Heb ik je ooit al verteld hoe ik op
een dag uit mijn bed stapte en de vertaler van Wolverine was?
Mijn voorganger, de man die jarenlang de avonturen van de
populairste mutant op Aarde had vertaald, wilde niets liever
dan tot in het einde der dagen doorgaan met dat leuke karwei.
Maar uiteindelijk bleek hij te druk met het miljonair worden
als schrijver van comedyseries op televisie. En als iemand
heel veel geld verdient, liggen zijn prioriteiten ineens heel
anders. Dan komen gezellige hobbyprojectjes en vrijwilligerswerk
altijd op de laatste plek. Dat is een ongeschreven wet.
Zo kon het gebeuren, dat hij op een
gegeven moment een maand te laat was met het inleveren van
de brievenpagina voor het nieuwste nummer Wolverine. Ik zat
op kantoor bij de Nederlandse uitgever, weet ook wel een klein
beetje iets af van schrijven en wilde best een handje helpen.
Het nummer erna was hij, mijn voorganger, niet alleen laat
met zijn brievenpagina, hij was niet eens begonnen aan de
vertaling. Hij wilde wel, hij wilde graag, maar hij had telkens
geen tijd. Iedere keer als hij wilde beginnen, belde een man
van het grootste mediabedrijf van ons land bij hem aan met
de vraag of hij in ruil voor een zak geld grappige verhaaltjes
voor televisie kon verzinnen.
Een maand na de oorspronkelijke deadline
had mijn collega hem eindelijk aan de lijn. Wat die collega
toen zei, zal ik niet snel vergeten. "Als je de nieuwe
Wolverine niet morgen inlevert, geef ik 'm aan Olav."
De rest is geschiedenis. Mijn eerste vaste nummer was er eentje
van jou, met de verhaallijn waarin je verbanden legde met
het halve Marvel universum en een beeld schetste van een hightech
samenleving. Daar was ik erg in mijn nopjes mee. Je schrijfstijl
kende ik van de Ultimate X-Men specials die ik een paar jaar
daarvoor had gedaan en hoewel dat zich niet gemakkelijk liet
vertalen, was je dynamische breedbeeldactie altijd een feest.
Als ik dan toch één minpuntje moet noemen, één
puntje aan jouw manier van schrijven die mij opvalt, dan is
het dat je te lange zinnen maakt.
Jawel, jij hebt de neiging tot het
schrijven van lange zinnen dialoog die geen enkel mens fatsoenlijk
uit de mond kan krijgen zonder dat hij halverwege door een
gebrek aan zuurstof in hoesten en proesten uitbarst en die
je zo vol met bijzinnen hebt gepropt, met overal komma's en
van die gedachtestreepjes en de beruchte drie puntjes achter
elkaar, dat ook de meest alerte lezer de weg na pak 'm beet
een halve balloon onherroepelijk is kwijtraakt en dan helemaal
opnieuw moet beginnen, waardoor hij zich bij deze tweede keer
lezen af gaat vragen hoe volslagen idioot het klinkt als iemand
zulke als dialogen vermomde monologen van jou in het echt
zou uitspreken.
Maak je verder geen zorgen. Zolang
jij al die gezellige hobbyprojectjes blijft schrijven, zal
ik ze blijven volgen en in de rondte dansen als ik ze weer
een keer mag vertalen. Nu maar hopen dat straks na dat verfilmde
Wanted van je niet iedere dag een man bij je aanbelt met de
vraag of je in ruil voor een zak geld coole films kunt verzinnen.