Helemaal zeker ben ik niet, maar volgens
mij ben jij de schrijver die ik tijdens mijn werk als vertaler
de afgelopen vijftien jaar op het grootste aantal titels tegen
ben gekomen. Zo heb ik je mogen vertalen tijdens een invalbeurt
voor de serie Spider-Man, kwam ik je weer tegen bij Witchblade,
dook je stiekem op bij The Darkness en was je de vaste schrijver
van het zo geflopte Spawn the Undead. Mijn collega's grapten
altijd, dat jij de hoer van comicland was. Ik lachte nooit
mee. Als jij al een hoer zou zijn, wat maakte mij dat dan?
Wat ik ook vertaalde, aan welke reguliere
serie of special ik ook werkte, het leek wel of ik jouw werk
altijd toevallig doch onvermijdelijk op mijn pad kreeg. Onze
enige ontmoeting ging net zo. Het was de zomer van 2000 en
ergens in de drukke gangpaden van de stripbeurs in San Diego
graaiden wij bij dezelfde standhouder in de bakken. Als mijn
leven ooit wordt verfilmd, zullen wij in die scène
op hetzelfde moment dezelfde comic pakken en elkaar veelbetekenend
aankijken, want zo gaat dat nu eenmaal als Hollywood met de
feiten aan de haal gaat, maar in werkelijkheid herkende ik
je alleen omdat jij met de man in de stand over jouw comic
aan het praten was.
Achteraf ben ik nog steeds niet zeker
of je me toen wel geloofde. Ik stelde me voor als de vertaler
van jouw werk en jij schudde mij braaf de hand, maar ergens
in je ogen zag ik een vleugje twijfel. Terecht. Waarschijnlijk
zou ik ook sceptisch zijn als ik bijvoorbeeld in New York
ben en iemand mij vertelt, dat hij mijn columns in het Engels
heeft vertaald. Voor hetzelfde geld was ik gewoon één
of andere volslagen idioot die je met een smoesje lastigviel
tijdens precies dat ene uur dat je niet moest signeren bij
Image of Marvel. Ik mag blij zijn dat je me überhaupt
de hand hebt geschud! Volgende keer heb ik zinnige vragen
voor je. Beloofd. Dan komen we verder dan beleefdheden. Je
psychologisch getinte verhalen zijn genoeg stof tot discussie,
maar toen, in 2000, overviel het me een beetje.
Aan je werk heb ik doorgaans plezier
beleefd. Vooral in Spawn the Undead hanteerde je een vertelstem
in tekstkaders die uitnodigde tot mooischrijverij, tot diepgravende
teksten met literaire aspiraties. En bij Spider-Man was je
de man van de subtiele humor, van personages die zo obscuur
en absurd waren, dat ik iedere zomer weer hoopte, dat ik een
invalbeurt mocht maken. Helaas haalde je werk voor Witchblade
het niet bij de verwachtingen die ik toen had gekregen, want
opgezadeld met een amateuristische prutser als tekenaar kon
je daar geen potten breken. Ik was in die periode veel meer
tijd kwijt aan het corrigeren van allerlei feitelijke foutjes
in je script dan aan het vertalen zelf.
Vandaag de dag vertaal ik je niet
meer. Jij schrijft niet zomaar meer voor elke uitgeverij die
een zak geld op je bureau laat vallen en ook ik werk aan minder
series dan zeven jaar terug. Maar ik weet zeker dat onze paden
elkaar weer kruisen. Zullen we dan wel gewoon op hetzelfde
moment dezelfde comic uit een bak vissen? Neem jij de camera
mee? Dan regel ik de zinnige vragen.