Dark Horse heeft voor juli een handjevol
nieuw materiaal op het programma staan. De vierdelige mini
genaamd Fierce ziet er bijvoorbeeld interessant uit en Milkman
Murders is natuurlijk verplichte kost voor fans van schrijver
Joe Casey. Verderop duiken nog twee verrassingen op. De eerste
is een miniserie gebaseerd op de BMW-filmpjes 'The Hire,'
de tweede is een bundel van Kurt Busieks ooit elders uitgegeven
Shockrockets.
Nu Marvel zo veel titels lanceert,
wil men bij DC Comics niet achterblijven. Het begint al met
Justice League Elite, een twaalfdelige spin-off van de JLA,
gaat verder met Doom Patrol van John Byrne, houdt een tussenstop
bij het redelijk kansloze Bloodhound en eindigt bij Vertigo
met Books of Magick. Die laatste is de enige die ik probeer.
Niet omdat Neil Gaiman aan de allereerste verhaallijn meeschrijft,
maar vooral omdat Dean Ormston de tekenaar is. Ander opvallend
materiaal komt in de vorm van DC Comics Presents (een groots
eerbetoon aan de onlangs overleden Julius Schwartz), de Catwoman
filmspecial (door Chuck Austen, nota bene) en Batman: The
Order of the Beasts (volledig geschilderd door Eddie Campbell).
Wat Steve Niles momenteel voor indie
IDW Publishing is, wordt Robert Kirkman zo langzaamaan voor
Image. Deze keer werkt hij naast zijn gebruikelijke titels
aan twee projecten voor Erik Larsen, namelijk het driedelige
Savage Dragon: God War en het vierdelige SuperPatriot: War
On Terrror. Vrij duur doch zeker interessant is de graphic
novel Flight, een aardige verzameling korte verhalen door
bekende makers uit de animatiewereld. Voormalig uitgever Jim
Valentino keert intussen terug als maker van Normalman. Helaas,
daar pas ik voor.
Bij Marvel Comics beginnen makers
Brian Michael Bendis en David Finch aan het 'afbreken' van
de Avengers, een project waarvoor de oude nummering uit de
kast wordt gehaald en wat volgens de geruchten uiteindelijk
zal leiden tot een herstart. De verhaallijn heeft gevolgen
voor wat andere series, inclusief Spectacular Spider-Man.
Het lijkt of de oude tijden van onder crossovergekke eindredacteur
Bob Harras herleven! Het rijtje nieuwe series begint bij Rogue
door Robert Rodi en Starjammers door Kevin J Anderson. Mocht
dat niet retro genoeg zijn, klinkt ook het startschot voor
Guardians en de twee miniseries Man-Thing en Loki. Comics
waar ik wel naar uitkijk, zijn Powers en Kabuki, de bij Image
weggekaapte Icon titels.
Na een rustige periode op het gebied
van de independents is het tijd voor de storm na de stilte.
Het gaat voornamelijk om original graphic novels, al mag de
voetnootserie Following Cerebus van Dave Sim niet onvermeld
blijven. Drawn & Quarterly bundelt in Scrapbook: Uncollected
Work veel oud werk van Adrian Tomine, Oni pakt flink uit met
Follow Me Closely door Daniel Krall, Scott Pilgrim door Bryan
Lee O'Malley en My Destroyer door tekenaar Arthur Dela Cruz
en bij Top Shelf is het de maand van Craig Thompson en James
Kochalka. Naast Thompsons Carnet de Voyage ben ik vooral zeer
benieuwd naar de Blankets Soundtrack. Zou het werken, een
cd voor bij een comic?
comics
:: in
she-hulk
(marvel) Het is niet zo, dat ik de Marvel
comic She-Hulk direct op mijn lijstje laat bijschrijven. Het
is echter wel zo, dat ik de presentexemplaren van de eerste
twee delen van de door Dan Slott geschreven en Juan Bobillo
getekende reeks uiterst vermakelijk vind. Geheel tegen mijn
verwachtingen in, zelfs, want de nieuwe poging met een in
het verleden zo vaak mislukte serie vulde me op voorhand niet
bepaald met vertrouwen.
Op zich bevat het script van Slott
overigens genoeg ingrediënten waar ik het niet mee eens
ben. Direct in het eerste nummer zet hij She-Hulk neer als
een feestend leeghoofd dat elke ochtend een ander in haar
bed aantreft en over het algemeen in haar drukke bestaan als
advocate flink de kantjes eraf loopt. Daarbij zijn veel van
de gebruikte juridische redeneringen wel heel vergezocht,
wat niet bijdraagt aan een sympathiek imago van het hoofdpersonage.
En de superheld die op straat wordt gezet? Niet echt origineel
meer!
Toch hebben de verhalen wat. Het gebruikte
toontje laveert tussen ironisch, sarcastisch en soms ronduit
idioot, zonder dat het de grenzen van de subtiele humor overschrijdt.
Het is de vraag hoe lang het concept kan blijven boeien, maar
voor nu is de gekozen insteek voldoende. De vrij Europese
tekenstijl van Bobillo draagt bij aan de luchtige sfeer van
de serie: het is cartoonesk genoeg voor het overbrengen van
de visuele grappen en realistisch genoeg voor de scènes
die een serieuze toon vereisen. Ook de zachte inkleuring draagt
een steentje bij.
She-Hulk is een serie die voortkomt
uit Marvels hernieuwde expansiedrift. Het zal me dus niet
verbazen als het ondergesneeuwd raakt en binnen anderhalf
jaar weer wordt afgevoerd. Dat zal jammer zijn, want deze
reeks bewijst dat de expansiedrift niet alleen rommel voortbrengt.
comics
:: out
sojourn
(crossgen) Vorig jaar constateerde ik op deze
plek, dat ik Sojourn vooral vanwege de tekenaar Greg Land
bleef volgen, maar dat ik over nieuwe schrijver Ian Edginton
mijn bedenkingen had. Een dozijn nummers later bevindt de
uitgeverij CrossGen zich in vergaande staat van ontbinding.
Series worden gestopt, medewerkers nemen hun ontslag en tekenaars
houden het mooi voor gezien.
Land behoort tot die laatste groep
en Sojourn tot die eerste. Een lastige combinatie. Voor mij
is het zonder enige twijfel reden voor het schrappen van de
titel, want Edgintons verhalen hebben de afgelopen maanden
niet kunnen imponeren. Hij heeft de hoofdpersonages losgeweekt
van het basisconcept, heeft enkele nieuwe personages geïntroduceerd
die ronduit eendimensionaal zijn en hanteert een schrijfstijl
die haaks staat op het beduidend subtielere werk van zijn
voorganger. Zodra Land het nest verlaat, bindt niets mij meer
aan deze fantasycomic.
Daarmee schrap ik mijn laatste comic
van CrossGen. Voor het eerst sinds de start van de uitgeverij,
inmiddels zo'n vier jaar geleden, kan ik hun katern in de
Previews overslaan. Onverwacht is het niet, maar het is toch
schokkend hoe snel het is gegaan. Het kan niet veel meer dan
een jaar geleden zijn, dat de nieuwsberichten over CrossGens
financiële problemen voor de eerste keer opdoken en zelfs
toen overheerste bij velen het gevoel dat het uiteindelijk
op zijn pootjes terecht zou komen. Momenteel twijfel ik daar
toch aan.
Vervelend aan de gang van zaken is
dat de rode draad van Sojourn, namelijk Arwyns speurtocht
naar vijf mystieke objecten, niet naar volle tevredenheid
wordt afgerond. Het stopzetten van de serie betekent immers
dat de plot enigszins gehaast moet worden afgeraffeld. Tekenend
voor CrossGen?