Oktober is bij Dark Horse voor de
verandering eens geen themamaand. Dat betekent, dat de nadruk
wat meer ligt op de diversiteit van het aanbod, met onder
andere een Conan one-shot door Jimmy Palmiotti en Mark Texeira,
twee The Art of Comic-Book Inking boekwerken en een tweetal
nieuwe bundels van Star Wars: Clone Wars, waarvan één
in de hoekige animatiestijl. En wat dacht je van het Hellboy
Ouijaboard?
Met de Arkham Asylum hardcover viert
DC dat het vijftien jaar geleden is, dat de klassieker van
Grant Morrison en Dave McKean in de winkels verscheen en dat
is goed nieuws voor de fans die moe zijn van de crossover
'War Games' in de Batman-gerelateerde series. Helaas lijkt
de standaardprijs voor hardcovers tegenwoordig dertig dollar,
net als bij Superman: Birthright. Na Identity Crisis is het
tijd voor Green Lantern: Rebirth, wederom een controversiële
miniserie die de status-quo van DC verandert. Gezien het lage
slagingspercentage van 'anthology' comics kunnen enkele vraagtekens
worden gezet bij de serie Solo, maar de komst van The Authority:
Revolution (Ed Brubaker en Dustin Nguyen) en Ocean (Warren
Ellis en Chris Sprouse) moet worden toegejuicht.
Art Thibert brengt nieuw materiaal
uit bij Image in de vorm van een graphic novel genaamd Quantum
Mechanics. Ook erg aardig, is de komst van makers Derek Watson
en Kit Wallis, die de graphic novel Wonderland leveren. Verder
aandacht voor de tweede bundel van The Walking Dead door Robert
Kirkman en, eindelijk, de laatste delen van Rising Stars.
De 'Bush Wacked' cover van Savage Dragon is overigens het
toppunt van smakeloos.
Wolverine bestaat dertig jaar en dat
viert Marvel met de terugkeer van het fleurige kostuum én
de nieuwe makers Mark Millar en John Romita Jr. Ook de Sabretooth
miniserie door Daniel Way en Bart Sears ligt wat dat betreft
voor de hand, maar het gastoptreden in Ultimate Spider-Man
gaat misschien wat ver. De liefhebber van horror komt aan
zijn trekken met een nieuwe Tomb of Dracula, terwijl de crossover
'Avengers Disassembled' voortraast en blijkbaar het einde
van de serie Thor betekent. Het grootste minpunt van deze
maand is, dat Marvel de coverprijs van bijna alle series heeft
verhoogd naar $2,99. Gelukkig blijven de Ultimate en Marvel
Age imprints voorlopig buiten schot. De momenteel goedkopere
concurrentie zal ongetwijfeld snel volgen.
Op het vlak van de independents begint
Michael Allred bij zijn eigen AAA Pop Comics aan The Golden
Plates, een ambitieuze serie gebaseerd op The Book of Mormons.
Antarctic Press besteedt aandacht aan het inkleuren van comics
en dat doen ze met de van een CD-ROM voorziene bundel How
To Color For Comics. Daarnaast zijn de eerste twee comics
van Burlyman Entertainment (de gebroeders Wachowski) een feit
en duikt men bij Devil's Due met onder andere Marv Wolfman
en Joe Casey in een geheel vers superheldenuniversum. Het
zou niet de eerste keer zijn, dat een dergelijk project magistraal
mislukt. Fantagraphics zet intussen Neil Gaiman in het zonnetje:
Hanging Out With The Dream King bevat interviews en analyses
van de man en zijn werk.
comics
:: in
ex machina
(dc) Schrijver Brian K. Vaughan behoort tot
de nieuwe generatie toptalent. Tekenaar Tony Harris stond
een decennium geleden al aan de top als drijvende kracht achter
de serie Starman. Breng dit duo samen en je hebt Ex Machina,
een nieuwe WildStorm serie waarin voor de verandering politiek
het belangrijkste aandachtspunt is. De twee tot nu toe verschenen
nummers beloven veel.
De wereld van Ex Machina is een wereld
zonder superhelden. Althans, dat is het geval, tot het hoofdpersonage
Mitchell Hundred op een dag in aanraking komt met een vreemd
object en vervolgens ontdekt dat hij kan communiceren met
machines. Zijn carrière als superheld The Great Machine
duurt echter niet lang. De politieke arena, dáár
kan hij daadwerkelijk iets doen, zo denkt hij. En dus stelt
hij zich kandidaat als burgemeester van New York. Hij wint
ook nog en daarmee geeft Vaughan het startschot voor wat een
boeiende reeks kan worden.
Het New York van de serie toont hoe
het echte New York zou zijn veranderd door de komst van een
superheld als The Great Machine. De verwijzing naar 11 september
is enigszins plichtmatig, maar verder levert het een interessant
beeld op, mede doordat de nadruk nu op de politieke aspecten
ligt. Harris kan daar voortreffelijk mee uit de voeten; zijn
zo realistische tekenstijl bestaat uit helder, doeltreffend
lijnwerk, met veel aandacht voor gelaatsuitdrukkingen en overige
lichaamstaal. Ook de inkleuring sluit daarop aan.
Ex Machina is nog niet bij een breed
publiek doorgebroken. Gezien de lof die Vaughan krijgt voor
zijn andere werk, waaronder het controversiële Y: The
Last Man, is dat slechts een kwestie van tijd. Het is Harris
sowieso gegund, want hij was de laatste jaren onterecht een
beetje uit het zicht verdwenen.
comics
:: out
the
witching (dc) Vertigo is bezig aan een nieuw
offensief. De nieuwe series schieten momenteel uit de grond
en het is duidelijk dat daarbij wordt gehoopt op een serie
die zich wat succes betreft kan meten met voorgangers als
The Sandman, Preacher en Transmetropolitan. The Witching is
zo'n serie die totaal volgens het boekje in elkaar is gezet.
Geweldige cover, indirect verband met The Sandman, direct
verband met Lucifer. Appeltje-eitje?
In de praktijk valt dat helaas tegen.
Zo is de cover op zijn minst misleidend, daar vaste tekenaar
Leigh Gallagher een volstrekt andere, houterige tekenstijl
hanteert, die in niets lijkt op de dromerige lijnen van Tara
McPherson. Ook het verband met klassieker The Sandman is misleidend.
Het klassieke trio heksen (maid, mother, crone) zijn namelijk
vervangen door drie uiterst marketingbare 'girl power' tieners,
die allen even vrijgevochten en excentriek zijn. De komst
van Lucifer kan veel goedmaken, maar dat is afwachten.
Het eerste nummer laat helaas ook
op het punt van het scenario wat steken vallen. Jonathan Vankin
lukt het bijvoorbeeld niet om zijn hoofdrolspeelsters enigszins
sympathiek neer te zetten, terwijl de vertelstijl hier en
daar redelijk ondoorgrondelijk is in de drang naar zo bizar
mogelijke situaties. Het gevolg is, dat deze drie jonge meiden
een bijna onderling inwisselbaar karakter vertonen, wat natuurlijk
niet zo handig is als je wilt dat de lezers met de ontwikkelingen
van het hoofdverhaal meeleven.
Ja, The Witching is net begonnen en
het tweede nummer ligt minder dan een dag in de winkels, dus
misschien is het trekken van harde conclusies aan de voorbarige
kant. Feit blijft wel, dat deze eerste indruk geen beste is.
Vertigo kan beter, ook bij titels die willen meeliften op
het succes van Neil Gaiman.