Dat is lang geleden. Dat we elkaar
officieel hebben gemaild, bedoel ik dan. Want tussendoor heb
jij me nog geregeld een hatelijk briefje gestuurd, maar die
tel ik hier voor het gemak niet mee. Dat waren door emoties
ingekleurde tirades naar aanleiding van mijn kritiek op jouw
comics. Je ging in op al mijn provocaties en iedereen weet,
dat zoiets niet het ideale recept is voor helder nadenken.
Zeker de helft van die briefjes kon ongelezen naar de prullenbak
worden geklikt en gesleept. Hopelijk rekende je niet op een
antwoord.
Maar toen kwam jouw mailtje van afgelopen
weekend. Laat ik vooropstellen, dat ik blij ben met de toon
van je betoog. Fijn dat je ook zonder gescheld een punt kunt
maken. Schelden doet alleen maar afbreuk aan wat je wilt zeggen.
Bemoedigend dat je met een schone lei wilt beginnen. Dat wil
ik namelijk ook, want iedereen verdient die tweede kans. Desnoods
een derde, in jouw geval. En leuk dat je met een voorstel
komt waar wij beiden wat aan hebben. Het is een voorstel waar
ik graag op in wil gaan. In het kader van eerlijk zijn, moet
ik je wel waarschuwen: mijn mening over die comics van jou
is niet veranderd.
Krap drie jaar geleden schreef ik
je een excuusbrief. Eentje waarin ik door het stof kroop en
waarin ik toegaf, dat ik jouw comics stiekem best goed vond.
In de maanden daarvóór had ik een haatcampagne
tegen je gevoerd, zonder dat ik één letter van
je werk had gelezen. Na het bestuderen van The Call of Duty
besefte ik, dat ik te vlug had geoordeeld. Een week later
werd je de schrijver van Uncanny X-Men en bleek je toch de
puberale broodschrijver waarvoor ik je eerder had uitgemaakt.
Ik trok mijn excuses in, maakte je vaak belachelijk op mijn
site en de rest van het verhaal ken je. Als al iets aan mijn
mening is veranderd, dan is het, dat ik je laatste delen voor
X-Men en Action Comics vele malen slechter vond dan ik ooit
had durven voorspellen.
Zoals al gezegd, neemt dat niet weg,
dat ik positief tegenover dat voorstel van je sta. Als jij
zo sportief bent, dat je weer op een fatsoenlijke, zakelijke
manier met mij wilt praten, dan is dat een sentiment dat ik
deel. Want het is een interessant voorstel. Het Chuck Austen
weblog, exclusief op mijn site, ja, dat heeft wat. De titel,
Chuck's Webfuck, vind ik een beetje té (zie ook mijn
stuk hierboven over schelden en het maken van een punt), dus
daar moet je even wat anders voor verzinnen. Maar verder ga
ik helemaal akkoord. En als het aan mij ligt, kunnen we volgende
week al beginnen. Jij levert de teksten, ik lever een leuke
lay-out.
Eén voorbehoud wil ik wel maken.
Dat je het op je log niet gaat hebben over de driehoeksrelatie
tussen Lois Lane, Clark Kent en Lana Lang. Dat idee voor Superman
heb je schaamteloos gejat uit mijn derde reeks Bad Writer
en daar ben ik nog steeds een beetje verbolgen over. Met of
zonder schone lei. Dat je het even weet.