Vorig jaar dook weeklydose.com op
deze plek weer eens in het brede aanbod comics. Van de vijf
series die toen als kwalitatief hoogstaand doch net even wat
minder bekend werden bestempeld, zijn liefst drie afgelopen
of stopgezet, een harde waarheid die nogmaals onderstreept
hoe moeilijk goede comics het kunnen hebben. De speurtocht
naar kwaliteit is duidelijk nooit afgelopen.
Daarom is het opnieuw tijd voor een
blik op wat vandaag de dag nu de moeite waard is. Hieronder
volgt een overzicht van wat met een mooie Engelse kreet 'the
five greatest comics you're not reading' kan worden genoemd.
1. b.p.r.d.
(dark horse) Zo vaak gebeurt het niet, dat
enkele bijpersonages bijna zo boeiend of zelfs net zo boeiend
worden als de titelpersoon van een comicserie. Een recent
schoolvoorbeeld hiervan is het Bureau for Paranormal Research
and Defense, kortweg het B.P.R.D. van Mike Mignola, de geestelijk
vader van Hellboy. Na Hellboys vertrek bij de organisatie
die onderzoek doet naar vreemde bovennatuurlijke verschijnselen,
wat toentertijd nodig was voor het tot wasdom komen van de
hoofdpersoon, bleken voormalige collega's als Liz Sherman
en Abe Sapien sterk genoeg voor het dragen van een eigen titel.
Zij kregen de hulp van nieuwkomers als Johann Kraus en Ben
Daimio en maker Mignola zelf kreeg hulp van schrijver John
Arcudi en tekenaar Guy Davis. Het resultaat is meer dan indrukwekkend,
want de reeks miniseries die ze hebben afgeleverd, zit vakkundig
in elkaar, met verhalen die telkens voortbouwen op eerdere
subplots en heel subtiel, laagje voor laagje, in het verleden
van de kleurrijke cast duiken. Actie, spanning én diepgang
maken dit op afstand tot de beste comic die je niet leest.
2. casanova
(image) Schrijver Matt Fraction en tekenaar
Gabriel Bá zijn eigenlijk nog niet zo lang werkzaam
in de comicwereld. Toch hebben de twee al meerdere uitstekend
ontvangen titels op hun naam, als individu en sinds de start
van de Image titel Casanova nu ook als duo. Met het format
van slechts zestien pagina's per nummer en een schrijfstijl
met wat minder decompressie dan tegenwoordig gebruikelijk
is, vergelijkbaar met het format van de serie Fell, wordt
een netwerk van bedrog en een alternatieve realiteit uitgewerkt
rondom het hoofdpersonage Casanova Quinn. Terwijl zijn vader
aan het hoofd staat van een organisatie in de spionagebranche,
breekt Quinn als het zwarte schaap van deze familie alle regels,
tot hij betrokken raakt bij een conflict dat zijn leven in
een ander daglicht zet. Het zo Europees ogende, zeer gestileerde
tekenwerk van Bá komt in zwart-wit plus één
enkele schutkleur goed tot zijn recht, het frisse schrijfwerk
van Fraction speelt met de conventies van de genres en plaatst
hier en daar een vrolijke knipoog. Casanova is Fractions tweede
titel in deze top 5; als dát geen aanstormend talent
is!
3. the
order (marvel) Oorspronkelijk zou The Order,
geschreven door Matt Fraction en met tekenwerk van Barry Kitson,
een geheel andere titel hebben gekregen. Toen echter bleek,
dat uitgeverij Marvel de rechten niet had voor 'The Champions',
werd gekozen voor The Order, zonder dat inhoudelijk sprake
was van continuïteit met de miniserie die enkele jaren
geleden onder dezelfde titel werd uitgegeven. Deze nieuwe
The Order vloeide op logische wijze voort uit de gebeurtenissen
van de crossover Civil War, het was het antwoord van Iron
Man op nieuwe wetgeving waarbij helden tot registratie werden
verplicht en elke staat een eigen, door de overheid gesteund
team superhelden kreeg. Buiten Iron Man, die fungeert als
een soort man achter de schermen, bestaat de volledige cast
van de serie uit nieuwe personages. Het is deze gewaagde keuze
die zowel de kracht als de zwakke plek is, want de schone
lei betekent enerzijds dat de lezer mee kan groeien met deze
nieuwe helden en anderzijds dat de commerciële aantrekkingskracht
klein is. Fraction en Kitson leveren knap werk, maar de houdbaarheid
van de serie lijkt beperkt.
4. the
brave and the bold (dc) Bij DC zijn in de
loop der tijd veel series onder de titel The Brave and the
Bold verschenen. Wat ze allemaal gemeen hadden, is dat ze
verhalen vertelden over bekende superhelden die om wat voor
een reden dan ook een kort samenwerkingsverband aangingen.
Aan dat concept is ook dit jaar niet gesleuteld, want in het
eerste kwartaal werd de nieuwe reeks gelanceerd als dé
plek waar de grote en de minder grote helden samen zouden
komen. Dat begon met Batman en Green Lantern en waaierde langzaam
uit over de rest van het DC universum. Nostalgie is een bepalende
factor, niet alleen vanwege de titel maar vooral ook vanwege
de makers, met Mark Waid als schrijver en met George Pérez
als tekenaar. Waid hanteert een schrijfstijl die zich bewust
of onbewust afzet tegen de moderne trend van de decompressie,
hij laat zijn verhalen tekstdicht zijn zonder dat ze saai
zijn en hij bewijst dat zulke comics nog altijd boeiend kunnen
zijn, terwijl Pérez zich van zijn beste, meest gedetailleerde
kant laat zien. Comics met wisselende hoofdpersonages zijn
lastig, maar de start is in dit geval veelbelovend.
5. nexus
(rude dude) De geschiedenis van het personage
en de comicserie Nexus begint in 1981, een tijdperk waarin
independents werkelijk underground waren en de hegemonie van
de mainstream onverbiddelijk leek. Makers Mike Baron en Steve
Rude vertelden vol enthousiasme hun verhalen over Horatio
Hellpop, een bewoner van de planeet Ylum, die na een ontmoeting
met een bijzonder wezen beschikking kreeg over minstens zulke
bijzondere krachten. Na een tijdje kwam deze serie terecht
bij Dark Horse, waar het later wegens tegenvallende verkoopcijfers
werd stopgezet. Pas halverwege vorig jaar kwam Rude met het
nieuws, dat hij en Baron hun Nexus in eigen beheer een herstart
zouden geven. De oude nummering, door de jaren heen veelvuldig
opgebroken in miniseries, werd in ere hersteld, zodat alsnog
nummer honderd kan worden gevierd, maar van druk is geen enkele
sprake meer: Baron en Rude doen dit als hobbyproject en kondigen
pas nieuwe delen aan als die klaar zijn. Geen maandelijks
schema, geen reclamecampagne, gewoon lekkere sciencefiction
die de tand des tijds prima heeft doorstaan.
de 5 beste
comics die je niet leest (2007) - olav beemer feeddate:
15.11.07