Vandaag hebben om twaalf uur overal
in Nederland de sirenes stevig geloeid. Gewoon, om te kijken
of ze het nog doen. Vroeger gebeurde dat elke maand, maar
daar konden de demente bejaarden niet zo goed tegen. De ene
helft dacht dat de aliens hen kwamen halen en de andere helft
dacht op z'n minst dat een dronken Rus met een rood knopje
had zitten spelen. Daarom doen we dat nu één
keer per jaar, op de eerste woensdag van juni. Oersaai en
typisch Nederlands.
Lijkt me humor als ooit precies op
die dag een echte ramp gebeurt. Desnoods zorg ik daar zelf
voor. Revolutie!
Helemaal aan de andere kant van de
wereld, in het verre Nepal, heeft zich wel een echte ramp
voltrokken. De halve koninklijke familie is uitgemoord en
de troon wordt nu bezet door een autoritair mannetje. Heb
je hem gezien? Wat een nitwit! Het is sowieso een fout type,
want ik las in de krant dat zijn zoon vorig jaar een populaire
musicus heeft doodgereden. Bij ons noemen we dat een gevalletje
Kluivert. Nu beweert die nieuwe koning dat het bloedbad een
ongelukje was. Misschien ben ik te simpel voor dit soort zaken,
maar ik zie niet hoe je met een machinegeweer per ongeluk
je familie om zeep helpt.
Wel een mooi beeld: onze kroonprins
Willem-Alexander die tegen zijn Maxima zegt, "Lieverd,
geef me opa's jachtgeweer eens even aan." Revolutie!
Vorige week heb ik het eerste nummer
van je nieuwe comic gelezen. Allemaal leuk en aardig, maar
ik vind het toch jammer dat je niet onder je eigen naam schrijft.
Het is een revolutionaire comic over revolutionaire ideeën
en ja, dan moet je daar gewoon je naam onder durven zetten.
Aan de andere kant snap ik het ook wel, want je hebt met deze
actie voor een heerlijke marketingstunt gezorgd. Alle hoge
marketingjongens soppen in hun schoenen bij het zien van de
verkoopcijfers en op internet ben je het weer gesprek van
de maand bij hormonaal gefrustreerde tienerjongetjes. Dat
laatste geldt overigens ook voor Britney Spears, dus ik betwijfel
of je daar trots op kunt zijn.
Gelukkig prik ik er snel doorheen.
Jij bent namelijk de enige schrijver die baat heeft bij het
niet bekend zijn van je ware identiteit. Wellicht heb ik het
bij het verkeerde eind en als dat zo is, mag je deze brief
snel door de versnipperaar jagen, maar ik heb het vermoeden
dat Bill heeft meegewerkt. Ik zie jullie al achter die computer
op kantoor zitten. Deur op slot, mobiele telefoons uit, jij
driftig aan het typen en Bill die op zijn kruk naast je toekijkt
en zo af en toe roept, "Ja, dat is wel goed." Prachtig.
Weet je wat me fantastisch lijkt?
Dat je over een maand of zes je identiteit onthult en dat
de hele comicwereld je niet gelooft omdat de verhalen veel
te goed zijn! Nee, laat de sirenes maar loeien. De revolutie
komt eraan!