De aanloop naar de zeventiende Meet
and Greet van het weeklydose.forum was bezaaid met veranderingen.
Of in elk geval, veranderingen voor mij. Toen de aanmeldtopic
werd geopend, had ik een reis naar New York voor de boeg,
tijdens mijn afwezigheid druppelden de nieuwe aanmeldingen
langzaam maar zeker binnen en daarna maakte mijn vriendin
het uit.
Mijn eerste weekend alleen was ik
niet alleen, ik werd zowel zaterdag als zondag opgevangen
door twee van mijn beste vriendinnen. En mijn tweede weekend
alleen zou ik dus ook niet alleen zijn, want met een stuk
of vijftien aanmeldingen zou dit één van de
drukste Meet and Greets in de historie van het forum worden.
Goed, dat absurde aantal van eenentwintig gaan we echt nooit
meer halen en ik weet ook, dat minder druk niet meteen minder
gezellig betekent, maar in mijn eentje, dát zou ik
zaterdag 1 december in ieder geval niet zijn. Dat was dan
weer een soort van troost.
mag17
:: middag
Een uurtje eerder dan de afgesproken
tijd was ik in de Utrechtse binnenstad. Ik vond het namelijk
tijd voor een troostcadeau, iets waar ik mijn zinnen mee kon
verzetten. En omdat ik een jaar of zeven geen horloges meer
draag, leek dát me het perfecte troostcadeau. Niet
zo'n priegelhorloge, niet eentje met die smalle bandjes zoals
ik vroeger had gedragen, nee, ik wilde een analoge, een eenvoudige
met een bredere band en een stoere uitstraling. In de hoop
dat ik mezelf dan ook wat stoerder zou vinden. Met mijn nieuwe
aankoop om mijn pols liep ik in de richting van de verzamelplek
in de stationshal, waar ik werd begroet door een bizar muziekkoor
aan Zwarte Pieten.
Gelukkig hoorde geen van die muzikale
Pieten tot het clubje van het forum, dus zonder gevaar voor
gescheurde trommelvliezen kon ik de vroege vogels de hand
schudden. Voor de zekerheid had ik een presentielijst in elkaar
gezet en één voor één kon ik de
namen aanvinken. Zoals gebruikelijk vertrokken we niet stipt
om één uur, maar wachtten we keurig op eventuele
laatkomers. Na een halfuur ontbrak alleen nieuwkomer Sjoerd.
En omdat niemand zijn nummer had, konden we ook niet vragen
of hij nog langs zou komen, vandaar dat we ons veertien koppen
sterk tussen alle voor Sinterklaas winkelende gezinnen wurmden.
Het koor Pieten volgde ons niet. Mooi.
Samen met Bernard, Cissy, Eddie, Eric,
Erik, Jordy, Klaas, Maarten, Naushad, Peter, Robbert, Sven
en Victor begonnen we traditiegetrouw bij stripwinkel Whoops.
Terwijl Cissy daar in de bakken oude comics dook, praatte
ik bij met Maarten, die voor het eerst sinds lange tijd aanwezig
was en filosofeerde over Darren Aronofsky's film The Fountain.
Intussen gaf ik Peter alsnog op zijn kop, omdat hij in de
stationshal zijn telefoon had aangenomen en zijn beker koffie
toen op een stapel comics in zijn hand had gebalanceerd: nachtmerries
voor de comicfan. Bij volgende halte Blunder haalde ik mijn
nieuwe comics op, net als Eric en Sven. Naushad vulde boven
zijn collectie Donald Duck aan.
Daarna versplinterde de groep even.
Een deel bleef hangen in de kelder bij Blunder, een deel snuffelde
bij de Elf Fantasy Shop om de hoek en weer een ander deel
rende nog snel terug naar Whoops omdat ze daar bepaalde trade
paperbacks wel hadden die Blunder niet had. Eenmaal bij Piet
Snot waren we weer compleet. Hoewel ik zelf daar de portemonnee
gesloten hield, zag ik wat action figures over de toonbank
gaan. Buiten werd gespeculeerd over action figures op basis
van de forumleden. Die van mij bestaat al: het in seizoen
drie van de fictieve en interactieve reality soap Bad Writer
geïntroduceerde Olav Beemer action figure met opblaasbaar
ego.
mag17
:: avond
Na een korte ronde bij boekwinkel
Broese, waar het dit laatste weekend vóór Sinterklaas
weer eens ongekend druk was en waar wij de nek braken over
de rondgestrooide pepernoten en aankondigingen dat Mart Smeets
zou signeren, verplaatste de karavaan zich naar stamkroeg
Dikke Dries. Binnen was het vol, buiten zat niemand. Op zich
niet zo onlogisch, de eerste week van december. Toch ontdekten
wij al spoedig, dat het onder de straalkachels die het terras
verwarmden best te doen was. En dus zaten wij even later op
oorlogssterkte aan de bitterballen, terwijl om ons heen het
winkelend publiek met hun dikke jassen en handschoenen voorbij
klappertandde. Een mooi contrast.
Het liep tegen etenstijd toen de eerste
bezoekers, waaronder Jordy, Cissy en Naushad, naar huis gingen.
Samen met Bernard liet ik de gedachten kort gaan over waar
we zouden eten. Ons voorstel, Grieks restaurant Rhodos, werd
met instemming begroet. Het restaurant zit vlak naast Blunder
en Elf, dus dat deel van de Oude Gracht hadden we vandaag
meer dan genoeg gezien. Verdeeld over twee tafels konden we
aanvallen op het lekkere eten en de discussies kwamen weer
volop op gang. We sabelden het verhaal 'One More Day' van
Marvel neer, we bespraken de nieuwe crossovers en ook de andere
media kwamen aan bod. Een uur of twee later rekenden we af.
Voor de diehards stond een bezoek
aan de kroeg op het programma. Kroegen die we de afgelopen
twee jaar eerder hadden bezocht, vielen af, vandaar dat we
uitkwamen bij Café Vingerhoed. Daar werd Sven eindelijk
aangesproken op zijn nieuwe hoed, ging Bernard aan het bier
en verbaasden Eddie en Erik zich over een vrouw die met een
baby in haar armen aan de bar zat. Dacht ze dat het rookverbod
al was ingegaan? Ik was toe aan wijntje zeven, kortom, rond
de klok van half elf vond ik het mooi geweest. En 'mooi' was
het inderdaad geweest. Alweer een droge dag, alweer een geslaagde
Meet and Greet.
Bijna stond ik na het afscheid op
Utrecht Centraal uit gewoonte op het spoor voor de trein naar
Groningen. Oh, ja, dat was waar. Het is uit. Een halfuurtje
later was ik thuis, ik kroop met een tevreden gevoel in bed.
Zeker, het leven had me vorige week niet toegelachen, maar
dit was een meer dan prima dag en, als ik die ene verslaggever
tijdens het Europees Kampioenschap voetbal uit 1988 mag citeren,
'dit is een goed stel, hoor'. Wat mij betreft, gaan we Meet
and Greet 25 met gemak halen. Kom maar op.
meet and
greet 17 - stadscentrum, utrecht feeddate:
01.12.07