Bij het verschijnen van de nieuwe
Previews bestelgids kijk ik het meest uit naar het katern
indies. Want daar, tussen de schreeuwerige advertenties en
paginagrote aankondigingen voor de zoveelste manga of Bad
Girl, bevinden zich vaak de interessantste onbekende talenten.
Deze maand viel mijn oog toevallig op het eerste deel van
The Black Heart Irregulars bij uitgeverij Blue King Studios.
Geprikkeld door de tekenstijl bracht
ik een bezoek aan de site. Daar vond ik echter geen preview
artwork. Ik had de site al bijna teleurgesteld weggeklikt
toen ik opeens een uitnodiging zag staan. Neil Hendrick, de
schrijver van de serie, wilde dat recensenten voorafgaand
aan de release van het eerste deel hun mening zouden geven.
Meteen startte ik mijn mailprogramma op. Waarom ook niet?
Ik schrijf al meer dan vijf jaar lang elke week recensies,
dan mag ik mezelf toch best een recensent noemen. Binnen een
dag had ik antwoord. Ik had de stoute schoenen net uitgetrokken
toen ik de eerste twee delen van The Black Heart Irregulars
in pdf-formaat op mijn beeldscherm had.
preview
review
The Black Heart Irregulars speelt
zich af in het Irak van de nabije toekomst. Westerse invloeden
zijn overal zichtbaar, zelfs in het hart van Bagdad, waar
de Amerikaan Michael Orkin een café is begonnen dat
lijkt weggelopen uit de jaren vijftig. Zijn bijnaam, Mister
Fifty, stamt uit de periode dat hij werkzaam was voor Black
Heart Security, maar aan dat zo lucratieve baantje van liefst
vijfhonderd dollar per dag als privé-beveiliger van
hooggeplaatste personen kwam een eind toen hij en zijn collega's
werden gebruikt bij een bomaanslag op de Amerikaanse ambassade.
Het team viel uit elkaar, maar Orkin rust niet voor hij precies
weet wie hen voor zijn karretje heeft gespannen. Zorgvuldig
zet hij een terroristennetwerk op. In de eerste twee nummers
van de serie zien we hoe hij een viertal jonge terroristen
naar New York stuurt voor het plegen van aanslagen, hoe hij
afrekent met een verrader van vroeger en hoe hij de oude Black
Hearts optrommelt voor een gevaarlijk spel van spionage en
contraspionage.
Het verhaal biedt een interessante
kijk op de hedendaagse problematiek in het Midden-Oosten.
Omdat het heden van de serie in feite onze toekomst is, behandelen
de vele flashbacks de periode van ons heden. Op deze manier
kan veel van het verhaal worden opgevat als een politiek commentaar.
Niet alleen op het klimaat van angst en geweld in Irak, maar
ook op de manier waarop in Amerika sinds 11 september wordt
omgegaan met terreur. De eerste pagina's van het eerste nummer,
overigens veruit de indrukwekkendste scène tot nu toe,
snijden zelfs het onderwerp reality tv aan en zetten dat in
de context van angst voor terreur. Hendrick laat hiermee zien
dat hij meer is dan een schrijver die wil meeliften op het
succes van oorlogs- en misdaadcomics als The Losers en 100
Bullets van DC. Zijn dialogen zijn scherp wanneer dat moet
en krijgen dankzij goedgetimede decompressie ook de ruimte
wanneer de sfeer erom vraagt. Het is jammer dat de personages
naast Orkin zich nog niet echt kunnen onderscheiden, maar
dat is inherent aan een serie met groot team als centrale
cast, dus dat komt ongetwijfeld in latere nummers.
De schaduwwereld van Bagdad, waar
goed en kwaad hooguit variabele termen zijn, wordt treffend
vormgegeven door Ulises Carpintero. Deze uit Argentinië
afkomstige tekenaar mag een onbekende zijn in de comicwereld,
zijn gestileerde werk is duidelijk beïnvloed door dezelfde
leerschool die grote talenten heeft voortgebracht als Eduardo
Risso en Leandro Fernandez. Van gewaagde perspectieven tot
eenvoudig lijnwerk en van zwarte vlakken tot de aandacht voor
details, elke pagina bevat meer dan genoeg dat de moeite van
het opnieuw bestuderen waard is. Ook hij ontkomt echter niet
aan het nadeel van deze stijl, namelijk dat de personages
in close-up nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Gelukkig
is dat dankzij de heldere scènewisselingen en de flashbacks
vooralsnog geen echt bezwaar. Daarbij bieden de hallucinaties
van Orkin en zijn mannen voldoende ruimte voor subtiele stijlcontrasten,
waardoor herkenbaarheid niet altijd noodzakelijk is.
De preview van Black Heart Irregulars
smaakt dus duidelijk naar meer. Hoewel de individuele elementen
van de serie niet vernieuwend of nieuw zijn, vindt de combinatie
van die ingrediënten een niche in de markt die door weinig
andere uitgeverijen wordt benut. Hendrick en Carpintero wagen
zich als één van de eersten aan een titel over
terreur, aan een wereld waarin terroristen eigenlijk de helden
zijn en waarin niet heel het Midden-Oosten zomaar even over
één kam wordt geschoren. In het tijdperk na
11 september verdient die volwassen aanpak zeker een compliment.
The Black Heart Irregulars. Onthoud die naam.
the black
heart irregulars #1-2 - blue king studios (black
& white, 32 pagina's) door: neil hendrick
& ulises carpintero uitgegeven: augustus
2005 - september 2005