Zestien jaar geleden ging je naar
Image Comics. Dat waren goede tijden, maar wat is vandaag
de dag overgebleven van de gouden bergen die jullie elkaar
toen beloofden? Ik kan me herinneren, dat ik uitkeek naar
Wetworks, de eerste serie die je bij de nieuwe uitgeverij
zou uitbrengen. Dat ik meer dan twee jaar moest wachten, vond
ik niet heel erg. Jij had een uitstekende reden voor die vertragingen
en ik had je oude deeltjes X-Factor en Uncanny X-Men nog.
Hoewel, veel was dat eerlijk gezegd niet. Het is überhaupt
knap dat je na zo weinig comics al mee mocht naar Image.
Als ik iemand op een willekeurige
stripbeurs vraag naar de zeven oprichters van Image, komt
iedereen altijd maar tot zes. Dat vind ik sneu voor je, want
ja, het is ook keer op keer jouw naam die ze vergeten. Omdat
jij de tekenaar was die in het kielzog van die andere grote
jongens naar de nieuwe uitgeverij werd gezogen. Het zo onopvallende
mannetje dat eigenlijk eerst nog even aan zijn moeder had
willen vragen of hij mee mocht met de kwajongens die aan de
andere kant van het bos hun eigen hut wilden bouwen, maar
verder zijn mond hield omdat hij anders niet stoer zou zijn.
Je was ook als eerste weg, de hut was niet eens klaar. En
niemand onthoudt de buitenbeentjes.
Pas deze week, toen ik wat research
deed voor deze reeks brieven aan de oprichters van Image,
ontdekte ik over je diabetes. Dat je door die ziekte in de
zomer van 2000 in coma bent geraakt en een tijd lang eigenlijk
helemaal niet meer kon tekenen, was toentertijd aan me voorbijgegaan.
Het verklaart een hoop. Laat ik vooropstellen, dat ik je tekenwerk
altijd lekker eigenzinnig, dynamisch en spannend heb gevonden.
Dat neemt echter niet weg, dat ik me meerdere malen kapot
heb geërgerd aan de anatomisch onmogelijke proporties
en de buitenaardse gezichten waarmee je op de proppen kwam.
En als je dan een nieuwe serie was begonnen, werd je na drie
nummers weer vervangen. Het waren frustrerende tijden voor
je fans, maar nu weet ik dus, dat het allemaal aan je ziekte
lag.
Als ik jou was, zou ik vanaf nu beweren
dat al je werk lijdt onder je diabetes. Ook al is dat niet
waar, het is wel de ideale smoes. Geen criticus meer die je
fileert over de vreemde houdingen of de rare composities.
Met terugwerkende kracht worden al je comics voor Marvel,
Image en DC heilig verklaard. Fans op internet vallen over
elkaar heen bij het uiten van de bewondering. Zó ziek
en dan toch nog dit op papier toveren! Ik weet zeker, als
ik volgend jaar op een willekeurige stripbeurs weer vraag
naar de zeven oprichters van Image, dan zal niemand je meer
vergeten. Sterker, ze zullen jou als eerste noemen. Jij zult
voor altijd de stoerste kwajongen van het bos zijn.
Niet aan de anderen vertellen, hoor.
Ik bedoel, straks krijgen Todd en Jim lucht van mijn geniale
idee. Dan zullen zij dit ook willen gebruiken als excuus voor
hun talloze gebreken en lage productie van de afgelopen jaren.
Voor je het weet, staat Image te boek, als het dat al niet
deed, als leprozenkolonie. Mondje dicht.