Voor augustus profileert Dark Horse
zich nadrukkelijk met manga. De eerste helft van het katern
is voor dit genre gereserveerd en hoewel ik het initiatief
lovenswaardig vind en de kwaliteit van de series wel erken,
is en blijft het niet iets voor mij. De Hellboy Companion
lijkt me een fascinerend naslagwerk voor fans van de serie,
David Lloyd komt met zijn graphic novel Kickback en nieuw
werk van Neil Gaiman en Michael Zulli is altijd welkom.
DC maakt gebruik van het momentum
dat Batman heeft verkregen en komt onder andere met Matt Wagners
nieuwe miniserie Batman and the Mad Monk, terwijl J.H. Williams
een nummer Detective Comics tekent. The Creeper is toe aan
een verse start met Steve Niles en Justiniano als makers en
de Justice League of America herstart met Brad Meltzer en
Ed Benes aan het roer. Voor beide series loop ik niet warm
en ook initiatieven als Martian Manhunter, Rush City en Trials
of Shazam sla ik voorlopig over. WildStorm lanceert The Boys
van Garth Ennis en Darick Robertson, dat ga ik zonder twijfel
proberen. En bij Vertigo trekken de serie Deadman (met tekenwerk
van John Watkiss) en Brian K. Vaughans graphic novel Pride
of Baghdad de aandacht. Dat ziet er allemaal erg goed uit,
moet ik zeggen.
Image biedt deze maand de one-shot
Spawn: Godslayer, met tekenwerk van de chronisch trage Jay
Anacleto. Prachtig werk, maar met Brian Holguin als schrijver
is het voor mij niet aantrekkelijk. De zesdelige mini Phonogram
kan zomaar intrigerend zijn, al ken ik de makers helemaal
niet, Frank Cho zou zich met nieuw werk moeten bezighouden
in plaats van Liberty Meadows Cover Girl en het suffe Darkness
/ Wolverine sla ik fijn over.
Bij Marvel hebben de annuals het Ultimate
universum bereikt en alle reguliere series bieden in augustus
dus een extra nummer, helaas meestal met andere makers dan
we gewend zijn. Mike Carey en Pasqual Ferry als nieuwe schrijver
en tekenaar van Ultimate Fantastic Four sla ik waarschijnlijk
over. Hetzelfde geldt voor de miniseries Agents of Atlas en
Annihilation, domweg omdat het me totaal niets lijkt. Claws
is aardig omdat Joe Linsner zich mag uitleven met Wolverine
en de Black Cat, Heroes For Hire lijkt redelijk kansloos maar
daarom juist misschien toch de moeite waard en het valt op,
dat deze maand vrijwel niets gebeurt in het hoekje van de
X-Men. Book of Lost Souls verschijnt in paperback, goed nieuws
voor fans van J. Michael Straczynski.
De independents, in de vorm van uitgeverij
Archangel Studios, vieren de terugkeer van The Red Star. Ooit
was dit een fascinerende comic, maar de afgelopen jaren is
mijn interesse flink afgenomen. Michael Turners Aspen blijft
nieuw werk lanceren, waarbij ik me oprecht afvraag wat nu
is gebeurd met het voornemen gebruik te maken van beroemde
schrijvers, het is spijtig dat Dynamite Entertainment volhardt
in het uitbrengen van variant covers, IDW voelt zich thuis
met comics over televisieseries en over de Transformers en
Oni Press komt met Everlasting van voormalige redacteur Jamie
S. Rich. Ook interessant: Lost Girls bij Top Shelf en de titels
van Virgin Comics.
comics
:: in
squadron
supreme (marvel) Toen makers J. Michael Straczynski
en Gary Frank hun serie Supreme Power omzetten in de maandelijkse
comic Squadron Supreme, was dat blijkbaar voor een aantal
lezers het ideale moment om af te haken. Dat was niet eens
onterecht, want Supreme Power blonk vooral uit in een extreem
laag tempo en veel droge uitleg.
Nu, een paar maanden later, wordt
echter duidelijk dat die keuze voorbarig is geweest. Want
het staat buiten discussie, dat deze opvolger inhoudelijk
heel anders is van Supreme Power. De personages zijn bekend,
de basisgegevens zijn uitgelegd en het wordt tijd dat de helden
van de serie eindelijk als team optreden. Daarmee is de serie
meer een superheldencomic in de traditionele zin van het woord,
al biedt het mede dankzij de zo lange aanloop in Supreme Power
beduidend meer diepgang en beter uitgewerkte tegenstellingen
tussen de personages. Ook lijkt het tekenwerk frisser. Deze
titel is geen Marvel Max meer, dus het is minder expliciet,
maar dat maakt nauwelijks verschil.
Zo is Squadron Supreme op dit moment
een reeks die meer aandacht verdient dan het krijgt. Helaas
zoekt Gary Frank binnenkort naar andere uitdagingen en het
is afwachten wat de toekomst brengt, maar voorlopig is deze
serie zowel in tekst als beeld op indrukwekkende wijze uit
de (her)startblokken gekomen.
comics
:: out
batman:
year 100 (dc) Schrijver en tekenaar Paul Pope
is zo eigenzinnig, dat hij enkele jaren geleden doodleuk 'nee'
zei tegen Joe Quesada toen de hoofdredacteur van Marvel hem
vroeg voor een serie onder de imprint Marvel Knights. Hij
vond dat hij daar nog niet klaar voor was en had voorlopig
meer trek in zijn eigen hobbyprojecten.
Tijden veranderen en inmiddels heeft
Pope meerdere malen een succesvolle uitstap gemaakt naar de
mainstream. Maar toch, niets is zo mainstream als de klassieke
superheld Batman, vandaar dat de aankondiging van Pope's miniserie
Batman: Year 100 redelijk onverwacht kwam. Het eerste nummer
gooide hoge ogen, niet alleen vanwege de subtiel door manga
beïnvloede tekenstijl en de innovatieve composities,
maar vooral ook door het concept van de reeks. De Batman van
de toekomst werd gelinkt aan de Batman die wij kennen en dat
zorgde voor een aangename dosis spanning. Helaas, na de inleiding
volgde actie. En grote clichés met verder niet uitgewerkte
personages.
Voor liefhebbers van prachtig tekenwerk
is Batman: Year 100 een lust voor het oog. Pope levert zijn
beste werk in jaren, sfeervol ingekleurd en stabiel neergezet.
Maar inhoudelijk valt het tegen, mist het dat eigenzinnige
dat zo typisch Pope is. Is hij ook op dat punt in de loop
der jaren meer mainstream geworden dan ons lief is?