Het is woensdagochtend. Eigenlijk
moet ik een redactioneel voor de nieuwe Spiderman schrijven,
maar dat wil niet vlotten. Op de computer is een dame uit
Estland met me aan het chatten, terwijl elders in de kamer
de televisie me op de hoogte houdt van de ontwikkelingen uit
Den Haag.
Onze politieke arena is veranderd
in een heus kleutermatinee. Acht jaar lang hebben de jongens
en meisjes van de LPF tandenknarsend vanaf de bankjes voor
de poppenkast toegekeken en deze zomer mochten ze zelf achter
het houten wandje plaatsnemen. De rolverdeling leverde nogal
wat ruzies op. Dat gaat zo ver, dat ik niet weet of ik naar
een nieuw interview met fractieleider Herben kijk of dat het
een herhaling van eerder dit jaar is. Op teletekst lees ik
dat Wijnschenk een paar minuten geleden door zijn fractie
is gewipt in een vergadering waarvoor hij zelf niet eens was
uitgenodigd. In gedachten zie ik hoe Winny de Jong en Cor
Eberhard op een herfstzonovergoten terras hun glas heffen.
Intussen loopt het chatwindow op mijn
beeldscherm vol. In gebrekkig Engels vertelt Tanja uit Estland
me over haar hobby's en haar seksuele voorkeuren. Ze houdt
van kinky, zo verkondigt ze, gevolgd door een suggestieve
smiley. Zelf word ik altijd nerveus van gesprekken via internet.
Het is namelijk de ultieme elektronische poppenkast. Chatten
met bekenden is een uitkomst, maar onbekenden kunnen zich
tegenover elkaar te allen tijde voordoen als goddelijke dekhengsten
en wulpse fotomodellen, terwijl ze in werkelijkheid uit alle
poriën ruftende nitwits met bloemkooloren en peenhaar
zijn. En het gaat ook altijd over uiterlijk, want een chatbox
lijkt net een datingservice.
Vanuit Den Haag vertellen LPF-ministers
Bomhoff en Heinsbroek dat ze net hun ontslag hebben ingediend.
In de aanhef van hun ontslagbrief noemen ze minister-president
Balkenende amicaal bij de voornaam. Dus dat is de nieuwe politiek?
Een vlotte babbel, geen daden maar woorden? Ik vermoed dat
Zalm en Balkenende elkaar op dat moment ook bij de voornaam
noemen en dat het hen geen kont meer kan schelen hoe vaak
beterschap wordt beloofd. "Trek jij de stekker eruit
of moet ik het doen, Jan Peter?" klinkt het meesmuilend.
"Nou vooruit, Gerrit, doe jij het maar," is het
antwoord.
Een jaar of zes geleden, toen ik thuis
geen internetverbinding had, maakte ik kennis met het fenomeen
'chatten.' Op een zaterdagavond zapte ik langs een Belgische
documentaire over een verzameling studenten die op de Brusselse
universiteit de computerlokalen onveilig maakte. Hoe langer
ik keek, hoe meer ik de indruk kreeg dat iedereen daar het
studeren er eigenlijk maar een beetje bij deed. Alles draaide
om chatten. Met Vlaams accent werd mij uitgelegd dat dankzij
het internet heel wat hartstochtelijke relaties waren opgebloeid.
De jongen bekende na enig doorzagen van de interviewer dat
hij onlangs zelf ook een vriendinnetje had opgedoken. Ze woonde
in Estland en ze waren twee maanden cybermarried.
Een opgewonden presentator vertelt
vanuit de studio in Den Haag dat het kabinet is gevallen.
Nog net pik ik de laatste woorden mee. Schoolmeester Balkenende
is teleurgesteld over het feit dat zijn kleuterklasje het
niet eens kon worden over wie met de pop van Jan Klaassen
mocht spelen. Conrector Zalm is op het schoolplein minder
subtiel. Hij neemt nog net niet het woord 'strafcorvee' in
de mond.
Mijn gedachten dwarrelen weer af naar
de Belgische internetdebielen. Het hoogtepunt van het programma
was het moment dat een Belgische jongen voor het eerst zijn
Utrechtse chatvriendin zou ontmoeten. Zijn moeder was mee,
want die wilde weten wat voor een mokkel haar zoon aan de
haak had geslagen. Op het grote moment legde de camera feilloos
vast hoe de twee schuchtere puistenkoppen elkaar schaapachtig
aankeken en je wist meteen: die twee hebben heel andere verhalen
verteld over hoe ze eruit zien. Daar in een bruisend café
kwam een eind aan de poppenkast. "We worden gewoon vrienden,"
was na afloop het commentaar van de jongen. Je meent het!
Hitsige Tanja wil me wel ontmoeten.
Ik bespaar mezelf de illusie. Zuchtend haal ik haar van de
lijst mensen die mij online kunnen zien. Op televisie is het
demasqué eveneens afgelopen. Balkenende en Zalm hebben
de poppenkast afgebroken en een sneue Herben protesteert:
hij had zich deze ontmoeting anders voorgesteld. Zou hij gewoon
vrienden willen blijven?