Mei is voor Dark Horse de maand van
de manga. Dat betekent voornamelijk, dat al hun aankondigingen
bestaan uit comics en bundels die de gemiddelde lezer waarschijnlijk
niet veel zeggen, zoals de vier Dayan boeken en deel één
van Ghost Talker's Dream. Indiana Jones Adventures is alvast
een voorproefje op de film, maar dan bestemd voor een jonger
publiek. En de bundel van The Umbrella Academy heeft veruit
de sterkste cover van de maand.
Het is zover, bij DC wordt begonnen
aan de grote zomercrossover van dit jaar: Final Crisis door
makers Grant Morrison en J.G. Jones. De aanloop mag dan rommelig
zijn geweest, met deze twee makers verdient dit minstens een
kans. Is het trouwens niet vreemd dat al het hele jaar zo
veel verschillende series en projecten over de Titans lopen?
Ook nu weer twee reguliere series en drie miniseries in één
keer, dat lijkt langzaamaan op overdaad. Zeker geen overdaad
is nieuw werk van Joe Kubert, die begint aan zijn zesdelige
miniserie Tor en laat zien, dat zijn dynamische stijl nog
altijd van deze tijd is. Vertigo lanceert een nieuwe serie,
of beter, een nieuwe invulling van een oude serie. Het gaat
namelijk om House of Mystery. Hopelijk doen schrijvers Bill
Willingham en Matthew Sturges recht aan het concept.
Het lijkt op een wat rustige maand
bij Image, waar alleen Monster Zoo echt in het oog springt:
het is de jaarlijkse nieuwe graphic novel van Doug TenNapel.
Voor wie de losse delen heeft gemist, verschijnt nu de eerste
paperback van het veelgeprezen Proof en Top Cow blijft meer
comics lanceren onder de kop 'pilot season'. Wat domweg betekent,
dat ze wat concepten tegen de muur gooien en kijken wat blijft
hangen. Verbazingwekkend weinig.
Marvel wil een graantje meepikken
van het succes dat de makers Jim Krueger en Alex Ross hebben
en dus is het tijd voor de twaalfdelige serie Avengers / Invaders.
Niet helemaal mijn smaak, want ik ben toch eerder benieuwd
naar de herstart van Guardians of the Galaxy, met Paul Pelletier
als tekenaar. En kan iemand uitleggen, waarom in één
maand zowel een King-Size Hulk als een Giant-Size Incredible
Hulk verschijnt? Dan klinkt Invincible Iron Man beter, een
serie die helemaal op tijd komt voor de introductie van Iron
Man op het witte doek. Bovendien zorgt de start van Mark Millars
nieuwe project 1985 er bijna voor, dat ik de zondvloed comics
rondom Secret Invasion niet vervelend vind. Oh, en Chris Claremont
probeert weer eens wat: GeNext.
In het katern der independents aandacht
voor Dave Sims 'geheime' project. Zijn eigen uitgeverij Aardvark
Vanaheim brengt de graphic novel Judenhass uit, een boeiende
analyse van de Holocaust en de denkbeelden die daaraan ten
grondslag lagen. IDW trapt af voor Dead, She Said, door Steve
Niles en met tekenwerk van Bernie Wrightson, aangevuld met
veel comics gebaseerd op films en televisieseries. Brian Wood
en Ryan Kelly ronden bij Oni hun serie Local af, de nieuwe
graphic novel van Hope Larson is beland bij de uitgeverij
Simon & Shuster en Virgin Comics heeft zich laten verleiden
tot een crossover tussen Devi en Top Cows Witchblade.
comics
:: in
the
twelve (marvel) Nieuwe projecten van J. Michael
Straczynski worden doorgaans met veel trompetgeschal aangekondigd.
Bij zijn twaalfdelige titel The Twelve heeft Marvel daar verdacht
weinig aandacht aan besteed. Het eerste nummer verscheen gewoon.
De kwaliteit, die moest maar voor zich spreken. Wat het heeft
gedaan.
Want na de eerste delen is duidelijk,
dat Straczynski hier weer een degelijke comic aflevert. In
de verte lijkt het misschien op zijn klassieker Rising Stars,
niet alleen vanwege de grotere cast, maar vooral vanwege de
thematiek van helden op zoek naar een plek in de maatschappij.
Superhelden die jaren na de Tweede Wereldoorlog ontwaken en
zich vervolgens moeten aanpassen aan de realiteit van de eenentwintigste
eeuw, dat is echter een andere aankleding en uitwerking. Wat
helpt, is dat Straczynski hier wel een betrouwbare tekenaar
heeft.
Chris Weston heeft de wereld van The
Twelve tot in de kleinste details vormgegeven en vervolgens
tot leven laten komen. Binnen dat kader kan Straczynski rustig
zijn verhaal vertellen, zich concentreren op de karakters.
En omdat het een miniserie is, lijkt met deze makers een bepaald
niveau van kwaliteit gegarandeerd. Wat wil je nog meer?
comics
:: out
ultimates
3 (marvel) Hoe verleidelijk het ook is, sommige
series moeten geen sequel krijgen. In het geval van Ultimates
zeker, want na twee reeksen door Mark Millar en Bryan Hitch
kwam Marvel met het in hun ogen ongetwijfeld briljante plan:
Jeph Loeb en Joe Madureira als opvolgers voor een derde reeks
Ultimates.
Nu is de keuze voor Loeb nog begrijpelijk,
al moet daarbij de kanttekening worden geplaatst, dat deze
schrijver de laatste tijd zelden zijn oude niveau haalt en
een gevoel van gemakzucht uitstraalt. Maar Madureira als de
vaste tekenaar? De man die vroeger werkelijk record na record
heeft gevestigd met zijn vertragingen? De man die jarenlang
geen comic heeft getekend? Het mag geen verrassing zijn, dat
het niet goed uitpakt. Loeb raffelt zijn oppervlakkige verhaal
af met clichématige dialogen, Madureira kan met zijn
cartoonstijl niet tippen aan het werk van zijn voorganger
en hij verdrinkt bovendien in een inkleuring die veel en veel
te donker is.
De derde Ultimates is bijna een belediging
voor de makers die de serie ooit ongekend populair hebben
gemaakt. Het goede concept en de meesterlijke uitwerking zijn
gebruikt als springplank voor grote namen, die onder de maat
presteren. Al is het een miniserie, de rest van deze vreselijke
wanprestatie laat ik lekker liggen.