De Stripdagen in Haarlem zouden deze
keer heel anders worden dan de acht voorgaande edities van
de tweejaarlijkse beurs. Beter gezegd, voor mij. Want in tegenstelling
tot vroeger zou het nu niet alleen blijven bij rondlopen over
de Grote Markt en de overige locaties in het centrum, maar
zou ik ook zelf in een stand staan. Begin vorig jaar nam Z-Press
de superheldencomics over van het team van Juniorpress, dat
Haarlem altijd aan zich voorbij liet gaan. En omdat elk beetje
naamsbekendheid mooi is meegenomen, wilde Z-Press hier graag
acte de présence geven.
Mijn oorspronkelijke plan was, dat
ik voor het eerst beide dagen richting het noorden zou afreizen.
Het is nu eenmaal zo, dat ik als reguliere bezoeker een beurs
na een dag wel heb gezien, maar me zeker twee dagen kan vermaken
als ik tussen de rondjes langs de kraampjes ook nog in een
stand sta. Een voor de zaterdag geplande editie van onze weeklydose.com
Meet and Greet zorgde echter voor een andere indeling van
mijn weekend, vandaar dat ik pas zondag 8 juli na een zeer
korte nacht op de trein naar Amsterdam en Haarlem stapte.
Bovendien betekent een eigen stand automatisch ook aanwezig
zijn voor openingstijd. Uitbundig gapend zat ik al om acht
uur in een zo goed als lege sneltrein. De zon wilde evenmin
meehelpen; meer dan sluierbewolking bood de ochtend niet.
haarlem
:: philharmonie
Met de dopjes van mijn iPod in mijn
oren kuierde ik iets na negenen over de straten van Haarlem.
De vertrouwde weg rechtdoor leidde me naar de Grote Markt,
waar de kleinere stripwinkels en particulieren al druk bezig
waren met het opzetten van hun fleurige kraampjes. Linksaf
dook de Philharmonie op, het gebouw dat voor het eerst ook
echt officieel, beide verdiepingen, de centrale plek voor
alle uitgevers was. Mij was verteld, dat ik via de achteringang
naar binnen kon en inderdaad, een enkele auto en een geopende
deur wezen mij de weg. Niemand bij de balie en niemand in
de gang, dus ik beklom op de gok de eerste de beste trap,
sloeg rechtsaf, linksaf en nog eens links, tot ik daar aan
het eind van de gang de stand van Z-Press zag liggen. Gescheiden
door een glazen wand van vloer tot plafond en pak 'em beet
tien meter luchtledig. Ah, ik had bij de ingang dus toch beneden
rechtdoor gemoeten.
Een trap, een omweg en nog een trap
later was ik op de plek waar ik moest zijn. Collega Joeri
was ook net binnen en was halverwege het opzetten van de stand.
Dat kostte nauwelijks moeite, want de dames die de stand gisteren
hadden gerund, hadden alles netjes achtergelaten. In hun korte
verslag lazen we, dat de zaterdag aardig goed was verlopen,
dat onze kleurplaten op waren en dat de afgeprijsde dvd's
gretig aftrek vonden. Onderaan het blaadje stond de tekst,
'En niet om drie uur alles voor de helft van de prijs gaan
verkopen, Joeri!' Kijk, dat zijn collega's die elkaar kennen!
Niet veel later kwam stagiair Mark binnen, met de kas en een
tweetal felgele vipkaarten. Daarmee konden we naar een speciale
ruimte beneden waar de drank helemaal niet gratis was. Nou
ja, leuk voor de verzameling. Klokslag tien uur gingen de
deuren open. Haarlem 2008 was begonnen.
De eerste uren waren bijzonder rustig.
Waar de bakken met goedkope Amerikaanse comics vorig jaar
op de Stripdagen in Houten nog voor een stormloop aan fans
zorgden, was het nu slechts een enkeling die daar kort een
blik op wierp. De rode en witte kasten aan de zijkant, met
daarin zeer aantrekkelijk uitgestald alle nummers van Spider-Man,
X-Men en de Z-Press specials, trokken af en toe wat klanten,
maar de inmiddels doorgebroken zon lokte veel mensen blijkbaar
toch naar buiten. Rond een uur of twaalf maakte ik mijn eerste
rondje. Als altijd was ik niet specifiek ergens naar op zoek,
een stripbeurs blijft een kwestie van bijpraten met bekende
gezichten. Een babbel bij de stand van Stripschrift, een knikje
naar razende reporter Jeroen Mirck, een onderhoud met de grote
baas van Donald Duck; het zijn allemaal dingen waarvoor mijn
portemonnee gesloten kan blijven.
Bij terugkomst vonden de bezoekers
de weg naar onze stand. Vertaalcollega Peter pakte de nieuwe
X-Men uit de kast en terwijl ook forumgenoot Sven de Meet
and Greet van gister had overleefd en zich had gemeld, kon
ik de eerste comics afrekenen. Samen met Sven maakte ik een
rondje buiten. De indeling van de beurs was beter dan vorige
keer, toen het meer leek op een door de padvinders uitgezette
puzzelroute door de stad. Nu was alles overzichtelijk opgebouwd
rondom de kerk op de Grote Markt. De kraampjes boden voor
mij weinig interessants, maar belangrijker was dat de sfeer
goed was en dat het druk was. Naast de poffertjeskraam praatte
ik bij met het kleine mangameisje dat in Houten bij ons een
badlaken kwam lenen voor over de houten planken van hun stand.
De zon prikte intussen venijnig in mijn nek, het was in korte
tijd alsnog een prachtige dag geworden.
Bij de ingand van de Philharmonie
troffen we Peter, die daar op de uit België geïmporteerde
Viola wachtte. Hij vertelde ons, dat ze na vier uur in de
auto en vele omwegen nu eindelijk in de buurt was. Net op
het moment dat hij al bijna naar huis moest. Een rondje met
Viola en een handtekening van Maaike Hartjes, dat was zijn
planning. Deel één lukte, Viola dook snel op
en voor het eerst sinds vier jaar schudde ik haar weer eens
de hand. Deel twee verliep minder voorspoedig, want toen Peter
en Viola naar binnen doken en Sven en ik de ronde buiten afmaakten,
zagen we daar ineens Maaike met vriendje Mark lopen. Ze gingen
richting de Philharmonie, maar draaiden zich halverwege om
omdat ze om de haverklap bekenden zagen. Per telefoon bracht
ik Peter op de hoogte, die nadat hij ophing ongetwijfeld in
onbedaarlijk snikken moet zijn uitgebarsten en naar huis moet
zijn gegaan.
Als stalkers volgden Sven en ik het
striptekenduo over de Grote Markt, tot ze uiteindelijk een
halfuur na Peters vertrek alsnog gingen signeren bij Oog &
Blik. Daar liet Sven zijn nieuwste stripje van Maaike en Mark
tekenen en ik maakte van de gelegenheid gebruik voor een bezoek
aan de stand van Bee Dee, waar ik de eerste twee delen kocht
van het door collega Ger Apeldoorn vertaalde Belladonna, mijn
enige aankoop van de dag. Bij Z-Press was het ook op gang
gekomen en al zou het prima bedrag van zaterdag niet worden
gehaald, we hadden aardig gedraaid. Een paar oude bekenden
doken in de comicbakken, forumgenoot Eddie kwam buurten, de
dames van de X-Men Hyves kreeg ik niet aan de Nederlandse
Spider-Man en de forumgenoot formerly known as Daya vertelde
enthousiast over haar plannen op het creatieve vlak. Zo werd
het langzaam vijf uur.
haarlem
:: slotsom
Vlak voor het eind van de beurs kocht
Sven buiten nog de nieuwe bundel van Eelco Koper, de man die
mij eerder op de dag al een exemplaar ter vertaling had gegeven.
Want zoals twee jaar geleden afgesproken, wil ik hem graag
helpen bij het maken van een Engelstalige editie, stap één
in zijn routekaart naar totale wereldverovering. Daarna restte
enkel nog het opruimen van de stand, een stevige klus die
Joeri, Mark en mij ook met hulp van Sven meer dan anderhalf
uur kostte. Om de hoek bij de plaatselijke McDonald's konden
we onze reserves aanvullen, waarna we moe maar voldaan afscheid
namen. Sven reed mee terug richting Utrecht, in een trein
waar de middelste coupé zo heet was als een sauna en
de overige coupés overvol zaten. Maar op een trapje
kun je ook heel goed zitten.
Haarlem 2008 is een geslaagde beurs
geworden. De organisatie vindt zo langzaamaan een vaste vorm
voor het festival, dus complimenten aan het adres van Ton
Schuringa, die 's ochtends voor aanvang bij elke stand nog
even een praatje had gehouden en ons er breed lachend op wees,
dat onze stand gisteren stiekem dik twee keer zo groot was
gemaakt dan de bedoeling was. Ook voor Z-Press was het een
prima beurs, zo voor het eerst. Volgende keer weer? Haarlem
2008 was in elk geval de beurs van de Stripschriftlift, van
het brutale handje schudden met Romano Molenaar, van een hoopvol
aantal jonge bezoekers, van de promotie van Igor Kordey tot
vast meubilair en van de net op de valreep gespotte Jan Dirk
Barreveld. Op naar 2010, op naar de tiende editie Haarlem.