Met slechts één stem
meer dan Peter David is Chris Claremont uit het Bad Writer
huis gestemd. Zaterdagochtend wordt aan de ontbijttafel de
uitslag bekendgemaakt. Dat levert een zeer emotioneel moment
op. Niet bij Chris, want hij schrokt glunderend zijn havermout
naar binnen en kijkt iedereen met een mengeling van trots
en medelijden aan. Peter heeft het echter moeilijk. Het had
weinig gescheeld of hij was degene geweest die terug naar
huis had gemogen. Weg van die camera's, weg van die opgeblazen
ego's en vooral weg van Erik Larsen. Erik weet dat het zonder
Chris als bemiddelaar oorlog wordt. "Nog een plakje ontbijtkoek?"
vraagt hij nonchalant.
Uitbundig zwaait Chris die middag
de andere schrijvers uit. Iedereen kijkt hem weemoedig na.
Behalve Warren Ellis, want hij vindt uitzwaaien voor mietjes.
Terwijl Chris in de taxi stapt, wandelt de postbode richting
de voordeur. Chris is direct vergeten. Eens per week mogen
de bewoners contact opnemen met het thuisfront, vrienden en
kennissen en iedere zaterdagmiddag wordt de post gehaald en
gebracht. Ongeduldig worden de brieven ingeleverd en de nieuwe
stapel post wordt uit de handen van de postbode gerukt.
Zodra alles is uitgedeeld, blijkt
dat Rob Liefeld niets heeft ontvangen en ook niets heeft ingeleverd.
"Heeft geen zin. Mijn post verdwijnt altijd spoorloos.
Vroeger schreef ik mijn vrienden wel eens een brief of een
e-mailtje, maar als ik ernaar vroeg, zeiden ze altijd dat
ze niets hadden ontvangen." Wat Rob niet weet, is dat
zijn vrienden zijn post in de prullenbak gooien, zijn vrouw
Cheri hem permanent op block sender heeft staan en zijn moeder
sinds kort een nieuwe Nee/Nee-sticker op de brievenbus heeft:
'Géén ongeadresseerd reclamedrukwerk en géén
post van Rob Liefeld.'
Warren opent een pakketje met daarin
een slof sigaretten. "Jij was toch gestopt?" informeert
Barbara Kesel. "Ja, maar zo kan ik jullie beter pesten."
Voor de open haard lezen Alan McElroy
en Todd McFarlane hun post. Alan is heel blij met de nieuwste
druk van het Groot Scheldwoordenboek. Vooral het woord 'pruttelkut'
stemt hem vrolijk en al bladerend maakt hij aantekeningen
in zijn kleine notitieboekje. Plotseling galmt een triomfantelijke
oerkreet door het huis. Trots laat Todd de brief van zijn
advocaat zien. "Bij dezen delen wij u graag mede dat
u met onmiddellijke ingang alle rechten op de naam 'Bendis'
hebt verkregen. Onrechtmatig gebruik door derden is verboden,
op straffe van tienduizend dollar per overtreding." Brian
Michael Bendis kijkt op. "Hè? Dat kan toch niet?!
Ik ben verdomme de beste schrijver van dit moment. Iedereen
wil me hebben, jonge meisjes gooien tijdens signeersessies
hun slipjes naar me toe; ik snap er verdomme geen fuck van!"
Zowel Christina Z als Renae Geerlings
heeft een postordercatalogus besteld. Brieven aan het thuisfront
zijn leuk, maar niets is belangrijker dan de laatste mode.
Hoe duurder hoe beter. En ook niet onbelangrijk: "Als
het maar iets anders is dan wat die takketeef aanheeft!"
De avondmaaltijd heeft na het weekend
voer voor psychologen opgeleverd. Het is uiteindelijk Erik
die Renae de vraag stelt die bij iedereen al twee weken op
het puntje van de tong ligt: "Wat doe je hier eigenlijk?
Je schrijft helemaal geen comics!" Met een blik vol ongeloof
en verontwaardiging kijkt Renae op van haar kop warme soep.
"Nou en? Ik schrijf toevallig wel iedere maand tien brievenpagina's.
Zonder mij zou Top Cow niet eens comics kunnen uitgeven. En
ik doe mijn werk hartstikke goed, want iedereen vindt me cool."
Brian knikt instemmend, "Verdomme, ja. Dat is ook een
argument. Ik zou wel eens een aangetekend stuk in je brievenbus
willen stoppen."
Volgens de Bad Writer psychologe heeft
Brian last van een onderdrukt jeugdtrauma en heeft hij steun
nodig. "Wat hij nodig heeft, is een goede beurt,"
roept Warren vanuit de huiskamer, terwijl hij van een verse
sigaret geniet. Hij eet niet met de rest. "Eten is voor
mietjes. Je moet balanceren op het randje van de honger. Honger
houdt je scherp." Een sinistere lach krult om zijn mond
als hij hoort hoe Alan aan de eettafel het toetje omschrijft
als "een hoop duistere stront uit de onpeilbare diepten
van de hel, met een geur van rottend tandvlees en aangekoekt
bloed."