hardnekkig volwassen te worden.
Voorbeeldje: vannacht droomde ik dat ik in de bios zat en
terwijl op het witte doek het acteurtje dat Harry Potter speelt
obscene gebaren naar me maakte, zong Sita op de stoel naast
me onophoudelijk haar gehele repertoire. En ik vond het niet
eens echt erg.