Begin 2003 was het, toen bij de Nederlandse
uitgever het contract op tafel plofte. Jim Lee's Batman, zo
zouden we het noemen, de zesdelige bundeling van het verhaal
'Hush'. Eindelijk weer nieuw vertaald materiaal van Batman!
Dat we kozen voor Jims naam op de cover en niet die van jou,
ach, dat was niets persoonlijks. Jim is nu eenmaal erg populair.
Bovendien zou 'Jeph Loebs Batman' als titel na het totaal
mislukken van jouw The Long Halloween hier in Nederland heel
stom zijn. In het magazijn liggen nog tienduizend onverkochte
exemplaren.
Met Jims naam op de cover moest het
echter een doorslaand succes worden. Ik was in elk geval enthousiast.
Heel enthousiast. Toen dat contract op tafel was geploft,
liet ik alles vallen waarmee ik bezig was, deed ik mijn armen
over elkaar en verkondigde ik met luide stem dat ik in hongerstaking
was tot ik zou worden aangewezen als vertaler van dit project.
Toen de eindredactrice mijn verbeten blik zag, stemde ze daarmee
in. Achteraf hoorde ik, dat ze mij toch al in gedachten had,
maar het verhaal van die hongerstaking is dramatischer, dus
dat is wat ik de buitenwereld vertel. Het was onze eerste
nieuwe serie in lange tijd, dat heb ik mooi voor elkaar gebokst.
Wat ik verder niemand heb verteld,
is de ware reden voor mijn enthousiasme. Ik wilde 'Hush' niet
gaan vertalen omdat ik zo'n geweldige fan was van Jim of omdat
ik zo onder de indruk was van jouw literaire capaciteiten.
Ik wilde die klus zelfs niet eens zo graag hebben omdat het
me zes maal achtenveertig pagina's extra werk in het laatje
zou brengen. Hoewel dat laatste uiteraard mooi meegenomen
was. Nee, ik móest en zóu 'Hush' krijgen omdat
ik allang had gezien, dat jij voor die verhaallijn je beproefde
verteltechniek weer van stal had gehaald. Gemiddeld zeven
of acht balloons per pagina, waarvan de helft bestaat uit
korte tekstkaders die enkel en alleen vertellen wat je al
ziet, veel spreads en veel decompressie. De droomklus voor
iedere vertaler. En wel gewoon de volle mep vangen.
De praktijk viel tegen. Het eerste
nummer ging nog vlot, daar was geen vuiltje aan de lucht.
Maar het tweede en het derde nummer, dat was waar de echte
ellende begon. Plotseling deed ik zeven uur over één
Nederlands nummer. Dat is zo ongeveer een gemiddelde van zeven
pagina's per uur, ruim onder de tien of elf die ik doorgaans
haal. Het zesde en laatste nummer spande helemaal de kroon,
dat kostte me negen uur. Negen uur! Je gebruikte zulke korte
teksten, dat het vertaald niet in die kleine balloon paste.
Knettergek werd ik daarvan. Ik besefte direct dat onze The
Long Halloween niet was stopgezet vanwege de tegenvallende
verkoopcijfers, maar vanwege een overspannen vertaler.
Daarom ben ik zo blij dat je tegenwoordig
de handen lekker vol hebt aan een televisieserie als Heroes.
Hoe meer tijd je daaraan besteedt, hoe minder groot de kans
dat ik ooit nog een comic van jou moet vertalen. Blijf jij
ver weg van Spider-Man? Dan beloof ik, dat ik altijd Heroes
zal blijven kijken, hoe vreselijk slecht het na seizoen één
ook wordt.