Dark Horse toont de goede wil. Hier
en daar leuk nieuw materiaal, waaronder een nieuwe Grendel
miniserie, wat goede herdrukken en als vanzelfsprekend veel
Star Wars. Desondanks word ik er niet warm of koud van, zodat
de teller voor deze uitgeverij wat mij betreft op nul blijft
staan.
Bij DC deze maand veel nieuws. Smallville:
The Comic is helaas eerder dom dan boeiend. Dus dit is de
comic op basis van de televisieserie op basis van de comic?
Het moet niet veel gekker worden. Studio WildStorm pakt intussen
groots uit met nog meer series. Vooral naar Chris Claremonts
nieuwe Gen13 ben ik benieuwd en ook titels als 21 Down en
Black Sun zien er aantrekkelijk uit. Wel zet ik vraagtekens
bij de plotselinge groei van het aantal door Jimmy Palmiotti
geschreven comics. Hij inkt namelijk beter dan dat hij schrijft.
Bij gebrek aan verse delen van de serie Planetary moet Planetary
/ JLA volstaan. Natuurlijk door Warren Ellis, maar met Jerry
Ordway als verrassende tekenaar. Beetje duur, toch verplichte
kost. Neusje van de zalm? Het laatste nummer van Transmetropolitan!
Image is wederom veel geschreeuw,
weinig inhoud. Het is lang geleden dat ik zo weinig van Image
heb besteld en ik vraag me af wat er is gebeurd met Todd McFarlane's
Sam and Twitch. Ik houd het bij het vaste rijtje, waarbij
ik de Savage Dragon Companion oversla. Zelden zo'n overbodig
product gezien. Stupid Comics, een bundeling van Jim Mahfoods
werk, laat ik op de planken staan en de aankondiging voor
de nieuwe G.I. Joe is goed voor een glimlach: niet vanwege
de inhoud, maar omdat ik de naam van schrijver Larry Hama
toch altijd stiekem lees als 'Harry Lama.' Sinds wanneer is
de miniserie The Magdalena trouwens een Top Cow Classic?
Marvel volhardt in het hanteren van
een volstrekt onoverzichtelijke lay-out. Waarschijnlijk ben
ik niet de enige die hierdoor minder comics aanstreept: je
kunt bijna niets vinden. Hoe dan ook, Shang-Chi ga ik proberen,
want Doug Moench en Paul Gulacy kunnen mij altijd bekoren.
Het gezeur over U-Decide is zo lachwekkend dat ik er wel zestien
columns over kan schrijven. Uit protest koop ik geen van de
betrokken series. Verder weinig boeiends en voornamelijk overbodige
miniseries als Wolverine: Netsuke of reguliere series als
Weapon X. Gelukkig hebben we nog vernieuwende comics als X-Statix.
Op het gebied van de independent comics
is het drukker dan de vorige keer. Veel vaste series duiken
weer op en de aankondiging dat in Bone #50 van Cartoon Books
het laatste hoofdstuk van deze reeks begint, is goed nieuws.
Maker Jeff Smith is een vakman, maar het wordt tijd dat hij
de boel netjes afrondt. Garth Ennis en John McCrea komen bij
Avatar met Dicks 2. Ondanks de heerlijke cover iets te veel
onderbroekenlol. Opvallend dat de jongens en meisjes van Dreamwave
Productions na het succes van Transformers opeens bakken met
nieuwe comics lanceren. Hmm, iets met hoogmoed en de val?
Een handjevol eraf, een handjevol
erbij. Al met al geen opzienbarende maand. Het wachten is
blijkbaar op een nieuwe golf aankondigingen, spectaculaire
verschuivingen en verrassende innovaties.
comics
:: in
the
filth (dc) Okay, het is heel gevaarlijk als
je na het eerste nummer van een nieuwe reeks al zo enthousiast
bent. Dat is me met Captain America ook overkomen, terwijl
die serie momenteel bergafwaarts dendert (zie hieronder).
Toch is The Filth een ander geval. Dit is immers het nieuwste
project van schrijver Grant Morrison, de man die met zijn
werk voor The Invisibles heeft aangetoond dat hij niet vies
is van een portie grensverleggen en vernieuwen.
Op dit moment is slechts één
nummer verschenen. In die ene comic maakt Morrison echter
direct duidelijk dat hij bij DC / Vertigo er vol tegenaan
gaat. Bij zijn commerciëlere werk voor Marvel moet hij
zich af en toe inhouden en dat is terecht, maar met zijn eigen
creatie kent hij totaal geen grenzen. Hoe vreemder, hoe beter.
Een subrealiteit in de onze realiteit, bizarre concepten en
eigenzinnige personages, het zijn allemaal elementen van een
intrigerend verhaal in dertien delen.
Met Chris Weston als tekenaar zit
het goed. Zijn realistische stijl heeft me vanwege de houterigheid
nooit kunnen boeien, maar die rauwe sfeer past prima bij Morrisons
verhaal. In feite is de enige vraag hoe de dertiendelige miniserie
wordt opgebouwd. Wordt het één zorgvuldig opgebouwde
vertelling of krijgen we te maken met stijlvarianten, tussennummers
en onverwachte nieuwe lagen in de plot? Bij makers als deze
weet je dat namelijk nooit.
Met The Filth heeft DC na lange tijd
een comic gelanceerd die er uitspringt. Al staan we pas aan
het begin van de rit, alle voortekenen wijzen erop dat dit
een titel wordt die Vertigo weer op de kaart zet. Dit is Morrison
in de pure, onverdunde vorm. En dat is smullen.
comics
:: out
captain
america (marvel) Twee maanden geleden was
ik enthousiast over de herstart van Captain America. John
Ney Rieber en John Cassaday hadden zonder meer een goed eerste
nummer afgeleverd, recensenten over de gehele linie waren
lovend en ik zag het eerlijk gezegd wel zitten. Inmiddels
zijn we aangekomen bij het derde deel. Marvel heeft zoals
verwacht bekendgemaakt dat Cassaday op vrij korte termijn
vertrekt en Riebers aanpak is heel snel gaan vervelen.
Beginnend met Riebers aanpak, valt
het op dat Captain America een icoon is geworden. Een symbool
dat staat voor de ziel van Amerika, een patriot die zijn land
beschermt tegen terreurdaden. Dat mag dan nog zo begrijpelijk
zijn in het Amerika van na 11 september, het is ook veel te
gemakkelijk. Captain America neemt het op tegen terroristen
uit het Midden-Oosten en slaat elke pagina belerende preken
uit over waarden en normen van het Amerikaanse volk... nou,
dan pas ik.
Inherent aan deze manier van schrijven
is een gebrek aan diepgang. Hoe kun je geven om iemand die
wordt neergezet als symbool? Niet. Dat de dialogen bijna met
de pagina spaarzamer worden, zet evenmin zoden aan de dijk.
Het strakke tekenwerk van Cassaday houdt het redelijk bij
elkaar, maar hij is niet de snelste tekenaar in de comicwereld
en de eerste afgeraffelde pagina's zijn reeds opgedoken. Nu
vaststaat dat hij vertrekt, is voor mij duidelijk dat ik ook
stop.
Captain America is typisch zo'n comic
waarmee het snel op en neer is gegaan. Het valt sowieso op
dat Marvel tegenwoordig series lanceert met een team makers
dat binnen een jaar vertrekt en uitsluitend is aangetrokken
om die lancering succesvol te maken. Geen goede zaak.