Eind vorig jaar werd het idee gelanceerd.
Eerst heel bescheiden. Het was niet meer dan een enthousiaste,
licht afwachtende reactie op het messageboard van mijn site.
In de weken daarna bleek echter dat er meer dan voldoende
interesse was en langzaam maar zeker nam het losse ideetje
vaste vormen aan. Over en weer werden wat suggesties gedaan,
agenda's getrokken en plannen gesmeed en begin dit jaar was
de kogel door de kerk: zaterdag 10 maart werd als datum geprikt
voor de eerste weeklydose Meet and Greet.
meet
and greet :: middag
Die datum was natuurlijk een compromis.
Niet iedereen kon op dezelfde dag vrij krijgen en zelfs de
centrale locatie was voor sommige bezoekers van het board
een probleem. Hierdoor volgden in de week vóór
10 maart nog enkele afzeggingen, maar toen het eenmaal zover
was, viel de opkomst van negen man best mee. Om ongeveer halfdrie
had een eerste groepje zich reeds op Utrecht CS verzameld.
Eigenlijk was om vier uur afgesproken, maar ja, als je er
dan toch bent, ga je niet anderhalf uur als een clubje randgroepjongeren
voor de Burger King rondhangen. Voor je het weet, vraagt de
stationspolitie of ze een legitimatiebewijs mogen zien en
die valse start had de Meet and Greet niet nodig.
De te overbruggen anderhalf uur werden
doorgebracht in stripwinkel Whoops. Zelf had ik mijn wekelijkse
dosis comics al bij stripwinkel Blunder opgehaald, dus voor
mij kon de beurs gesloten blijven, maar enkele andere aanwezigen
konden zich niet inhouden en verlieten de winkel met een respectabele
stapel comics en action figures. Rond de klok van vier stonden
we bepakt en bezakt weer op het Centraal Station, waar de
groep uiteindelijk werd gecompleteerd. Een nieuw rondje kennismaken
volgde. Het lijstje namen zag er als volgt uit: Tim Roza,
Sven Mesman, Benny Prenen, Eric van der Pol, Joost Mundi,
Arnaud Lek, Erik van Rooijen, Klaas Kuperus en Olav Beemer.
Sven bleek ik te kennen van de Stripdagen in Den Bosch, waar
hij één van de eerste bezoekers was die over
mijn site begon. De rest van de groep bestond uit nieuwe gezichten
waarbij ik wanhopig de nicknames van het board probeerde te
onthouden.
Voor het avondeten had Klaas, als
de gedelegeerd organisator, om halfzes gereserveerd. Ook nu
leek doelloos rondhangen op het Centraal Station geen zinvolle
bezigheid, vandaar dat we negen man sterk de Utrechtse binnenstad
in trokken, op zoek naar een café waar met een lekker
glas fris voor de neus de laatste nieuwtjes, roddels en comics
konden worden besproken. Maar ja, het vinden van een tafel
voor negen in hartje Utrecht op een zaterdagmiddag is net
zoiets als het vinden van een parkeerplek in Amsterdam centrum.
Twee mislukte pogingen later besloten we dat we bij gebrek
aan alternatieven maar zouden neerstrijken op het min of meer
overdekte terras van café Dikke Dries. Regen stortte
met bakken uit de hemel, maar dat mocht de pret niet drukken.
Zojuist aangeschafte comics en action figures werden getoond
en de sappige roddels rolden vol overgave over de met glazen
cola en sinas bedekte tafel.
Omdat de kaartjes voor de film van
tevoren waren gereserveerd en minimaal een half uur voor aanvang
moesten worden opgehaald, maakten Klaas en ik kort een ommetje
langs de bioscoop. Gewapend met de kaartjes keerden we terug
en de stoet zette zich langzaam in beweging richting Florin
& Firkin, een studentikoze eetgelegenheid aan de Nobelstraat,
waar eigenlijk alleen lekkere dingen op het menu staan. Nadat
we twee pruttelende korpsmeisjes van de voor ons gereserveerde
tafel hadden weggejaagd, konden de magen eindelijk worden
gestild. Zelf kom ik geregeld bij Florin & Firkin over
de vloer, dus ik kijk nergens van op, maar toen de rest ontdekte
dat het grootste deel van het bedienend personeel Engels praat,
was dat even omschakelen.
meet
and greet :: avond
Met een vork in de ene hand en een
glas drinken naar keuze in de andere hand werden de discussies
weer simpel opgepakt. Mobiele telefoonnummers werden uitgewisseld,
Tim liet vol trots en soms met gepaste schaamte zijn tekenmap
zien, Benny stak iedereen (soms ook bijna letterlijk) de ogen
uit met een vervaarlijke miniversie van de Witchblade, Joost
was zich van geen kwaad bewust toen hij werd vergeleken met
Josh uit The Blair Witch Project en Klaas deed zijn beste
imitatie van het liedje 'Jelle.' Tegen zevenen waren de borden
en glazen leeg, zodat we struikelend over de opgebroken straten
naar de bioscoop konden gaan. Springhaver is één
van die kleinere theaters (annex café) waar voornamelijk
kleinschaliger films worden vertoond, dus mij was op voorhand
al duidelijk dat de film Memento niet zomaar een doorsnee
actiefilm zou zijn. Gelukkig was dat ook zeker niet het geval.
Verdeeld over twee rijen mochten we
naar binnen. Een snufje reclame en een handjevol trekdrop
later bleek dat ons de trailers werd bespaard en direct de
hoofdfilm werd vertoond. Hoewel ik al iets over de film had
gelezen, was het een bizarre gewaarwording: het verhaal begon
bij het eind en dook daarna op ingenieuze wijze telkens een
scène verder terug in het verleden. Met name in het
begin leverde dat bij sommigen een zucht van frustratie op.
Eenmaal aan de unieke vertelstijl gewend, word je toch meegezogen
door het verhaal over Leonard Shelby, een man die geen nieuwe
herinneringen kan maken en zich een gesprek van amper een
uur geleden dus niet kan herinneren. Halverwege werd op subtiele
wijze de rode draad van de film onderstreept. Als Leonard
zijn vrouw voor de honderdste keer hetzelfde romannetje ziet
lezen, vraagt hij, "Hoe kun je nu een boek lezen als
je al weet hoe het afloopt?"
Ruim twee uur daarna stonden we met
z'n allen weer buiten en barstte de discussie over de film
los. Wat was nu precies de clou? Wat is de waarheid? Is Shelby
een massamoordenaar en heeft hij zijn vrouw nu wel of niet
zelf vermoord? En hoe zit het met die vreemde tattoo die je
alleen aan het eind van de film ziet? Het was duidelijk dat
alles moest bezinken; het kenmerk van een goede, baanbrekende
film. Zelfs toen Utrecht Centraal wederom in zicht kwam, was
de discussie niet op bevredigende wijze afgerond. Toch werd
met een ferme handdruk een punt onder de gesprekken gezet
toen de treinen in verschillende richtingen moesten worden
gehaald. Klaas en Tim moesten wat langer op hun treinen wachten,
vandaar dat ik hen vergezelde naar de Burger King, daar waar
het zo'n acht uur eerder allemaal was begonnen. De conclusie
werd snel en eenvoudig getrokken: de eerste Meet and Greet
was een succes en zeker voor herhaling vatbaar.
Zaterdag 10 maart was een erg lange,
vermoeiende maar ook boeiende en productieve dag. Een plan
kan op papier leuk zijn; het is altijd afwachten hoe het in
de praktijk uitpakt. De Meet and Greet is echter zowel op
papier als in de praktijk een zeer geslaagd initiatief gebleken,
dat waarschijnlijk dit jaar een vervolg krijgt. Er is wat
onenigheid over de vraag of een tweede editie vóór
of na de Stripdagen moet plaatsvinden, maar dat die er komt,
lijkt zeker. Hopelijk kunnen degenen die nu niet aanwezig
konden zijn tegen die tijd wel en zal ook het vrouwelijk geslacht
vertegenwoordigd zijn. De enige dames aan onze tafel bij Florin
& Firkin hebben we weggejaagd... dat was achteraf niet
zo slim.
Leuke comics, lekker eten, goede film.
Na de eerste officiële weeklydose.com Meet and Greet
bleef het lang onrustig in mijn hoofd. Dat smaakt naar meer.
meet and
greet 1 - stadscentrum, utrecht feeddate:
10.03.01