Voor de maand april jubelt Dark Horse
de serie Gantz de hemel in. Het zou behoren tot de populairste
anime en de oplages van de comicversie zijn in Japan hoger
dan een miljoen. Toch weet ik niet zeker of de westerse lezers
zich enkel met cijfers laten overtuigen. De miniserie Pigeons
From Hell, door Joe R. Lansdale en Nathan Fox, kan leuk zijn,
gezien dat aparte tekenwerk. Een nieuwe bundel van Buffy,
the Vampire Slayer, dat is het verder wel.
Terwijl DC aftelt tot Final Crisis,
deze maand met de laatste vier delen van de wekelijkse reeks
Countdown, worden in de serie DC / WildStorm: Dreamwar de
beide werelden met elkaar vermengd en gaat met Titans de tweede
reguliere serie over de jonge helden in première. Dat
laatste klinkt overbodig, maar door het tekenwerk van Ian
Churchill verdient het vooralsnog het voordeel van de twijfel.
Batman heeft het enorm druk, de laatste tijd, want los van
zijn eigen beslommeringen begint nu het vierdelige Batman:
Death Mask, door Yoshinori Natsume. Jazeker, een manga Batman.
Imprint Minx is zo af en toe een bron van verborgen juweeltjes,
ditmaal met een graphic novel voor een ander dan het gebruikelijke
publiek, door Ross Campbell, de maker achter Wet Moon.
Image viert hier het vijftigste nummer
van Robert Kirkmans zombiecomic The Walking Dead. Daarnaast
lanceren Todd DeZago en Craig Rousseu een nieuwe The Perhapanauts,
nu dus bij een andere uitgeverij. Voor het overige biedt dit
katern deze maand niet zo veel bijzonders. Zelfs Top Cow doet
het even iets kalmer aan, met slechts nieuwe delen van hun
reguliere reeksen The Darkness en Witchblade, aangevuld met
een crossover met Virgin Comics.
Marvel begint met Chris Bachalo als
de tekenaar van de nieuwe verhaallijn Amazing Spider-Man.
Zeb Wells is de vierde en voorlopig de laatste van het kwartet
vaste schrijvers, dus hierna kunnen dan eindelijk conclusies
worden getrokken over de veranderingen onder 'Brand New Day'.
Grappig, trouwens, hoe het tekenwerk van Iron Man: Legacy
of Doom laat zien hoe snel dat oude harnas van Iron Man gedateerd
is geraakt. Laten we hopen, dat het huidige harnas lang, lang
meegaat, want het is met afstand het beste ontwerp ooit. Intussen
gaat Secret Invasion van start, de zomercrossover over de
invasie van de Skrulls. Gek genoeg hebben de X-Men weinig
tijd voor deze crossover, want zij zijn al meer dan verwikkeld
in 'Divided We Stand', de lange nasleep van Messiah Complex.
Independent uitgeverij Aardvark Vanaheim
komt met het eerste deel van Glamourpuss, de nieuwstee reeks
van Dave Sim, voorheen van Cerebus. Het wordt aangekondigd
als parodie, geschiedenisles en een comic. Afwachten of dát
gaat werken. Touchstone komt met Little Things: A Memoir in
Slices, een softcover van Jeffrey Brown, een maker die de
laatste tijd toch vooral bij Top Cow zat en nu even een overstapje
heeft gemaakt. Voor de echte liefhebber: Valiant is terug
met hardcovers van hun klassiekers. Zowel X-O Manowar als
Harbinger staat op de planning en met werk van onder meer
David Lapham en Barry Windsor-Smith is dat de moeite waard.
comics
:: in
100
bullets (dc) Soms kan ik het bijna niet geloven,
dat ik in het eerste jaar van de serie was gestopt met 100
Bullets. Het duurde een paar maanden en de ontbrekende nummers
waren gelukkig zo gevonden. Maar toch. Een bizar idee. Want
de creatie van schrijver Brian Azzarello en tekenaar Eduardo
Risso is een meesterwerk gebleken.
Met het laatste jaar op het punt van
beginnen, zijn alle schaakstukken van het spel op de juiste
plek gezet. Vanaf nu tot begin 2009 wordt de strijd om de
macht binnen de Trust en de Minutemen gestreden en beslist.
Misschien dat de tweede helft van de serie wat dipjes heeft
gekend, waarin de echte klasse minder nadrukkelijk aanwezig
was, maar met een basisniveau dat zo hoog is als Azzarello
en Risso dat kunnen bewerkstelligen, is zelfs dat geen bezwaar
geweest. De verhalen blijven complex en grimmig, het tekenwerk
blijft gestileerd en sfeervol.
Het enige kritiekpunt op 100 Bullets
blijft, dat enkele mysteries uit de eerste twee jaar nooit
expliciet zijn uitgewerkt of zelfs zijn opgelost. Pas later
bleek, dat de serie dáár ook niet om draait,
vergelijkbaar met hoe Y: The Last Man is opgezet. In plaats
daarvan gaat het om de mensen en om hun verlangen naar macht
en hoever ze daarin willen gaan.
comics
:: out
hulk
(marvel) Zo vaak gebeurt het niet, dat ik
een nieuwe serie al na één enkel nummer schrap.
Hulk is wat dat betreft een uitzondering, maar wel een meer
dan terechte. Want zo vaak gebeurt het ook niet, dat ik het
eerste deel van een kersverse comic zo hartgrondig nul sterren
geef, de laagst mogelijke beoordeling in mijn recensierubriek.
Jeph Loeb en Ed McGuinness zijn overigens
niet de minste makers. Loeb heeft zich als schrijver al vaak
genoeg bewezen en de ronde, cartooneske tekenstijl van McGuinness
behoorde een paar jaar geleden tot mijn favorieten. Waar is
het dan misgegaan? Beter is, waar niet? Ten eerste is Hulk
een overbodige serie, een verkapte herstart. Ten tweede is
het opvoeren van een rode Hulk volstrekt onzinnig. Ten derde
is de Abomination nu wel uitgekauwd als schurk. En ten vierde,
zowel Loeb als McGuinness lijkt te werken op de automatische
piloot. De dialogen zijn matig, het verhaal is te dun en de
tekenstijl één en al minimalisme, pin-up poses
en gemakzucht.
Op deze manier is Hulk niet meer dan
een gimmick, een marketingtruc met het oog op de tweede film
die deze zomer in de bioscopen gaat draaien. Blijkbaar snapt
Marvel niet, dat ze in zulke gevallen met een echt goede comic
moeten komen, niet met broddelwerk van makers die tussen tandenpoetsen
en ontbijt wat centjes willen bijverdienen.