Zaterdagavond wordt tijdens de warme
maaltijd de uitslag van de tweede stemronde bekendgemaakt.
Renae Geerlings heeft twee stemmen meer dan Alan McElroy gekregen
en zij mag de dag erna vertrekken. Met haar optreden als redactrice
tijdens de weekopdracht heeft ze het bij de andere bewoners
verbruid en de uitslag wordt met een tevreden geknik ontvangen.
Opgelucht vertrekt iedereen richting de slaapkamers. Renae
blijft verdwaasd achter. "Maar wat doe ik dan verkeerd?
Ik ben toch cool?"
Als ze haar ogen opent en door de
tranen naar de bank aan de overkant van de salontafel kijkt,
ziet ze tot haar verbazing Brian Michael Bendis zitten. Hij
heeft zich na het eten niet bewogen, staart in het niets en
heeft een grote stapel paperassen van Todd McFarlane's advocaten
op zijn schoot. "Niet te geloven dat ik mijn achternaam
niet meer mag gebruiken," mompelt hij tegen niemand in
het bijzonder. Renae krabbelt overeind. "Ik weet zeker
dat Todd mij heeft genomineerd. Hij denkt echt dat hij heel
wat is, hè? En trouwens, ik vind Bendis wel een coole
naam, dus het maakt mij geen barst uit wat die advocaten van
hem zeggen." Brian besluit dat ze hun problemen het beste
even kunnen vergeten en Renae vindt dat het overgebleven bier
van vorige week daar prima bij kan helpen.
"Meende je dat van dat aangetekende
stuk en mijn brievenbus?" informeert een licht aangeschoten
Renae een uurtje later. "Meende jij dat van mijn coole
naam?" is het tipsy antwoord.
De volgende morgen weerklinkt een
snijdende kreet door het Bad Writer huis. Barbara Kesel staat
met haar krulspelden in haar hand in de deuropening en de
overige bewoners stuiteren nieuwsgierig de trap af. "Als
ik had geweten dat Renae zo'n lekker kontje had, dan had ik
haar niet genomineerd," joelt Erik Larsen terwijl hij
door Peter David opzij wordt geduwd. "Is dat Brians hoofd
daar onder die lingerie?" vraagt Todd met open mond.
Christina Z vraagt zich hardop af wat Renae wél heeft
dat zij niet heeft en loopt gepikeerd richting de keuken,
gevolgd door Warren Ellis, die tussen twee trekjes aan zijn
sigaret verkondigt dat hij seks maar voor mietjes vindt. Voor
Rob Liefeld is het lang geleden dat hij een naakte vrouw op
een bank heeft zien liggen. Met grote ogen neemt hij het tafereel
in zich op.
Brian en Renae worden langzaam wakker
en licht gedesoriënteerd rekken ze zich uit. Ze stoten
met hun ruggen tegen elkaar, draaien zich met een schok om
en realiseren zich wat er is gebeurd.
"Ja, maar--"
"Dus wij hebben--"
"Al dat bier is--"
"Oh, kut."
"Dat kun je wel zeggen, ja!"
roept Alan McElroy, waarop Brian en Renae blozend in hun kleding
schieten. Alan pakt zijn notitieboekje erbij, bijt op zijn
potlood en vraagt, "Kunnen jullie in je eigen woorden
vertellen hoe dat was? Lijkt me wel leuk voor een horrorverhaal."
Eenmaal aangekleed werpen Brian en Renae de rest een boze
blik toe. "We hadden gewoon behoefte aan wat warme emoties!
Dat jullie nou zulke frigide zombies zijn!" Warren loopt
voorbij en wijst zwijgend naar de camera boven de deur. "Ze
is keihard weggestemd en had steun nodig. Ik ben tenminste
niet zo egoïstisch dat ik alleen maar aan mezelf denk."
Warren fluit de begintune van Bad Writer, zijn vinger nog
altijd naar de camera wijzend. "En wat moet jij met die
camera, gek?!"
Bijna tegelijk beseffen de anderen
wat Warren precies bedoelt. De camera's snorren dag en nacht
en de wilde nachtelijke escapade van Brian en Renae is dus
ongetwijfeld vastgelegd. Terwijl Todd filosofeert over de
mogelijkheid dat hij die videobanden via zijn advocaten kan
opeisen om te kijken of de naam 'Bendis' tijdens de vrijpartij
onrechtmatig is gebruikt, werpt Renae Brian een verlegen knipoog
toe, pakt ze haar koffers en loopt ze richting de wachtende
taxi. "Oh, en Christina, ik heb je mascara meegenomen!"
Christina ontploft. Als Peter haar niet had tegengehouden,
was ze met haar hardroze handtasje de taxi te lijf gaan.
Renae is vertrokken, Brian zwijmelt
eenzaam voor zich uit en later die avond loopt Rob stiekem
op Todd af, "Als jij die banden krijgt, mag ik dan een
kopie? Gewoon, eh... voor eigen gebruik, en zo."