Kent de comicwereld zoiets als een
crimineel circuit? Hebben jullie een eigen onderwereld? Verkopen
de comics van Brian Michael Bendis zo goed omdat hij iedere
maand braaf een deel van zijn inkomen afdraagt aan een in
sigarenrook gehuld type in een geblindeerde Mercedes en staat
CrossGen op de financiële afgrond omdat Mark Alessi datzelfde
type in diezelfde Mercedes recht in diens gezicht heeft gezegd,
dat hij geen enkele 'bescherming' nodig heeft? Als dat zo
is, dan mag je wel oppassen. Al gedacht aan een gepantserde
auto?
Ja, ik heb je verklaring namelijk
gelezen. Waarom je met onmiddellijke ingang bent opgestapt
als de tekenaar van de Marvel comic NYX. Waarom je slechts
vier van de oorspronkelijk geplande zes deeltjes voor je rekening
neemt. Hoe je het boetekleed om je schouders hangt, maar tegelijkertijd
wel je voormalige werkgever een veeg uit de pan geeft. Alles,
van begin tot eind, tot de laatste snik, ik heb het gelezen.
Dat het forum waarop je de verklaring had geplaatst alleen
toegankelijk is voor leden, maakt geen barst uit. Binnen vijftien
minuten stond de tekst integraal geknipt en geplakt op alle
grote nieuwssites. Dat had een leek kunnen voorspellen.
Uiteindelijk blijft het dus bij vier
nummers. Nu is vier keer NYX sowieso beter dan drie keer niks,
maar het is jammer dat je een veelbelovende serie op zo'n
vervelende manier de rug moet toekeren. Blijkbaar heb je niet
zo veel geleerd van je ontslag bij CrossGen, of het moet zijn
dat je niet onder pseudoniem uit de school moet klappen over
de mensen met wie je samenwerkt. Ditmaal doe je het onder
je eigen naam en met meer woorden. Je verpakt je verwijten
als allerlei nederige excuses aan het adres van je fans en
daarmee is de kous af. Althans, dat vind je. Vergeet het.
De kous is verre van af. We zijn niet eens voorbij de hak!
Wanneer je morgen een bebloede sok en een briefje van de comicmaffia
op je nachtkastje aantreft, weet je zeker dat het menens is.
Mocht je het onzekere bestaan van
een vogelvrij verklaarde freelancer niet aankunnen en liever
onderduiken, dan kan ik je aan een adresje helpen. Okay, okay,
je moet de kamer weliswaar delen met een chronische leugenaar
en een mediageile machtswellusteling, maar geloof me, zodra
je de jongens eenmaal een beetje leert kennen, zijn Micah
Ian Wright en Bill Jemas echt twee toffe peren. De buurt is
helaas lawaaierig. Links is men bezig met een verbouwing,
rechts woont een depressieve bejaarde die de hele dag schreeuwt
en met zijn hoofd tegen de muur bonkt. Maar goed, je bent
wat gewend. Je hebt immers bij CrossGen op de redactie gezeten.
Hoe dan ook, ik ga het van je horen.
Vanavond kun je me niet meer bereiken, want dan heb ik een
afspraak met Brian Michael Bendis. Ik hoor net van mijn chauffeur
dat de Mercedes klaar staat en zodra ik dit rottige papiertje
van de doos sigaren los heb gekregen, gaat de computer uit.
Sterkte, verder!