Iets meer dan een week geleden, de
eerste dag van november, was het raak op Amsterdam Centraal.
Iemand had twee verdachte personen gezien, zag een verdacht
pakketje en had dat gemeld aan de conducteur van die trein.
Vervolgens werd de trein stilgezet. Niet alleen dat, nee,
heel Amsterdam lag plat. Geen trein meer die van de zuidkant
van het station mocht vertrekken. Want stel je toch voor dat
de twee verdachte personen terroristen waren. Stel je toch
voor dat het verdachte pakketje daadwerkelijk een bom was.
Het bleek loos alarm. Zoals het altijd
loos alarm is wanneer iemand verdachte personen en een verdacht
pakketje ziet. Misschien ligt het aan mij, misschien ben ik
gewoon te cynisch geworden, maar de écht verdachte
personen met hun écht verdachte pakketjes en al hun
échte bommen zie je niet. Want die zijn niet verdacht.
Die vallen niet op. Iemand die roept dat hij een bom heeft,
is niet gevaarlijk. Het zijn de mensen die niet roepen dat
ze een bom hebben, die gevaarlijk zijn. Mensen met onopvallende
gezichten en met onopvallende weekendtassen, die ze zo onopvallend
bij zich dragen. Tot het moment daar is. En dan is het voor
de oplettende burger meestal te laat.
Nu vind ik die hype van de verdachte
pakketjes sowieso overdreven. Ik wil wel eens weten hoeveel
laptops, sporttassen en rugzakken vol schoolspullen al gecontroleerd
tot ontploffing zijn gebracht door een op afstand bestuurde
robot terwijl zeven volwassen mannen in kogelvrij vest om
een hoekje tegen elkaar in hun walkietalkie schreeuwen. Hoeveel
kost dat de wereldeconomie op jaarbasis? Om maar te zwijgen
over de indirecte kosten.
Die indirecte kosten waren vorige
week ook zichtbaar. Het treinverkeer lag vanaf een uur of
vijf volledig plat en alleen de metro's en bussen reden nog.
Pas vanaf station Duivendrecht konden de treinen hun weg vervolgen.
Zo kon het gebeuren, dat om een uur of half zeven alle perrons
van Duivendrecht vol stonden met zojuist door de metro uitgespuugde
forenzen. Hoe ik dat precies zo weet? Heel simpel. Ik stond
ertussen.
Volgens het oorspronkelijke plan zou
ik in het centrum van Amsterdam naar de bios gaan. Toen ik
die berichten over de treinvertraging voorbij zag komen op
een actuele nieuwssite, verschoof ik de film naar de bioscoop
onder de rook van de ArenA. Zij zou daar op me wachten, ik
zou vanuit mijn werk per trein en metro naar de bioscoop reizen.
Tot zover de theorie. Helemaal waterdicht, niets mis mee.
De praktijk leerde echter, dat het perron van de vertrekkende
metro ook het perron was van de uitgespuugde forenzen. Helaas
ontdekte ik dat pas, toen ik bovenaan de roltrap opeens klem
zat achter een vrouw met een fiets en een oudere vrouw met
een scootmobiel.
De daaropvolgende vijf minuten voltrokken
zich als een spannende thriller. Ik sprong over het achterrek
van de fiets voor me. Ontweek ternauwernood de scootmobiel.
Werd bijna op het spoor voor de aanstormende metro geduwd.
Miste de metro omdat ik niet precies voor de deuren stond
en zowel links als rechts geen kant op kon. Hoorde hoe de
vrouw met de fiets een opstopping bij de roltrap veroorzaakte
en hoe de mensen achter haar in paniek raakten. En liet me
met een zucht van verlichting in de volgende metro duwen.
Als zombie kwam ik uiteindelijk aan
bij de bioscoop van bestemming. Althans, zo moet zij dat hebben
ervaren, want ze liet me pas los toen ze wat leven in mijn
ledematen had geknuffeld. Waar de film precies over ging,
kon ik in mijn hoofd pas achteraf reconstrueren. Want op dat
moment zag ik enkel beelden van mensenmassa's, grommende scootmobiels,
platgedrukte forenzen en een perron dat rechtstreeks leek
weggelopen uit de engst mogelijke horror die ooit is gemaakt.
Geen enkele bioscoop die daar tegenop kon. Bovendien kostte
de privéfilm geen tientje per kaartje.
Kortom, stel dat je morgen een paar
verdachte personen of een verdacht pakketje ziet in de trein,
denk dan even aan mijn column en wacht gewoon tot de trein
minimaal dertig minuten voorbij de driehoek Amsterdam, Utrecht
en Hilversum is. Dan heb ik in ieder geval verder geen last
van de vertraging, uitgespuugde forenzen en horrorperrons.