De comics die in de maand mei verschijnen,
staan bij Dark Horse grotendeels in het teken van Star Wars.
Naast de reguliere series wordt ruimte gemaakt voor een nieuw
initiatief genaamd Star Wars: Clone Wars Adventures, een op
de cartoon geïnspireerde serie in de animatiestijl. Andere
opvallende punten zijn de stripbewerking van de film Van Helsing
en de herdruk van de klassieke Grendel #34 door Matt Wagner
en Tim Sale.
Denken ze bij DC Comics dat ze achterblijven
bij concurrent Marvel Comics? De laatste tijd worden namelijk
veel nieuwe series gelanceerd waar zo op het eerste gezicht
geen behoefte aan is. Het recente voorbeeld is Firestorm,
een redelijk achterhaalde serie die ondanks makers als Dan
Jolley en CrossCross niet direct het hart sneller laat kloppen.
Dat geldt ook voor Richard Dragon, blijkbaar een revival van
een oud concept, nu gemaakt door Chuck Dixon en Scott McDaniel.
Een comic over martial arts, een maandje nadat Marvel de nieuwe
Iron Fist heeft gelanceerd? Daar pas ik net zo voor als voor
Justin Gray en Jimmy Palmiotti als nieuwe schrijvers van Hawkman;
dit duo wordt tegenwoordig nogal overgewaardeerd. Gelukkig
wel boeiend is JLA: Another Nail, door Alan Davis.
Ook deze maand doet het katern van
Image me niet veel. Hoewel de graphic novel Freaks aardig
lijkt en Powers natuurlijk op de lijst blijft staan, biedt
het weinig nieuws. Gezien die lovende recensies is The Walking
Dead van Robert Kirkman wellicht de moeite van het proberen
waard, maar nieuws als de komst van Ron Marz als de schrijver
van The Darkness of een door Chris Claremont geschreven crossover
tussen Witchblade en Wolverine doet me niets meer. Kan Erik
Larsen het tij keren als de kersverse uitgever?
Marvel begint aan 'Reload,' de reorganisatie
van de X-Men series, met voorop Astonishing X-Men door Joss
Whedon en John Cassaday. Een team om bij te watertanden, maar
beide heren hebben in het verleden problemen gehad met het
halen van deadlines. Toch zal ik wel in de rij staan, net
als voor het door Chris Claremont geschreven en door Alan
Davis getekende Uncanny X-Men. De overige nieuwe titels zijn
aan de overbodige kant: District X is Marvels antwoord op
DC's Gotham Central en Image's Powers, Excalibur heeft nú
al een andere tekenaar en New X-Men: Academy X heeft in Randy
Green een maker die mij nooit echt heeft kunnen bekoren. Tekenend
voor de omslag bij Marvel is ook de terugkeer van het spandex.
Indie AiT / Planet Lar komt met een
paperback van True Story, Swear To God. De bundel heet 100
Stories en bevat werk van Tom Beland, die schrijft en tekent
over zijn eigen avonturen. Michael Turners uitgeverij Aspen
geeft intussen met een nulnummer een voorproefje van Soulfire,
terwijl CrossGen tekenaar George Pérez van stal heeft
gehaald voor Sojourn / Lady Death. Beide net iets te commercieel,
naar mijn smaak. Bij Drawn & Quarterly is het tijd voor
een nieuw nummer Optic Nerve en als deze intrigerende comic
iets niet is, is het commercieel. Verder de moeite waard:
weer een deeltje Stray Bullets bij El Capitán, de bundel
van Dead@17 bij Viper Comics en de graphic novel Same Difference
bij Top Shelf.
comics
:: in
demo
(ait / planet lar) De twaalfdelige miniserie
Demo kwam in het nieuws als de comic door de man die bij Marvel
de serie NYX had moeten schrijven, maar die klus aan zijn
neus voorbij zag gaan. Bij AiT / Planet Lar vond Brian Wood
gelukkig wel ruimte voor het uitwerken van zijn concepten
en intussen heeft hij samen met zijn tekenaar Becky Cloonan
bijna de helft van de reeks achter de rug.
De kracht en tegelijk ook de zwakte
van de miniserie is, dat het telkens gaat om losstaande verhalen.
Geen terugkerende personages, geen onderliggende verbanden
en helemaal geen continuïteit. Elk deel bevat een korte
vertelling over een kleine cast, overwegend puberende probleemjongeren,
die op één of andere manier moeten omgaan met
hun bovennatuurlijke superkrachten. Soms levert dat een indrukwekkende
comic op, maar met een wat minder basisidee of een minder
boeiende hoofdrol is het soms ook een kwestie van net niet.
Wood en Cloonan krijgen desondanks
het voordeel van de twijfel. Het element van de superkrachten
wordt subtiel in de verhalen verwerkt, de uitdieping van de
personages geschiedt middels allerlei zeer prettig leesbare
dialogen en het met oosterse invloeden doorspekte tekenwerk
van Cloonan, die voor elk nieuw nummer een andere stijl hanteert,
sluit daar uitstekend op aan. Daarbij is de vormgeving erg
aantrekkelijk; aan de hand van persoonlijke columns en veel
preview artwork geven de makers graag een kijkje achter de
schermen.
Uiteindelijk zal Demo een serie worden
met pieken en dalen, want dat is nu eenmaal inherent aan de
aanpak. Ik zal echter de rit uitzitten. Daar is het interessant
genoeg voor. Zo interessant, dat het zelfs onder de aandacht
is gekomen van toonaangevende tijdschriften als Entertainment
Weekly. Niet slecht!
comics
:: out
knights
4 (marvel) Met de bioscoopfilm op komst mag
het geen verrassing zijn, dat Marvel Comics plotseling meer
aandacht besteedt aan de Fantastic Four. Je kunt je echter
oprecht afvragen of dat niet te ver gaat wanneer we binnen
een jaar gaan van slechts één naar liefst vier
maandelijkse series over de wonderbaarlijke familie. Eén
van die titels is bovendien bij puur toeval tot stand gekomen.
Het gaat hier om Knights 4, kortweg
4, een comic die in het leven is geroepen om ruimte te bieden
aan de verhalen van de makers die oorspronkelijk voor de reguliere
Fantastic Four waren aangetrokken als opvolgers van de ontslagen
Mark Waid en Mike Wieringo. Toen dat ontslag ongedaan was
gemaakt, zaten schrijver Robert Aguirre-Sacasa en tekenaar
Steve McNiven zonder serie. De oplossing werd derhalve gevonden
in 4, een reeks die zonder al te veel logica meteen maar onder
de Marvel Knights imprint werd gebracht.
Laat voorop staan, dat het tekenwerk
meesterlijk is. Bij uitgeverij CrossGen is McNiven de laatste
jaren uitgegroeid tot een ware artiest, die weet hoe met een
zwierige stijl en gedetailleerde composities toch een realistisch
resultaat kan worden bereikt. Des te spijtiger is het dus,
dat de verhalen zo slecht zijn. Aguirre-Sacasa heeft verder
geen ervaring met het schrijven van comics en dat is aan alles
merkbaar. Van clichématige tekstkaders tot de tot archetypen
teruggebrachte personages; de eerste nummers lezen verre van
prettig.
Dieptepunt is de plot. De Fantastic
Four zijn bankroet, staan op straat en moeten op zoek naar
werk. Een interessant zij het niet origineel idee, maar wel
zó ongeloofwaardig uitgewerkt (en al helemaal voor
een team helden met één van de slimste wetenschappers
ter wereld)! Al zijn de tekeningen nog zo knap, voor mij is
het reden voor het schrappen van 4.