Het jaar 2007 was het jaar van de
ultieme kruisbestuiving tussen de wereld van de comics en
de wereld van televisie. Uiteraard scheidt weeklydose.com
het kaf van het koren, vandaar dat wordt teruggeblikt op de
vijf comics die je móest lezen om te kunnen meepraten.
Welke comics maakten de tongen los?
1. dark
tower: the gunslinger born (marvel) Eén
van de grootste klappers van het jaar was nu eens niet een
voor de hand liggende crossover, maar de eerste van een reeks
miniseries die voortborduurt op Stephen Kings beroemde romanreeks
The Dark Tower. De meeslepende avonturen van hoofdpersonage
Roland Deschain, een scherpschutter in een westernachtige
wereld, worden verder uitgewerkt in comicvorm, geschreven
door Peter David en Robin Furth, één van de
onderzoeksassistenten van King, met als altijd sfeervol tekenwerk
van Jae Lee. Ondanks de soms wat trage vertelstijl is de miniserie
in de opzet geslaagd en heeft het een toegevoegde waarde voor
zowel trouwe fans van de boeken als liefhebbers van comics.
De betrokkenheid van King zelf opent deuren naar hogere verkoopcijfers,
waar Marvel handig op in heeft gespeeld met een release en
signeersessie om klokslag middernacht. Meer dan ooit zijn
de grenzen tussen comics, films, televisieseries en romans
aan het vervagen. Dark Tower: The Gunslinger Born is daar
zonder twijfel de onderstreping van en het is met recht de
comic die je wel móest lezen in 2007.
2. buffy,
the vampire slayer (dark horse) Toen gevierd
televisiemaker Joss Whedon binnen twaalf maanden van drie
series op de buis naar geen series op de buis ging, was dat
voor hem geen reden tot paniek. Hij stortte zich op het maken
van een speelfilm op basis van zijn sciencefiction Firefly
en legde zich vervolgens toe op het schrijven van enkele comics
voor Marvel. En daar is het toch gaan kriebelen, bij het verkennen
van dit voor hem nieuwe medium. Zo is een vervolg op de serie
Buffy, the Vampire Slayer, maar dan in comicvorm, dit jaar
ondergebracht bij Dark Horse, waar Whedon als uitvoerend producent
de touwtjes over zijn creatie weer in handen heeft en waar
hij bijgestaan door onder meer tekenaar Georges Jeanty een
aantal verhalen voor zijn rekening neemt. Whedon bouwt de
rode draad zorgvuldig op, gebruik makend van het 'ongelimiteerde'
budget van het tekenwerk en los van de fysieke beperkingen.
Alles is volledig canon, alles is in continuïteit, kortom,
dit is seizoen acht van de reeks, waarmee de comic zich kan
verheugen op een brede doelgroep aan zeer enthousiaste fans,
van wie het geduld wordt beloond.
3. exit
wounds (drawn & quarterly) Menselijke
verhalen tegen de politiek beladen achtergrond van het hedendaagse
Israël bestaan natuurlijk al veel langer. Waar de graphic
novel Exit Wounds, geschreven en getekend door Rutu Modan,
zich werkelijk mee onderscheidt, is de terloopse manier waarop
groot menselijk leed in dat bredere kader wordt geplaatst.
In het Tel Aviv van 2002 komt taxichauffeur Koby in aanraking
met soldaat Numi, die hem vertelt over haar vermoedens dat
zijn vader onlangs om het leven is gekomen bij een bomaanslag.
Al liggen de persoonlijke ontwikkelingen ietwat voor de hand
en gaat een deel van de nuances verloren bij de vertaling
naar de Engelse taal voor deze uitgave van Drawn & Quarterly,
de Israëlische achtergrond van de maakster geeft het
verrassende inzichten en bovenal een eerlijke en oprechte
stem. Veel elegantie schuilt in de tekeningen, die met een
Europese klare lijn iets onschuldigs en naïefs over zich
hebben. Dat maakt de graphic novel een vat vol tegenstrijdigheden,
een paradox die zelden de aandacht op zichzelf vestigt en
juist daarom kan overtuigen, ontroeren en vermaken.
4. strangers
in paradise (abstract) In 1993, toen bij de
kleine uitgeverij Antarctic Press, begon maker Terry Moore
aan wat in de ogen van velen zijn meesterwerk zou worden.
Strangers in Paradise, met Katina Choovanski en Francine Peters
als de twee allesbehalve conventionele hoofdrolspeelsters,
werd snel onder eigen beheer gebracht en groeide uit van een
aardige comic met de nadruk op slapstick tot een doorwrochte
analyse van twee kwetsbare mensen en hun zoektocht naar bevestiging,
vriendschap en, uiteindelijk, naar echte liefde. Een uitstapje
naar Image Comics, waar de comic voor het eerst in kleur verscheen,
bracht meer naamsbekendheid, maar Moore is iemand bij wie
de inhoud altijd boven de commercie gaat, vandaar dat hij
na nauwelijks een jaar terugkeerde naar uitgeven in eigen
beheer. Nu, veertien jaar na het eerste nummer van de eerste
miniserie, is een eind gekomen aan de reeks. Als Moore tien
nummers langer was doorgegaan, had hij nummer honderd gevierd,
maar die keuze onderstreept zijn voorkeur voor de inhoud boven
de vorm. En die inhoud is hier van begin tot eind van hoogstaand
niveau geweest.
5. heroes:
volume one (dc) Vorig jaar veroorzaakte televisieserie
Heroes een revolutie. Gemaakt voor en door mensen die vroeger
zijn opgegroeid met de gekostumeerde superhelden uit de comicwereld;
dat bleek de sleutel, want voor het eerst werd een vertaalslag
naar televisie succesvol gemaakt zonder dat het eindresultaat
zo opzichtig 'camp' was, dat het direct de helft van de potentiële
doelgroep buitensloot. Met een cast vol kleurrijke personages
werd het gevoel van een superheldencomic heel vakkundig en
zeer elegant binnen de grenzen van een algemeen televisiedrama
gecreëerd. Net als Lost eerder de relatief kleinere doelgroep
uit de niche van zijn genre is ontstegen, heeft Heroes een
breed publiek kunnen bereiken. Daarbij wordt, zoals tegenwoordig
vaker, geen enkel medium geschuwd. Bij DC is de hardcover
Heroes: Volume One ondergebracht, een bundeling van de eerste
vierendertig hoofdstukken van de online strip, waarin personages
uit de serie verder worden uitgewerkt. Het tekenwerk is niet
altijd hoogstaand, maar de betrokkenheid van schrijvers van
de televisiereeks geeft het meerwaarde, zeker voor de echte
fans.
de 5 comics
die je móest lezen in 2007 - olav beemer feeddate:
31.12.07