De kalender wijst begin oktober 2005
aan. En ik heb zojuist het redactioneel geschreven voor de
Juniorpress comic Spawn 57. Op dat moment weet ik niet beter
of dit wordt niet alleen het laatste nummer van het jaar,
maar ook het laatste nummer van de serie. De verkoopcijfers
lopen terug en bij de recente najaarsvergadering is besloten,
dat een nieuw contract voor 2006 niet meer tot de mogelijkheden
behoort. Na bijna tien jaar Spawn is het voorbij.
Een dramatische klaagzang, nee, dat
is het redactioneel niet geworden. Ik wilde geen hele pagina
vullen met het afscheid, ik wilde het liefst ook nog wat brieven
en mailtjes plaatsen. Alleen aan het begin en aan het eind
besteed ik aandacht aan het stopzetten van de serie. Omdat
ik op die manier het beste in de sfeer van de comic kan blijven.
Spawn is altijd al een serie geweest van de no-nonsense. Dan
verdient het ook een waardig slot, zonder gejammer.
Nog geen week later, het redactioneel
is dan allang ingeleverd, krijg ik een telefoontje. Of ik
niet op de valreep de redactionele pagina voor Spawn kan aanpassen.
Bij de laatste onderhandelingen met de studio van bedenker
Todd McFarlane is namelijk alsnog een nieuw contract afgesloten.
Een contract dat wel betaalbaar is. Een contract waardoor
Spawn in 2006 nog doorgaat.
Het nieuwe redactioneel is zo gemaakt.
Ik haal de kop en de staart van mijn oorspronkelijke tekst
af, vervang die door een normale inleiding en afsluiter en
binnen een dag gaat Spawn 57 al naar de drukker. Niemand die
ooit weet, dat dit bijna het eind van de serie was. Niemand
die ooit mijn tekst zal lezen.
Behalve dan hier, op de site, een
ideale plek voor Juniorpress curiosa.
spawn
57 :: redactioneel
We gaan ermee stoppen. Het
laatste nummer van het jaar 2005 wordt tevens het laatste
nummer van de Nederlandse serie Spawn. Bijna tien jaar geleden
schreef ik het redactioneel voor Spawn 1. Dat waren zeer spannende
tijden. Tijden waarin Image Comics in een hoog tempo de wereld
veroverde met allerlei vernieuwende concepten. Tijden waarin
alles kon, waarin dynamisch tekenwerk de sleutel was tot succes.
Maar tijden veranderen. Het Image van nu is niet meer het
Image van toen. En de Spawn van 2005 is zeker niet meer de
Spawn van 1995.
Zo valt het doek voor Al Simmons.
Het is een beslissing die niet zomaar even is genomen. Want
het gaat al een tijdje niet zo goed met de serie. Eigenlijk
is het sinds het vertrek van Greg Capullo heel langzaam telkens
weer een stukje minder geworden. Tot een punt werd bereikt,
waarop harde keuzes gemaakt moesten worden. De aangekondigde
wisseling van schrijver en tekenaar komt dus te laat. Gelukkig
is het einde van dit nummer ook een redelijke afronding. Al
Simmons trekt liftend door het land. Waar hij heen wil? Maakt
niet uit waar.
(...)
Tot slot wil ik op deze plek iedereen
bedanken die Spawn de afgelopen tien jaar heeft gevolgd. Iedereen
die ooit een nummer heeft gekocht, iedereen die een ingezonden
brief heeft geschreven, kortom, iedereen die zich heeft laten
fascineren door de avonturen van Al Simmons. Dankzij jullie
zijn het tien mooie jaren geweest. Wie Spawn wil blijven volgen,
kan terecht bij de Amerikaanse serie. Voor ons is dit echter
het vaarwel. Todd, Greg, Brian, Angel en al die andere makers,
het was me een genoegen!