Het is misschien een vreemd verzoek,
maar zou je me in het vervolg kunnen waarschuwen wanneer je
een goede comic schrijft? Sinds je de overstap hebt gemaakt
van de puberale televisiesoap naar de puberale superheldenfantasie
pak ik op de één of andere manier namelijk altijd
net die ene serie van je mee, waar zelfs Chuck Austen zich
voor zou schamen, terwijl ik jouw goede comics meestal pas
ontdek tegen de tijd dat de oude nummers voor minstens twintig
maal de coverprijs op eBay staan.
Dat begon met Barry Ween, je eerste
comic bij Oni Press. Hilarisch, origineel en zeer scherp,
maar dat ontdekte ik pas toen ik eindelijk de paperback vond.
Volledig overtuigd van je kunnen stortte ik me daarna op Green
Lantern, waar ik vervolgens een paar jaar lang vergeefs heb
gewacht op het moment dat je klaar was met het voorspel en
echt goede verhalen zou gaan schrijven. Dat ritme van pieken
en dalen gaat sindsdien zo door en ondanks mijn ongeveer achttien
jaar ervaring op het gebied van Amerikaanse comics wed ik
steevast op het verkeerde paard. Ik, die al Strangers in Paradise
volgde toen niemand wist wie Terry Moore was!
Zo liet ik jouw Green Arrow liggen,
omdat ik zeker wist dat jij als jonge vent niet uit de voeten
zou kunnen met een cynische oude rot als hoofdpersonage Oliver
Queen. Elf maanden later bladerde ik een nieuw nummer door
en viel ik met mijn neus in een verhaal met meer emotionele
diepgang dan ik ooit had durven dromen. Caper belandde op
mijn lijstje, maar dat was zo'n depressieve bende, dat ik
uit voorzorg alle messen en scherpe voorwerpen achter slot
en grendel moest leggen. Outsiders, een nieuwe serie die ik
gedesillusioneerd had overgeslagen, bleek dan weer een verfrissende
kijk op een oud concept, waar ik pas dankzij de eerste paperback
aan kon beginnen. Ik, die Jeff Smith al 'my pal' mocht noemen
toen de comic Bone net een jaar in de winkels lag!
Wellicht heb ik te veel aan mijn hoofd.
Amerika dendert apathisch af op 'four more years' van de president
met minder intellectuele bagage dan een bus vol demente bejaarden,
hier in Nederland weten de leden van LPF nog steeds niet dat
hun poppenkast al twee jaar geleden is opgedoekt en zelf doe
ik sinds de geboorte van de huilbaby van de buren 's nachts
geen oog dicht. Op den duur raakt zelfs een gezond mens daarvan
in de war. Het gebeurt vrijwel wekelijks dat ik thuiskom van
de stripwinkel en me bij de helft van alle comics afvraag
waarom ik dat heb gekocht. Ik, die al fan was van Garth Ennis
en Steve Dillon toen ze Preacher nog moesten verzínnen!
Hopelijk kun jij het me wat gemakkelijker
maken. Wanneer je een goede comic hebt geschreven, geef me
dan even een seintje, dan kan ik in de stripwinkel in ieder
geval één titel blind van de plank pakken en
hoef ik daar verder niet over na te denken. Afgesproken?