De lancering van Rocket Comics bij
Dark Horse lijkt een redelijk leuk initiatief. Wanneer echter
een blik wordt geworpen op de gehanteerde tekenstijlen van
titels als Go Boy 7 en Hell, lijkt het eerder op een schaamteloze
kopie van de recente manga-initiatieven van andere uitgeverijen.
De BPRD: Dark Waters special door Brian Augustyn en Guy Davis
klinkt al een stuk beter. Fans van Hellboy kunnen ook nog
genieten van de dure hardcover Dark Horse Book of Hauntings.
DC Comics lanceert een nieuwe reeks
zeer twijfelachtige titels. Zo biedt de twaalfdelige miniserie
Superman: Birthright een moderne blik op het begin van de
carrière van de Man van Staal; iets wat in het afgelopen
decennium veel vaker is gedaan. En waarom wordt de reeks Teen
Titans gelanceerd, terwijl de vorige serie over de Titans
niet meer dan een paar maanden is afgelopen? Daarnaast is
het lovenswaardig dat Peter David na zo veel gestopte series
weer aan iets nieuws mag beginnen, maar doe dat dan niet met
Fallen Angel, een serie over een volstrekt onbekend personage.
Met de miniserie Red wordt de populariteit van schrijver Warren
Ellis verder uitgemolken. Als het net zo slecht is als Mek,
pas ik.
Het onderdeel Image barst uit de voegen
van onbetekenende series. Hoewel het prima is dat de uitgeverij
zich profileert als dé plek voor het aanstormend talent,
mag hopelijk toch wel een zekere kwaliteitscontrole worden
verwacht, zodat de werkelijk twijfelachtige rommel niet in
de bestelgidsen komt. Zelfs wanneer een maker als Steve Rude
opduikt, deze keer met de special Moth, vraag ik me af waarom
ik dat eigenlijk zou kopen. Top Cow haalt Geoff Johns uit
de kast voor een nummer Witchblade en maakt zowaar nieuwsgierig
met de serie Magdalena, door de getalenteerde tekenaar Eric
Basaldua.
De komst van Epic betekent meer titels
voor Marvel, veelal door interessante makers. Toch wordt het
ernstig oppassen, want het afgelopen jaar zijn meer nummers
één verschenen dan in de vijf jaar daarvoor!
Langzaamaan worden de marketingstunts storend. Zo is de herstart
van Spectacular Spider-Man onnodig, is een maandelijkse serie
over Emma Frost een overschatting van haar populariteit en
worden de wetten van de logica getart door Fantastic Four,
een serie die doodleuk terugkeert naar de oude nummering omdat
dan het vijfhonderdste deel kan worden gevierd. Enig lichtpuntje
is de komst van Robert Rodi als schrijver van Elektra, die
daarmee de pijnlijk onder zijn kunnen presterende Greg Rucka
vervangt. Heerlijke Bill Sienkiewicz cover, trouwens.
Voor de lezers die niet genoeg krijgen
van Warren Ellis biedt de independent uitgeverij AiT / Planet
Lar de graphic novel Switchblade Honey. Voor mij wordt dat
overslaan; Ellis neemt tegenwoordig zo veel hooi op zijn vork
dat hij lijkt op een broodschrijver. Avatar Press brengt Frank
Miller's Robocop uit. Laat je niet misleiden door de titel,
want dit is een bewerking van een oud script, dat waarschijnlijk
alleen voor diehards boeiend is. Nieuwe schrijver voor Sojourn,
verkondigt CrossGen trots. Jammer dat die schrijver Ian Edginton
is, die vooral bekend staat om zijn (te) luchtige verhalen.
Dreamwave probeert het met een digitale comic genaamd Necrowar.
Gaap. Klinkt erg jaren negentig.
Een rustige maand als deze komt altijd
goed uit. Helaas kun je op je vingers natellen dat het volgende
maand weer ouderwets druk gaat worden.
comics
:: in
daredevil
(marvel) Het gebeurt geruisloos en onopvallend,
maar onder het verse team van schrijver Brian Michael Bendis
en tekenaar Alex Maleev heeft de serie Daredevil een ongekende
metamorfose ondergaan. Waar het vlak na de herstart als Marvel
Knights comic bleef bij het standaard superheldenwerk, wordt
de lat de laatste tijd hoger en hoger gelegd met een sterke
mengeling van oud en nieuw.
Bendis, die berucht is vanwege de
vrij onconventionele manier waarop hij zijn verhalen structureert
en soms gewoon laat uitmonden in een anticlimax, heeft sinds
zijn komst steevast een groter onderliggend plan voor ogen
gehad. Dat begon met het algemeen bekendmaken van Daredevil's
geheime identiteit en het uit de weg ruimen van de Kingpin.
De media, die altijd een grote rol spelen in het werk van
Bendis, duiken er bovenop en sinds die tijd is Matt Murdock
eigenlijk de controle over zijn leven kwijt.
In recente nummers en na enkele korte
zijweggetjes en gasttekenaars, wordt in de hoogste versnelling
geschakeld. Niet alleen keert een op wraak beluste Kingpin
terug, hij doet tevens een beroep op Typhoid Mary, het excentrieke
personage dat voor het laatst echt goed tot haar recht kwam
in de inmiddels klassieke verhalen van Ann Nocenti en John
Romita Jr. De spanningsboog is bijzonder groot gebleken, maar
het geduld wordt beloond, niet in de laatste plaats omdat
Maleev met zijn duistere, krasserige werk de sfeer messcherp
neerzet.
Is de Daredevil van Bendis en Maleev
te vergelijken met de Daredevil van Nocenti en Romita Jr of
de Daredevil van Miller en Mazzucchelli? Nee, dat niet. Het
is echter wel lang geleden dat de serie zo doordacht is teruggegaan
naar de basis. En dat verdient een groot compliment.
comics
:: out
doom
patrol (dc) In de Previews van deze maand
staat Doom Patrol #22 aangekondigd als het laatste deel van
de serie. Daarmee hebben makers John Arcudi en Tan Eng Huat
het langer uitgehouden dan ik had gedacht, al is het nieuws
over het stopzetten evenmin een verrassing. Series die zich
binnen het DC Universum afspelen en net even anders willen
zijn, worden immers al jaren voortijdig geschrapt.
Het 'anders zijn' heeft meegespeeld
in de tegenvallende resultaten. Aan de andere kant moet niet
worden onderschat in hoeverre Arcudi zijn eigen reeks in een
compleet verkeerde richting heeft geschreven. Na een fris
begin is de nadruk namelijk veel te snel op het personage
Robotman gekomen. De overige personages kregen nauwelijks
nog aandacht, terwijl Robotman dusdanig in zijn eigen continuïteit
verstrikt raakte, dat van toegankelijkheid niets overbleef.
Zonde, want de juiste bouwstenen waren aanwezig.
Eén van die bouwstenen is het
werk van Huat, die zich met zijn Europeese stijl een meester
heeft getoond in het vinden van de semi-realistische stijl
die het beste past bij de met veel droge humor doorspekte
verhalen van Arcudi. Gezien zijn talent voor gelaatsuitdrukkingen
en dynamische lay-outs is het te hopen dat hij na het einde
van de serie snel ergens anders aan de slag kan. Marvel ligt
ongetwijfeld reeds op de loer met een exclusief contract.
Arcudi heeft vaker moeten toezien
hoe een serie van hem werd stopgezet. Het is nu eenmaal een
feit dat DC titels weinig kans maken als ze geen link hebben
met Batman, Superman, de JLA of de JSA. De marktwerking is
in dit geval niet de enige schuldige; Arcudi mag de hand in
eigen boezem steken. Spijtig maar waar.