Het is weer een zware week voor de
bewoners van de Bad Writer loft. Vooral Marjorie Liu ziet
het niet meer zitten. Gisteren werd ze in de hal aangetroffen,
waar ze met een kruk tegen de ramen sloeg, een afscheidsbrief
in haar vuist. Omdat live zelfmoord op primetime niet goed
is voor de adverteerders, is ze platgespoten met kalmerende
middelen.
Vandaag hangt Marjorie dus versuft
op de rode sofa. Tegenover haar zit Mark Millar. De mouw van
zijn trui is doorweekt van het speeksel dat hij telkens uit
zijn mondhoeken moet vegen. Hij blijft vragen naar haar tatoeages.
"Laat me met rust," sist Marjorie. "Ik kan
je wel schieten." Mark knikt, "Ja, dat weet ik,
Angelina. Zo heb ik je geschreven, als de beste vrouwelijke
scherpschutter." Voor Marjorie met de ogen kan rollen,
stuift Craig Thompson binnen. Huilend springt hij op de bank.
Hij begraaft zijn hoofd tussen de borsten van Marjorie en
maakt een neuriënd geluid.
"Ik ben blij dat hij dat niet
bij mij doet," zegt Becky Cloonan, die net uit de badkamer
komt lopen. "Dat komt omdat hij bang is voor vrouwen
die hem niet doen denken aan zijn jeugdliefde Raina,"
klinkt het uit een hoek van de kamer. Daar zit Frank Miller.
Zijn stem klinkt als gemalen baksteen in zijn keel. "Slanke
vrouwen met een meisjesfiguur, daarbij voelt hij zich thuis.
Vrouwen met volle rondingen vindt hij fucking eng." Terwijl
Marjorie de misthoorn pakt om Franks scheldwoord weg te piepen
en ontdekt, dat ze zelfs daar geen energie voor heeft, stormt
Becky de kamer uit. "Ik ben anders al drie kilo kwijt!"
Voor ze verdwijnt, propt ze een stapel papier in haar mond.
Intussen is Frank opgestaan. Hij loopt
op de zithoek af, kijkt hoofdschuddend naar Craig en gaat
aan de andere kant naast Marjorie zitten. "Eeuwig zonde
dat zij topless rondloopt," knikt Frank naar de deuropening.
"Wat goedkoop. Echte vrouwen dragen zwart." Hij
kijkt naar Marjorie. "Een vrouw met klasse. Met dodelijke
precisie." Zijn arm krult om Marjorie's schouder. "Een
moordwijf. Zoals jij, mijn kleine, dodelijke Miho." Marjorie
gooit haar hoofd in haar nek en laat een lange reeks scheldwoorden
horen. "Nee," piept Craig, "niet die toeter!
Ik heb oorpijn!"
Een druk door zijn notitieboekje bladerende
David Lapham struikelt bijna de kamer binnen. "Nu weet
ik het zeker," roept hij uit, met zijn potlood wijzend
naar Marjorie. "Ik had al zo mijn vermoeden, maar wat
jij hier meemaakt, is zo absurd, dat het niet anders kan."
Hij knielt voor Marjorie en kijkt omhoog, "Jij bent Amy
Racecar!"
Een paar uur later hangt Marjorie
nog steeds boven de toiletpot. "De ironie ontgaat je
niet," mompelt J. Michael Straczynski vanuit de deuropening,
"dat je een comic schrijft over iemand die de tijd stil
kan zetten en dat je nu niets liever dan die gave zou willen."
Marjorie veegt haar mond af en knikt. "Beloof me je ziel
en ik ga dat voor je regelen." Joseph is nauwelijks uitgesproken
of Robert Kirkman duikt al op. "Nee," hijgt hij,
"beloof me je rottende vlees en ík regel dat voor
je!" Ook Ed Brubaker glipt naar binnen. "Beloof
mij je lichaam en ik regel álles. Nadat we de bank
hebben overvallen, natuurlijk." Dan komt Brian Reed binnen.
"En wat moet ik jóu beloven?" zucht Marjorie.
"Wat bedoel je? Ik moet gewoon
pissen."
Brian zit nog op het toilet als presentator
Stan Lee uit de lift stapt, meer dan een dozijn camera's achter
zich aan. Hij roept de groep bij elkaar en vertelt dat vanavond
de nieuwe stemronde begint. Deze keer is het de beurt aan
de tweede poule van vier. Marjorie kijkt Stan aan met een
wanhopige blik, eentje die niet zou misstaan op archiefbeelden
over ongekende natuurrampen. Stan glimlacht terug en onthult,
dat de tweede poule bestaat uit Ed, Becky, Mark en Frank.
"Wie van deze vier is het slechtst?" zegt Stan in
de camera. "De twee met de meeste stemmen blijven, de
andere twee vertrekken."
Als blikken konden doden, zou Stan
direct zijn omgevallen. De uitzoomende camera vangt nog net
een glimp van Marjorie's ogen, maar dan verdwijnt ze onder
een snikkende Craig, een kwijlende Mark, een grijnzende Frank
en een aantekeningen makende David. Achter haar wrijven Joseph,
Ed en Robert in hun handen. En Becky? Die wordt achtervolgd
door een productie-assistente die een zwart balkje voor haar
borsten houdt.
"En voor de laatste keer,"
klinkt het vanuit de badkamer, "het is Brian Michael
Reed!"
De bezoekers
van weeklydose.com hebben gesproken: Frank
sleepte liefst 18 stemmen in de wacht, Ed kwam tot 6 stemmen,
Becky schopte het tot 5 stemmen en Mark bleef steken op 4
stemmen. Dat betekent, dat Frank en Ed doorgaan, terwijl Becky
en Mark de loft mogen verlaten.