Het moet zomer 2000 zijn geweest.
Ik was overgevlogen voor de San Diego Comic Convention en
stond die vrijdagmiddag van de beurs in de stand van Marvel.
Samen met Joe Quesada en Bill Rosemann besprak ik het wel
en wee van de comicwereld. CrossGen kwam om de hoek kijken,
de film X-Men was een week geleden in première gegaan
en Rob Liefeld had weer eens ruzie met iedereen. En opeens
stond jij daar. Je tikte me op de schouder en vroeg of ik
wist wie Joe Quesada was.
"Ja," zei ik, waarna ik
je de rug toekeerde. Bill kon zijn lach niet inhouden en beet
op zijn vuist. Joe blies een denkbeeldig pluisje van zijn
broek. Ik gaf hem een knipoog. Tegen de tijd dat ik me omdraaide,
zag ik hoe je met hangende schouders afdroop, je portfoliomap
treurig achter je aan slepend. Het tafereel had iets zieligs.
Dat iemand zó intens eenzaam kan zijn met ruim tienduizend
mensen op de beursvloer. Gelukkig heb jij je verder niet laten
ontmoedigen, heb je een dag later alsnog met Joe gepraat en
kreeg je een maand later al een contract als tekenaar bij
Marvel aangeboden, maar bij dezen wil ik toch even mijn excuses
aanbieden.
Nu moet je weten, dat ik toentertijd
niet wist wie je was. Echt niet. Daarvoor las ik te weinig
comics van Dark Horse. Op dat moment was je een onvrijwillig
slachtoffer van mijn botte humor. Pas een jaar later, toen
ik even te gast was in het Marvel redactiepand in New York,
herinnerde Bill me aan het voorval. Hij drukte me wat originele
pagina's in de hand en was benieuwd wat ik van het tekenwerk
vond. "Gaat," loog ik, maar daar trapte hij dus
niet in. Hij wilde een eerlijke mening. Samengevat komt het
erop neer, dat ik vroeg uit welke arme sloppenwijk hij deze
amateuristische prutser had gehaald. "Dat is de tekenaar
die vorig jaar in San Diego aan je vroeg of je Joe Quesada
kende!" legde Bill uit. Pijnlijk. Al was je daar niet
bij, ook voor die botte opmerkingen bied ik je mijn verontschuldigen
aan.
Toen ik eind vorige maand het nieuwtje
las dat Marvel je op staande voet heeft ontslagen, wist ik
echter wél wie je was. Sterker, na je interview met
Newsarama heb ik het vermoeden dat iedereen weet wie je bent.
Je tirade tegen Marvel is nu al legendarisch. Als ik de tekst
goed heb begrepen, is het niet alleen de schuld van Marvel
dat je bent ontslagen, maar is het tevens de schuld van aandeelhouders,
de Amerikaanse overheid, het kapitalisme in de gehele westerse
samenleving, de preutse censuur in de massamedia, slaafse
consumenten en mensen die geld geven voor kankerbestrijding--
ja, eigenlijk iedereen behalve jij.
Stiekem hoop ik dat ik je de volgende
keer in San Diego opnieuw tegenkom. Dat je bij de stand van
DC om werk komt bedelen en mij vraagt of ik Dan DiDio ken.
Dan zal ik 'ja' zeggen en me weer omkeren. Op excuses hoef
je dan niet meer te rekenen.