Het is zover: de tweede online
brievenrubriek van Spawn. Met gevoel voor taalgrapjes zou
je kunnen zeggen dat dit het staartje van de zalm is, waarbij
die 'zalm' natuurlijk Spawn 34 is. Net als vorige keer had
ik voor de redactionele pagina's meer brieven dan ruimte,
vandaar dat ik de resterende post hier behandel. De climax
van de huidige verhaallijn is met Spawn 34 algemeen bekend,
dus ik hoef niet meer bang te zijn dat ik mijn mond voorbij
praat. Dat scheelt!
Wat ook scheelt, is dat ik met deze
elektronische brievenrubriek geen last heb van een tijdsverschil.
Het is vandaag geschreven en verschijnt vandaag op de site,
terwijl normaal tussen het schrijven en het lezen een week
of acht zit. Kan ik eindelijk actuele grapjes maken.
Hoi Olav,
Ik las in je redactioneel in Spawn 32 over de verwijzingen
naar films die in de comic opduiken. In het vorige nummer
zitten nog twee van deze verwijzingen. De duidelijkste is
de overval in het restaurant (uit Pulp Fiction) en een paar
pagina's daarvoor wordt gezegd, "Heb je LeFors toevallig
net buiten gezien?" LaFours is een naam uit de film Mallrats,
geregisseerd door Kevin Smith. In Spawn 32 zit nog een verwijzing
naar één van Smiths films. In het bushokje staat
namelijk 'Chasing Amy.' Kortom, er zijn meer verwijzingen. Xander Nijhof
Pulp Fiction is één
van mijn favoriete films, dus die verwijzing had ik direct
door. De verwijzing naar Mallrats echter niet. Hoewel ik het
vermoeden had dat het ging om een verwijzing naar een film,
kon ik niet zo snel achterhalen welke film dat moest zijn.
Inmiddels weet ik waarom: de naam LaFours is verkeerd gespeld.
Ja, dan kun je zoeken wat je wilt!
Vermeld je de volgende keer wel je woonplaats, Xander? Het
is een rare gewoonte, dat weet ik, maar ik wil graag weten
waar de briefschrijvers vandaan komen.
Beste Olav,
Ziehier wederom een e-mailtje van mij, Enric, die zich gelukkig
prijst dat hij Spawn vanaf het begin heeft mogen volgen. Nu
de Amerikaanse nummer 100 in zicht is, heb ik de neiging om
terug te kijken.
Van een superheldenserie van het niveau Spider-Man en X-Men
is Spawn uitgegroeid tot dé superheldenserie voor volwassenen.
Niet dat er iets mis is met Spider-Man en X-Men, maar McFarlane
en Capullo (en anderen) hebben de comic naar een veel hoger
niveau getild. De 'comic noir.' Het voorbeeld is gegeven en
wordt gevolgd door andere comics. En nee, je geest hoeft niet
verdorven te zijn om van deze comics te houden. Spawn is een
rechtstreeks gevolg van onze samenleving, waarmee we dagelijks
worden geconfronteerd op straat, op televisie of in de krant.
Dit brengt mij bij Spawn 32. In het eerste verhaal, 'Invloedsfeer,'
vindt een titanenstrijd plaats. Spawn versus Urizen. Urizen
is het kwaad in de hoogste vorm. Verrassend is hoe gemakkelijk
de strijd in het voordeel van Urizen wordt beslecht. Hij is
sterker dan Spawn en Spawn zal het dus van zijn intelligentie
moeten hebben om dit te winnen. De scène waarin Wanda
een nachtmerrie heeft, beschouw ik als een stuk van de grote
puzzel die zich zal openbaren in nummer 100. Eerder heb ik
geschreven dat het kind dat Wanda in zich draagt, wel eens
van Al zou kunnen zijn. Vraag mij niet hoe, maar zo'n gevoel
heb ik (waarom is dit kind anders zo belangrijk).
Het verhaal 'Opstand' brengt Angela in beeld. We wisten inmiddels
dat ze weer terug was van weggeweest, maar we hebben enkele
nummers moeten wachten voor ze daadwerkelijk in het verhaal
verscheen. Ook dit is weer een vrij luguber verhaal. Het heeft
een redelijk apocalyptisch gehalte en doet me denken aan Curse
of Spawn. Wat me opvalt, is dat Greenworld zich ontpopt als
de werkgever van Spawn. Ze bevelen Spawn dat hij Urizen tegen
moet houden. Waarschijnlijk moet Al samen met Angela deze
klus klaren.
De opstand onder de engelen is één van de belangrijkste
gebeurtenissen in dit nummer. Waar kennen we dit van? Was
de Bijbelse Lucifer niet de engel die in opstand kwam tegen
God? De geschiedenis herhaalt zich. Hoe dan ook, de echte
titanenstrijd moet nog komen. Spawn heeft kennis mogen maken
met zijn tegenstander en iedereen mengt zich nu in het conflict.
Dit wordt dus een oorlog tussen de hel, de engelen, Greenworld,
Urizen en Spawn! Enric Batista, Terneuzen
Hopelijk is die belofte wat jou
betreft door Spawn 34 ingelost. Zoals ik op die brievenpagina
aangeef, viel de ontknoping van het alomvattende verhaal me
eerst tegen. Tijdens het vertalen, zag ik wat lichtpuntjes,
maar na het lezen van de Amerikaanse Spawn 101 ben ik tevreden.
Dat nummer is namelijk de epiloog van de verhaallijn en heel
subtiel wordt duidelijk dat de serie licht van thematiek is
veranderd.
Beste Olav,
Ik heb net Spawn 32 gelezen en ik vind het tekenwerk eerlijk
gezegd iets minder dan normaal, maar toch niet slecht. Het
gevecht tussen Urizen en Spawn was ook niet echt overtuigend
en een beetje te snel uitgewerkt. Wat ik wel leuk vond, was
die kus van Angela. Zou ze nog gevoelens voor Spawn hebben?
Met spanning wacht ik op het volgende nummer van Spawn! Steven Kouijzer, Zierikzee
Angela wilde Spawn duidelijk maken,
dat hij geen rekening houdt met het onverwachte. Vandaar de
kus. Het lijkt me niet dat daar meer achter moet worden gezocht.
Bovendien is het inmiddels een puur academische kwestie geworden,
want Angela is dood en zal, als we Todd McFarlane geloven,
niet meer in de serie terugkeren.
Hey Olav,
Eindelijk, we zien Spawn weer eens op de voorgrond. Geen gedoe
meer met het herstellen van de balans en zo, maar gewoon een
verhaal waarin alle subplots uit de vorige nummers bij elkaar
komen.
In het eerste deel was het jammer dat zowat het hele verhaal
werd gewijd aan het gevecht van Spawn met Urizen, wat niet
echt veel voorstelde. Maar Urizen had Spawn dus vermoord?
Best wel maf, aangezien er alleen maar een paal door zijn
borstkas werd geramd en er altijd werd gezegd, dat een Spawn
slechts op twee manieren kan sterven: onthoofding en het opraken
van zijn energie. Was Spawn vergeten zijn batterijen te wisselen
toen hij het gevecht met Urizen aanging? Of vond hij het gewoon
lekker om te blijven liggen en te doen of hij dood was?
Dan zien we eindelijk de Greenworld weer, maar het gaf alleen
maar aan dat Spawn nog steeds niet zelfstandig is. Hij luistert
immers wel gewoon naar de Greenworld en hij moet weer met
de hemel en de hel meevechten. Er is dus iemand die de Apocalyps
wilt uitlokken en die persoon kan niet verliezen. Óf
de hel en hemel gaan naar Aarde en maken elkaar af nadat ze
Urizen hebben afgemaakt. Óf ze doen niets en Urizen
maakt de hele mensheid af, waarna hij de hemel en hel een
bezoekje brengt.
Angela met humor? En wat een slechte humor! Ik denk dat ik
nog meer moet lachen om de plantjes buiten. Maar die duivels
waren wel lachen, dat zeker. En dan nog Cog, die echt overdreven
bang reageert als hij Angela ziet. Hij was zeker bang dat
hij maagkramp kreeg van haar lollige buien. Als er een vrouwelijk
personage is dat dood mag na nummer 34, dan is dat wel Angela.
Trouwens, ik wil je op een fout wijzen. Je zei dat de Greenworld
pas aan de lezers werd voorgesteld in nummer 20, maar dat
is helemaal niet zo. Er werd al gezegd dat er een derde partij
was, vlak na het gevecht van Spawn met de Anti-Spawn. Simmons
ontmoet een man die hem zijn kaartje geeft en hij zegt dat
er een derde partij is. Rick Niemantsverdriet, Vlissingen
Dus volgens jou heeft Angela's
humor haar de das omgedaan? Als dat waar is, moet ik toch
eens uitkijken met de grapjes die ik op de brievenpagina's
maak. Voor je het weet, staat een duivelse gestalte op mijn
stoep: "Woont hier de stripvertaler met chronische last
van gevoel voor humor?" Misschien moet ik dan net als
Hans Teeuwen roepen, "Laat me nou toch eens met rust,
man!"
Met je opmerking over een derde partij doel je waarschijnlijk
op Spawn 5. Als ik die passage goed lees, zou het een verwijzing
naar de Greenworld kunnen zijn, maar deze derde partij wordt
niet met naam genoemd en daarom blijf ik erbij dat Spawn 20
de eerste echte kennismaking is.
Hé Olav,
Ik heb een vraag over Spawn. Hoe zit dat precies met Youngblood?
Hebben zij een eigen serie (gehad)? Misschien is het al een
keer uitgelegd, maar ik heb nog niet alle nummers van Spawn,
dus vandaar. En welke Amerikaanse nummers van Spawn zijn niet
in het Nederlands uitgegeven? Jelle van Brakel, Eindhoven
Youngblood was in 1992 de allereerste
maandelijkse comic van Image. Chapel, lid van Youngblood,
is zelfs een tijdje gebruikt als de moordenaar van Al Simmons.
Toen de opstandige Rob Liefeld uit Image werd geschopt, zijn
al die avonturen echter uit de continuïteit geschrapt.
Terecht.
De Amerikaanse Spawn 10 is het enige nummer dat nooit in het
Nederlands is verschenen. In dat deel beleeft Spawn een bizar
avontuur met Cerebus, een creatie van Dave Sim. McFarlane
en Sim hebben toentertijd een afspraak gemaakt dat het nummer
niet mag worden herdrukt (en dus ook niet voor een buitenlandse
uitgave mag worden vertaald).
Opvallend dat in deze tweede online
brievenrubriek grotendeels brieven opduiken van personen die
ook de vorige keer aan het woord zijn gekomen. We kunnen bijna
een praatgroep opstarten en hier onder het genot van een virtueel
bakkie koffie de nieuwste Spawn bespreken. Over twee maanden
gaan we in ieder geval weer verder in Spawn 35, dus tot dan.