Zaterdag 10 november was de dag waarop
de derde weeklydose.com Meet and Greet werd gehouden. Waar
de eerste keer negen en de tweede keer vijftien bezoekers
van het messageboard aanwezig waren, werden voor de MaG3 alle
registers opengetrokken. Het resultaat was een recordopkomst
van eenentwintig, waaronder eveneens een recordaantal van
vier dames. Dat is per keer zes bezoekers erbij, dus zou dat
betekenen dat tijdens het volgende dagje uit de groep zevenentwintig
koppen telt? Als die groei zich zo doorzet, moeten we binnen
een jaar een zaaltje voor onszelf afhuren en is in 2004 waarschijnlijk
sprake van een heuse Weeklydose Comic-Con.
Mijn voorbereidingen verschilden niet
veel van die voor de vorige Meet and Greet: 's ochtends uitslapen
en rond de klok van één uur op de fiets richting
Tom Groot, alwaar ik mijn fiets ver van alle grijpgrage zwervershanden
kon stallen. Het grootste verschil was dat ik me de vorige
keer bijna een hernia sjouwde aan de toen verse weeklydose.com
T-shirts, terwijl deze keer één tas met een
paar reserveshirts en wat comics volstond. De afspraak was
half drie verzamelen bij de Burger King op Utrecht Centraal
Station, dus ruim op tijd begaven we ons in de richting van
het gezellige, door drugsverslaafden opgevrolijkte station.
Net als de vorige keren was het geen verrassing dat reeds
een grote groep op de afgesproken plek stond te wachten.
mag3
:: middag
Na een korte ronde handenschudden,
begon het wachten op de rest. Op een enkeling na kende ik
iedereen al van de vorige afleveringen van de Meet and Greet
of van de Stripdagen, dus het aantal nieuwe namen en gezichten
was deze keer beperkt. Scheelt weer een boel hersenwerk. Eenmaal
zo goed als compleet liet ik iedereen even een simpele presentielijst
tekenen. Precies op dat moment kwam de vertraagde Johan Nelemans
aanwandelen. Verwijtend vroeg hij Sven Mesman of hij het sms'je
niet had ontvangen... en inderdaad, prompt bromde Svens mobiele
telefoon. De presentielijst zag er als volgt uit: Richard
Baptist, Olav Beemer, Erwin van Eckeveld, Tom Groot, Peter
Havik, Wanda Kief, gedelegeerd organisator Klaas Kuperus,
Sven Mesman, Joost Mundi, Johan Nelemans, Eric van der Pol,
Benny Prenen, Gerben Prins, Erik van Rooijen, Tim Roza, Rianne
Veenendaal, Jan Willem Veenhof, Peter Verschoor, Mieke Weismann
en Aart Zeeman.
Gerbens middag begon goed, want hij
kreeg het weeklydose.com T-shirt overhandigd en Aart had zich
op het board al aangekondigd als de mystery guest. Is een
aangekondigde mystery guest nog wel een mystery guest?
Eenmaal compleet wandelde het twintigtal
naar de uitgang van het station. Het op zaterdag altijd drukke,
overvolle winkelcentrum Hoog Catharijne werd gemeden en nadat
wat bussen en sneltrams hadden ontweken, trok de stoet richting
stripwinkel Whoops. Eerder had ik bij Richard een door hem
bij Mile High bestelde comics afgerekend, waaronder het intrigerende
I, Paparazzi. Tevens had ik met Mieke een uitwisselingsprogramma
voltooid, waarbij ik haar enkele trade paperbacks te leen
gaf en zij mij een loodzware tas met boeken van Chuck Palahniuk
in de maag splitste. Als dank mocht zij als eerste de door
haar zo geminachte winkel Whoops betreden. Sommigen maakten
van deze gelegenheid gebruik en sloegen flink in. Van back
issues tot nieuwe comics, de tassen werden aardig gevuld.
Met Tim en Richard babbelde ik wat over de briljante comic
100 Bullets en Aart toonde vol trots zijn nieuwe aanwinsten.
Intussen werd Rianne door Erwin voor 'dement' uitgemaakt omdat
ze zich niet kon herinneren dat ze die Ultimate X-Men delen
ooit had gelezen.
Omdat twintig man nooit in een stripwinkel
passen, hield een groepje buiten de wacht. Nadat iedereen
de portemonnee weer had gesloten, begaven we ons naar stripwinkel
Blunder, hooguit een paar honderd meter verderop. In de comickelder
werden de vele discussies over comics, schrijvers en tekenaars
voortgezet. Wanda kocht na lang aarzelen een deeltje van The
Magdalena, vanuit mijn ooghoeken zag ik een paar action figures
over de toonbank gaan en Mieke vroeg of ik alsjeblieft zo
aardig wilde zijn om met mijn klantenkorting de Tug &
buster TPB voor haar te laten afrekenen. Leuk bedacht, ware
het niet dat ze twee dagen later ontdekte dat ze die bundeling
al lang en breed had. Bij Blunder slaakte men een zucht van
verlichting toen de massa het pand weer verliet: leuke omzet
en alles is heel gebleven.
Omdat we voor de avond een vroege
film hadden gepland, moesten we om half vijf bij restaurant
De Bacchant zijn. Tijd voor een kort bezoek aan Piet Snot,
die andere stripwinkel in hartje Utrecht, was er helaas dus
niet en ook de tijdens de MaG2 bezochte boekwinkel Broese
moest worden overgeslagen. Voor Klaas een goede reden om voor
te stellen dat we de volgende keer iets vroeger moeten beginnen.
Op weg naar het restaurant vertelde Sven breed lachend dat
hij zijn abonnementen had laten overzetten naar Blunder. De
korting die hij daar krijgt, weegt op tegen de reiskosten,
dus die keuze was snel gemaakt. Straatje links, straatje rechts
en daar dook De Bacchant op. Voor Aart het teken om afscheid
te nemen. Hij ging zich voorbereiden op een show in de schouwburg
en moest het etentje en de bioscoop laten schieten.
Ook tijdens MaG2 hadden we al in hetzelfde
gezellige restaurant gegeten. Natuurlijk staat afwisseling
hoog in het vaandel, maar in Utrecht is de keuze toch enigszins
beperkt als je én goedkoop én lekker én
met veel man tegelijk wilt eten. Iedereen zocht een plekje
aan de tafel, de kaart ging rond en hier en daar werd getoast
op een tot dusver geslaagde dag. Met Tim en Richard aan mijn
rechterhand, Mieke aan de linkerkant en Rianne en Jan Willem
recht tegenover me was het de ideale opstelling voor zeer
uiteenlopende discussies. Tim haalde zijn schetsboek weer
tevoorschijn, Rianne haalde op haar beurt schuchter haar eigen
schetsboek uit de tas, Mieke las gniffelend een comic waarin
Fred Durst (natuurlijk met zijn petje) in elkaar wordt geslagen
en Jan Willem wachtte likkebaardend op de onbeperkte spareribs.
Inmiddels waren Klaas en ik aan het rekenen hoeveel geld we
moesten meenemen voor het ophalen van de bioscoopkaartjes.
Net toen wij gezamenlijk vertrokken, kwam het eten. Briljante
timing, dus.
mag3
:: avond
Lekker gevoel, met driehonderd dertig
gulden cash betalen voor negentien bioscoopkaartjes. Terug
bij De Bacchant bleek dat de groep met één was
gegroeid: Daya (die haar achternaam met het oog op de belastinginspecteur
niet prijs wilde geven) was alsnog komen opdagen. "Ik
had op het board toch gezegd dat het na vijven werd?"
Achteraf moest ik haar daar gelijk in geven en toen ze eenmaal
had uitgelegd dat ze bepaalde dagen bij Piet Snot werkt, was
ook duidelijk waarom ze niet eerder langs kon komen. Met de
kaartjes in mijn binnenzak kon het eten beginnen. Althans,
ik hield het bescheiden, maar Jan Willem at voor twee. Of
eigenlijk voor drie. En met een beetje fantasie voor vier.
Zelden heb ik iemand zo smakelijk de spareribs naar binnen
zien slaan. Op de vraag waarom ze vanavond zo stil was, antwoordde
Rianne dat ze terminaal verlegen was. "Wil je erover
praten?" vroeg ik sarrend, waarop Mieke een papieren
servetje tegen mijn hoofd mikte.
Gerben liet de film aan zich voorbij
gaan, dus de groep was teruggebracht naar negentien toen de
Rembrandt bioscoop werd opgezocht. The Score draaide gelukkig
in zaal 1 en er was vrije plaatskeuze, dus enthousiast namen
we twee rijen ergens in het midden in beslag. Tom kon dankzij
Mieke alvast genieten van een zakje M&M's (lang verhaal,
op aanvraag verkrijgbaar bij de organisatie) en met Wanda
links en Daya rechts van me babbelde ik bij. Daya verklaarde
meteen dat zij de mysterieuze dame was geweest die volgens
Eric, Joost en Erik op de stripbeurs in Arnhem naar mij had
gevraagd en Wanda verontschuldigde zich nog voor het volume
waarop ze tijdens het eten had gepraat: "Maar mijn zus
praat echt de hele tijd zo!" voegde ze toe. De film viel
wat het verhaal betreft een beetje tegen, maar Edward Norton
en Robert De Niro acteerden de sterren van de hemel. Tegen
negenen werden we naar buiten gespuugd, waarna Tim op weg
naar het station opmerkte dat de film volgens hem wel drie
sterren verdiende. Een score waarin ik me kan vinden.
Mieke zocht haar fiets op, eenmaal
in de stationshal namen nog enkele groepjes afscheid en Sven
bedankte me voor het met een kneuzenkorting verkregen weeklydose.com
T-shirt. Tja, als je er al twee hardhandig hebt versleten,
ga ik niet nog een keer de volle prijs vragen! Met de overgebleven
Erwin, Tom, Peter, Wanda, Erik, Tim, Rianne, Jan Willem en
Daya zocht ik de Burger King weer op, waar niet alleen gedronken
werd, maar ook een enquête vol spelfouten moest worden
ingevuld. Als vertaler weigerde ik principieel en koos ervoor
om het nummer van HP / De Tijd te laten zien waar een vrij
kort interview met Tom en mij in stond. Flinke tijd later
ging ieder zijn of haar weg en Erik, die naar The Joker ging,
vergezelde Tom en mij door de binnenstad. Eenmaal bij Tom
pakte ik een glas Cola mee, keek kort op het messageboard
(waar al een topic over de MaG3 was geopend) en vertrok per
fiets naar huis. Lekker door De Uithof, serieverkrachter of
niet.
De derde Meet and Greet is zonder
enige twijfel geslaagd. Enig probleem dat ook door Klaas werd
gesignaleerd, is dat het lastiger wordt om met iedereen te
praten. Hoe groter de groep, hoe meer tijd je nodig hebt.
En omdat het niet op prijs wordt gesteld als je tijdens een
film een discussie aangaat, moet het bezoek aan de bios in
het vervolg misschien worden vervangen door iets anders. Maar
dat is toekomstmuziek. Voor nu mogen we naglunderen van het
gezellige middagje uit. Eenentwintig bezoekers... wie had
dat krap een jaar geleden ooit gedacht?
meet and
greet 3 - stadscentrum, utrecht feeddate:
10.11.01