De scheurkalender wijst zaterdag 12
april aan. Het is de dag van de zevende weeklydose Meet and
Greet en ik sta aan de kassa bij eetgelegenheid Florin, in
het hartje van Utrecht. In mijn handen heb ik de rekening
voor het elftal comicliefhebbers dat zich zojuist te buiten
is gegaan aan de maaltijden met exotische namen als 'Make
No Misteak' en 'Chicken Run.' Omdat iedereen zijn deel aan
mij heeft betaald, reken ik de honderd vijftig euro in één
keer af aan de pinautomaat. Althans, dat is wel de bedoeling,
want de lieve schat aan de andere kant van de bar heeft slaande
ruzie met het bonnetje, dat niet uit het apparaat wil rollen.
Terwijl de hulp van de chef wordt
ingeroepen, meldt Sven dat de rest van de groep naar buiten
is gegaan, waar kan worden genoten van de laatste stralen
lentezon. Eindelijk rolt de bon uit de kassa. Ik worstel me
een weg door een rij luidruchtige corpsballen en sluit me
op de Nobelstraat aan bij Sven, Aart, Erik, Maarten, Peter,
Bernard, Eric, Johan, Maarten en Erik. Wel handig, dat zo
veel bezoekers hetzelfde heten. Roep Maarten en Erik en je
hebt meteen vijf man om je heen. Na het avondeten wacht de
voettocht naar de bioscoop, alwaar Daredevil natuurlijk de
film bij uitstek is voor een club comiclezers. Als vertaler
van de filmspecial weet ik dat het verhaaltechnisch geen hoogvlieger
is, maar deze Meet and Greet kón niet om Daredevil
heen. "En wie weet," denk ik bij mezelf, "valt
het op het witte doek mee."
mag7
:: middag
Plaatsvervangend organisator Eric
had de gehele dag de touwtjes in handen. Traditioneel wordt
rond de klok van één uur verzameld op Utrecht
CS en zelfs de aangekondigde mystery guest Aart is ruim op
tijd aanwezig. Bij voorgaande edities van deze bijeenkomst
kwam het geregeld voor dat drie kwartier op de laatkomers
moest worden gewacht, maar ditmaal kan de verzamelplaats vlot
worden verruild voor het zonovergoten stadscentrum. Op weg
naar Whoops, de eerste stop op onze route langs de strip-
en boekwinkels die de Domstad te bieden heeft, valt me op
dat dit de eerste keer is sinds Meet and Greet 1 dat het gezelschap
bestaat uit enkel heren. Volgende keer iets eerder gaan ronselen?
Eenmaal in de eerste stripzaak aanbeland,
barsten de discussies los. Zij met verlanglijstjes duiken
snel in de bakken oude nummers, bij de planken met de lading
van de afgelopen maand wordt van mening gewisseld over wat
goed is en wat slecht is en bij de tafel met bordspellen wordt
uitgelegd hoe zo'n spel een goede relatie kan verpesten. Aart
niet. Aart blijft buiten en geniet aan de overkant van het
weer. De weergoden zijn ons net als vijf van de zes vorige
keren gunstig gezind. Toch nemen we twee straten verder afscheid
van het koele briesje en dalen we af in de kelder van stripwinkel
Blunder, waar Erik in de bakken vol nostalgie grabbelt en
ik Maarten de allerduurste paperbacks wil aansmeren. Ik moet
het daar eens gaan hebben over commissieloon.
Halte nummer drie is stripwinkel Piet
Snot. Daar kan de andere Erik op zoek naar Europese stripalbums
terwijl Aart en ik een babbeltje maken met parttime verkoopster,
parttime boardbezoeker Daya. In het kader van een goed begin
en het halve werk merkt Daya op, dat ze de nieuwe huisstijl
van mijn website rommelig vindt. Prompt valt Bernard haar
bij. Als ze wisten hoe lang ik bezig ben geweest met het ontwerpen
en omzetten van de site! Beteuterd laat ik me op sleeptouw
nemen naar de boekwinkel Broese. 'Binnenkort signeert Neil
Gaiman!' schreeuwt een poster ons toe. Johan en Eric willen
wel, Sven kan niet en ik wil absoluut niet. "Voor Gaiman
ga ik niet in de rij staan," roep ik dapper. "Hij
gaat maar voor mij in de rij staan!"
mag7
:: avond
Aan het eind van de route door de
binnenstad resteert een drankje bij café Dikke Dries.
Niet al te lang geleden is het interieur daar hardhandig verbouwd
door mensen die overduidelijk geen idee hebben hoe je een
gezellig cafeetje moet inrichten en Johan merkt op, dat de
leuke serveerster waar Sven altijd zijn wisselgeld van op
de grond laat vallen deze keer niet aanwezig is. Tegen de
tijd dat iedereen zijn glazen achterover heeft geslagen en
de aanwinsten van een middag winkelen over de tafel zijn gevlogen,
mag Sven stiekem toch afrekenen. Een stoeipartij met een stapel
muntgeld is het gevolg. Misschien ligt het niet alleen aan
die ene serveerster, maar aan het hele pand?
"Zitten we niet in zaal 1?"
klinkt het plotseling. Het is een paar uur later, het diner
bij Florin rommelt nog na in onze magen en één
van de Maartens heeft bij de ingang van de bioscoop zojuist
afscheid genomen. Tien stoelen breed verspreiden we ons over
de krakkemikkige zaal. Geen beenruimte, want stel je toch
voor dat een grote stad als Utrecht een fatsoenlijke megabioscoop
laat bouwen. Ook het geluid kraakt en knettert uit de speakers
op een manier die eerder doet denken aan brandend hout dan
aan Dolby Surround Sound. Niet bij stilstaan, gewoon anderhalf
uur van de film genieten. Mijn hoop dat het op het witte doek
meevalt, is binnen tien minuten vervaagd. Daredevil blijkt
niet meer dan een slechte comicverfilming met een groot budget.
Kuierend door Hoog Catharijne ontdek
ik dat de meningen niet veel uiteen lopen. De één
vindt meer positieve puntjes dan de ander, maar iedereen is
het erover eens, dat Spider-Man voorlopig blijft staan als
beste vertaling van comic naar film. Hier en daar wordt een
trein opgezocht; de nablijvers ronden hun discussies onder
het genot van een milkshake af bij de Burger King op het station.
Daarmee is Meet and Greet 7 een zeer gezellige dag geworden.
Een bescheiden groep, geen dames en (voor mij) geen nieuwe
gezichten, maar op die manier kun je wel uitgebreid met iedereen
babbelen. En daar gaat het om! Op naar MaG8. Dan met de film
Hulk als avondprogramma?
meet and
greet 7 - stadscentrum, utrecht feeddate:
12.04.03