Soms snap ik het zelfs niet meer.
Dan bekruipt me het gevoel dat ik een afslag heb gemist en
in een bizarre parallelle dimensie ben beland, waar boven
onder is en andersom. Neem de Amerikaanse verkiezingen. Al
weken spuwen de media een enorme zondvloed van informatie
uit en op de Dag des Oordeels wijdt iedere televisiezender
meer dan een half etmaal aan deze poppenkast. Als het niet
zo'n humor was, zou ik het sneu voor de presentatoren vinden
dat er nog geen winnaar uit de bus is gekomen.
Heb je net twaalf uur live televisie
gemaakt, moet je de uitzending afsluiten met de opmerking
dat er nog geen nieuwe president van Amerika is gekozen. Twaalf
uur zinloze televisie. Dat is best veel. Vanochtend hoorde
ik dat men bij Veronica druk met de NOS belt. Of ze dat concept
niet kunnen overnemen, maar dan natuurlijk met als extra spelelement
dat de kijkers voor twee gulden per minuut kunnen bellen en
hun voorspellingen mogen uitspreken. Het is niet alleen zinloze
televisie omdat geen winnaar bekend is, maar ook omdat het
geen barst uitmaakt wie wint.
Of toch? Het is namelijk algemeen
bekend dat George W Bush nog meer dan zijn opponent Al Gore
fel stelling neemt tegen geweld op televisie of in welke media
dan ook. Comics vallen daar ook onder. Want comics zijn verderfelijk
voor de jeugd, comics geven de kinderen verkeerde ideeën
en voor je het weet, denkt een vlotte tiener in Texas dat
hij de Punisher is en dat hij zijn klasgenootjes met zijn
vaders pistool neer moet maaien. Of een jochie van acht uit
Florida slaat zijn buurjongen van zes met een honkbalknuppel
dood omdat hij net zo cool wil zijn als al die personages
uit Preacher. Tenminste, volgens de denkwijze van Bush. Zo'n
soort type kan dus de machtigste man ter wereld worden. Eng,
gewoon.
Want waar gaan we dan heen met de
comicwereld? Amerika is het land van de comics en als dat
land geleid gaat worden door een man die vindt dat geweld
op televisie en in comics de aanleiding is geweest voor incidenten
als in het dorpje Littleton, vrees ik het ergste. Goed, van
sommige comics zou ik het niet erg vinden als ze onder de
toonbank verdwijnen en alleen nog maar kunnen worden verkocht
als de winkelier een vergunning heeft en de koper de schriftelijke
toestemming van het dorp heeft. Want series als Lady Death
en Avengelyne kunnen in de papierversnipperaar. Maar kent
Bush het verschil tussen het satirische geweld van Warren
Ellis en de porno van Al Rio?
Zelf denk ik van niet. In het nieuwe
Amerika onder Bush zullen tijdschriften met ongeveer tweeëndertig
pagina's, een slappe kaft en kleurige plaatjes met tekstkaders
op voorhand al verdacht zijn. Een comic van Brian Michael
Bendis mag niet meer worden verkocht omdat deze maand acht
maal de toegestane hoeveelheid scheldwoorden wordt gebezigd
en ga jij maar eens aan een suffe vijftiger in het Witte Huis
uitleggen dat die verhalen in Transmetropolitan juist sociaal-maatschappelijke
onderwerpen aan de kaak stellen. Witchblade en Batgirl kunnen
het helemaal schudden, ongeacht de kwaliteit van de verhalen,
want die weinig verhullende pakjes zetten aan tot onzedelijk
gedrag.
Met de bijl zal in het huidige aanbod
comics worden gehakt en gesneden en voor je het weet, staan
op de planken van de plaatselijke stripwinkel alleen nog de
Amerikaanse Donald Duck en Archie comics. De rest bevindt
zich onder de toonbank of in een ranzig kamertje. Als ik mijn
wekelijkse stapeltje leesvoer kom halen, moet ik eerst drie
geldige legitimatiebewijzen tonen, in tweevoud een verklaring
tekenen dat ik psychische schade niet op de uitgever verhaal
en bij voorbaat afstand doe van mijn burgerrechten, mocht
ik moordend en verkrachtend doorslaan.
Maar laat ik me inhouden. Het blijft
te bizar voor woorden dat zoiets als de Amerikaanse presidentsverkiezingen
ook grote gevolgen kan hebben voor een onschuldig tijdverdrijf
als het lezen van comics. Je zou bijna hopen dat het tot hertelling
van de stemmen komt en dat men ontdekt dat aanhangers van
Bush de zaak in Florida hebben gefraudeerd. Want met hem als
president, blijft de comic onder vuur.