Wat doe je als je net hebt gehoord
dat je ziek bent? Dat het zo'n zeldzame ziekte is, dat genezing
niet mogelijk is? In mijn geval luidde het antwoord: ik meld
me aan voor de nieuwe Meet and Greet van het forum. In de
tussentijd had ik op mijn site de resterende, overgeslagen
verslagen ingehaald, vandaar dat we het deze keer ook daadwerkelijk
weer een nummer mee konden geven. We waren toe aan Meet and
Greet 19.
Op basis van de lijst aanmeldingen
zou het een rustige editie worden. Tien bezoekers, inclusief
mijzelf, dat zou de score zijn. Daarmee was het niet eens
zo veel minder druk dan vorige keer, niettemin, liefst drie
leden van het forum hadden zich onder voorbehoud aangemeld.
Op de ochtend zelf werd duidelijk, dat twee van die drie inderdaad
niet zouden komen. Acht man, dus, allemaal oude bekenden.
Dat scheelde. Normaal vind ik nieuwkomers leuk, maar juist
in deze periode, met die ziekte erbij, leek het me bijzonder
vertrouwd, zo met de oude club op pad.
mag19
:: middag
Zaterdag 15 november pakte ik rond
kwart over twaalf de bus naar Utrecht. Even geen fiets voor
mij, want ik had op de buienradar gezien, dat het later op
de avond wel eens zou kunnen regenen. Ik besloot, dat ik deze
keer geen tas nodig had, ik had immers geen aankopen op de
planning. Daarom pakte ik alleen mijn telefoon, die liet zien,
dat ik een sms had ontvangen: organisator Klaas had de griep
en kon dus helaas niet komen. Aangekomen in Utrecht kon ik
dat nieuws laten weten aan het viertal dat zich reeds in de
stationshal had verzameld bij het trefpunt voor de Burger
King. Bernard besefte, dat hij nu de rest van de dag met Klaas'
bestelling van een comicsite rond moest sjouwen. Even voelde
ik hoe zwaar die tas was. Oef, inderdaad, daar wordt geen
rug blij van.
Omdat Sven had gebeld dat hij nu pas
in Tilburg zat en wat later zou komen, gingen we uiteindelijk
als zestal de stad in. Bernard, Eddie, Eric, Erik en Victor
kennen de route zo langzaamaan op hun duimpje, dus ik kon
mij best een plek achteraan de rij veroorloven. Daardoor zag
ik, dat Bernard druk bezig was met zijn telefoon. Ook zijn
verhaal over hoe hij op zoek was naar een visserswinkel in
de straat van Whoops, onze eerste halte, vond ik maar vreemd.
Toen hij bij de deur van die stripwinkel iedereen naar binnen
dirigeerde, buiten even met mij wilde praten over Z-Press
en daarbij een verkeerde naam liet vallen, rook ik lont. Voor
ik één en één kon optellen, doken
ineens Cissy en Naushad op, de twee forumleden die zich onlangs
nog zo prominent hadden afgemeld.
Met recht mystery guests! Maar het
was meer dan dat. Ze hadden iets bij zich. Toen Cissy en Bernard
het vervelende nieuws over mijn ziekte hadden gehoord, hadden
ze samen met hun forumgenoot Richard de koppen bij elkaar
gestoken en iets leuks voor mij willen regelen. Langzaam haalde
ik alles uit de feloranje tas die ze mij in de handen duwden.
Een speciaal voor mij gemaakte schets van Terry Moore plus
een door Cissy gemaakt schilderij op basis van een klassieke
cover van Moore's comicserie Strangers in Paradise (maar dan
met Bernard, Cissy en Richard op de prent) schitterden mij
toe. Als ooit een boek wordt geschreven met de titel 'Hoe
krijg je Olav stil', dan is dit dé truc. En verdomd,
de enige Meet and Greet zonder tas, kom ik toch weer met een
tas thuis!
De rest van de gebruikelijke tocht
langs stripwinkels Blunder en Piet Snot en langs boekwinkel
Broese ging een klein beetje langs me heen. Logisch. Ik was
met gedachten nog steeds bij mijn prachtige cadeaus. Zoveel
goedheid, dat ben ik niet gewend. Ik kan me vaag herinneren,
dat ik bij Blunder met Eddie praatte over de graphic novel
Cairo, dat ik met verbazing aanhoorde, dat Eric overstapt
naar een andere comicleverancier en dat ik net als Bernard
de strip Vigilantes kocht, geschreven door oud-forumgenoot
Yorick, beter bekend als Schizmo. Bij Broese kocht ik nog
Super Spy, een graphic novel die in 2007 op zo veel jaarlijstjes
stond, dat ik het met eigen ogen wilde zien. Tegen die tijd
was iedereen wel toe aan een luie stoel, drank en de traditionele
schalen met dampende bitterballen.
mag19
:: avond
Het was druk bij stamkroeg Dikke Dries.
We wisten ook waarom. Helaas. Het was vandaag Smartlappenfestival
in bijna alle kroegen in de binnenstad. Niet bepaald het soort
muziek dat je doorgaans associeert met deze diverse groep
forumleden, nee. We lieten ons niet uit het veld slaan en
vonden plek achterin de zaak, waar we plaatsnamen aan een
grote tafel. Sven had intussen gebeld dat hij in Utrecht was.
Hij kon op tijd aanschuiven voor de vertraagde schaal bitterballen
en voor de tweede ronde drankjes, maar niet vóór
Bernard hem duidelijk had gemaakt, dat die vliegeniersbril
op zijn hoed toch echt niet kon. De comics die over tafel
gingen, bewezen dat wij als groep best goede smaak hebben.
Vandaar dat wij vertrokken toen twee smartlapzangers zich
meldden bij de bar.
Victor en Eric zochten hun trein naar
huis op, Cissy en Naushad incasseerden de rain cheque van
Bernard en mij, die ene van toen wij hen na het uitje naar
de stripbeurs in Gent graag op een etentje wilden trakteren,
zodat een korte rekensom leerde, dat we zeven koppen sterk
uit eten gingen. Bij Le Clochard was geen plek, bij Grieks
restaurant Rhodos was dat nog nét wel, in een krap
doch zeker niet minder gezellig hoekje. Tijdens het eten ging
het ineens over poker. Bernard haalde een complete pokerset
uit zijn tas, waarmee direct het idee voor een potje later
op deze avond werd gelanceerd. Met het toetje in aantocht
werden forumzaken besproken, altijd handig met vier moderators
aan tafel, maar kort daarna volgde het afscheid van Cissy
en Naushad. Hun terugweg naar Friesland riep.
Ons plan voor een potje poker werd
ten uitvoer gebracht in café Stairway to Heaven. Daar
was iedereen druk met voorbereidingen voor een optreden van,
jawel, een smartlapband, maar wij bouwden onverstoord onze
stapeltjes chips op. Erik had weinig ervaring en hield voor
de zekerheid het lijstje pokerhanden naast zich, Bernard liep
snel tegen een verkeerde river op en Sven ontpopte zich als
de roekeloze speler die alles callt, ook met handen van niks.
Hij won mooi wel. De herkansing ging zonder Erik, die afscheid
had genomen. Eenmaal gewend aan de speelstijlen van Sven en
Eddie bleven Bernard en ik uiteindelijk over voor het slotduel,
dat ik naar mij toe kon trekken. Eén keer vijftien
euro winst minus twee keer vijf euro inzet; geen slechte uitkomst.
Even vóór middernacht
was ik thuis. Hoewel het een traditie is dat ik na een Meet
and Greet met meer thuiskom dan dat ik vertrok, was het nu
toch wel heel bijzonder. Ik ging met niets en kwam terug met
twee strips, een schets en een schilderij. Die laatste twee
dingen legde ik op mijn bureau. Weer was ik stil. Verrassingen
zijn leuk, helemaal als ze zo perfect zijn uitgevoerd als
vandaag. Het schilderij krijgt een speciaal plekje. Meet and
Greet 19 ook.
meet and
greet 19 - stadscentrum, utrecht feeddate:
15.11.08