Die zakenlunch zo aan het eind van
vorig jaar was bijzonder geslaagd. Nog bedankt. Niets geeft
je een groter gevoel van macht dan het verorberen van een
druipend stukje kaviaar, terwijl je vanuit een imposante wolkenkrabber
uitkijkt over Park Avenue. Ik begreep ook meteen waarom je
zo snel hapte toen de hoge jongens van Marvel je begin dat
jaar vroegen of jij de boel wilde runnen. Voor zo'n kantoor
mag je me midden in de nacht wakker maken. Om over je secretaresse
maar te zwijgen.
Het was allemaal wel boeiend om te
zien. Allemaal gestresste managers over de vloer, knettergekke
redacteuren die de verkoopcijfers van elke comic van de afgelopen
acht maanden uit het blote hoofd kennen en dan ook nog eens
een handjevol schrijvers en tekenaars dat je om de haverklap
lastigvalt met triviale onzin als gebroken typelinten en vormcrises.
Hoe vaak ging je mobiele telefoon ook alweer af in die drie
kwartier? Ik was de tel na vijf minuten al kwijt. De telefoonmaatschappij
heeft een goeie aan jou.
Hoe dan ook, ik heb rond de jaarwisseling
gefilosofeerd over wat we hebben besproken en ik moet toegeven
dat je inderdaad gelijk hebt. Het jaar 2000 gaat zonder enige
twijfel de geschiedenisboeken in als het jaar van de grote
contrasten. Aan de ene kant heb je jouw eigen uitgeverij,
die sinds afgelopen zomer driftig aan de weg timmert en met
enkele slimme omzettingen de boel aardig op de rails heeft.
Maar aan de andere kant zijn bepaalde studio's van Image zichzelf
de nek aan het omdraaien. Dat dit hulpeloze gespartel van
je concurrenten leuk leedvermaak is, snap ik. Niets is zieliger
dan het hebben van een monopolie op het maken van slechte
comics. Toch moet je wel op je hoede blijven.
Want voor je het weet, sleept de incompetentie
van zo'n clubje prutsers de complete comicwereld mee in een
zwart gat. Toegegeven, zo snel gaat het niet, maar ik wil
alleen zeggen dat je scherp moet blijven en van andermans
fouten moet leren. Tot nu toe doe je dat buitengewoon lekker.
Vooral met de aanstelling van Joe en het vrijwillige terugtrekken
van Chris heb je respect afgedwongen en dat dan af en toe
eens een comic iets te laat is, ach, dat nemen we gewoon voor
lief. Het kan nog altijd erger, moet je maar denken. Bij jullie
staat tenminste geen comic op het programma die maar eens
per jaar verschijnt en zes dollar kost!
Toen je me naar de limousine begeleidde,
vroeg je me nog of ik wat goede adviezen voor het nieuwe jaar
had. Ook daar heb ik over nagedacht. Een straat- en praatverbod
voor Terry en Howard lijkt me een goed begin en verder wil
ik je op het hart drukken dat je jongens als Brian, Grant
en Garth nooit moet laten gaan. Wat ze ook van je vragen,
doe het. Al eisen ze je secretaresse! Alles voor je bedrijf!