Vandaag nemen we afscheid van Jim.
Een jaar waarin ons al zo veel grote namen uit de comicwereld
zijn ontvallen, zou niet compleet zijn als Jim zich daar niet
halverwege even mee zou bemoeien. Want bemoeien, daar was
hij goed in. Daar was hij de ongekroonde meester in. Die hoogtijdagen
vierde hij halverwege de jaren tachtig. Omdat ik heb gehoord
en nu ook zie dat velen onder u toen nog niet waren geboren,
wil ik u het verhaal vertellen over de man die door iedereen
tegelijkertijd werd gehaat en gekoesterd.
Als een schrijver aan het begin van
zijn carrière was Jim een harde werker. Een ploeteraar,
iemand die zijn talenten niet uit de wieg mee had gekregen,
maar die voor elke letter moest zweten. Jim wilde ook zweten!
Desnoods de hele nacht door. Hij had het ervoor over, hij
wilde de top bereiken. Op eigen kracht? Mooi meegenomen. Over
de ruggen van anderen? Als het niet anders kon. Toen hij de
absolute top had bereikt, toen hij het bordje 'hoofdredacteur'
op zijn bureau bij Marvel mocht zetten, was precies dát
wat hem opbrak. Ja, natuurlijk is het niet zo, dat een baas
met iedereen bevriend moet zijn, maar het hele bedrijf zag
Jim als de duivel. Dat is meestal geen goed teken.
Toen hij door Marvel zonder pardon
of gouden handdruk op straat was gezet, nadat het plan tot
het opkopen van de uitgeverij was afgeketst op iemand die
een hoger bod had uitgebracht, kon Jim eindelijk echt zijn
eigen paden kiezen. Bij Valiant betoverde hij iedereen met
kwalitatief hoogstaande comics, tot hij zonder pardon of gouden
handdruk op straat werd gezet. Bij Defiant verraste hij iedereen
met de kwalitatief hoogstaande formats, tot hij zonder pardon
of gouden handdruk op straat werd gezet. Bij Broadway moest
hij eigenlijk nog beginnen toen hij zonder pardon of gouden
handdruk op straat werd gezet. Het enige constante werk dat
Jim die jaren had, bestond uit de rechtszaken die voormalig
collega's aanspanden wegens seksuele intimidatie.
Hoge bomen vangen veel wind. Nu ben
ik lang, dus ik dacht altijd, dat het op mij van toepassing
was, tot ik begin jaren negentig oog in oog stond met Jim.
Hij schudde mij de hand, legde zijn arm om mijn schouder en
ik voelde me drie jaar oud op schoot bij de Kerstman. Jim
was groot en intimiderend, maar daar tijdens die Amerikaanse
stripbeurs zag ik, dat Jim bovenal een liefhebber was van
de superheldencomic. Jim deed wat hij deed, omdat hij het
belang van de comics stelde boven de belangen van alles en
iedereen. Niet alleen van zijn collega's, maar ook van zichzelf.
Compromisloos en eerlijk. Een hoge boom, letterlijk en figuurlijk,
omringd door platgetreden paden.
Vandaag nemen we dus afscheid van
Jim, de man die zelfs bij uitgeverijen die hij zelf had opgericht
gewoon weer werd ontslagen. De medewerkers van de rechtbanken
zullen hem zeker missen. Wij zullen zijn geplande comeback
als schrijver van Legion of Super-Heroes moeten missen. Maar
of we daar veel aan missen?