Wat ik vind van geweld in comics?
Moet kunnen. Het verbaast me dat ouders in hun bezorgdheid
om het geestelijk welzijn van hun kroost zo snel met de vinger
naar ons medium wijzen. Jij hebt na wat controversiële
comics vaker met dit bijltje gehakt, dus ik weet dat jij mijn
verbazing deelt.
Toen ik op mijn achtste besloot dat
ik comics wilde lezen, raakten mijn ouders dik in paniek.
Hebben we gefaald? Wat vertellen we de politie als hij iemand
op school aftuigt omdat hij agressief wordt van die boekjes?
Lief, maar zo'n onzin. Inmiddels lees ik bijna twintig jaar
comics en toch is het met mij goed afgelopen.
Sterker, als ik op straat loop, vraag
ik me vaak af of ik de enige ben die nog een beetje fatsoen
heeft. Normen en waarden worden met voeten getreden. Dáár
moet eens iets tegen worden gedaan. De schuld van comics?
Rot op! Ik denk dat de samenleving baat heeft bij de heldere
filosofie uit comics over schurken die altijd verliezen en
helden die altijd overwinnen. Zoals sommige types zich tegenwoordig
in het openbaar gedragen, is werkelijk beschamend. Voorbeelden
genoeg.
Lang geleden stuitte ik in de bus
op zes meisjes die vanaf het instappen luid hun mening kenbaar
maakten. Halverwege de rit stapte één van die
trutten op me af en verkondigde, dat ik de lelijkste jongen
was die ze ooit had gezien. De brutaliteit! Ze heeft mijn
linkse directe op haas neus nooit zien aankomen. Ik moest
uitstappen van de chauffeur (hij wilde geen bloed op de bekleding),
maar de twinkeling van respect in zijn ogen was onbetaalbaar.
Laatst werd ik bij de ingang van het
treinstation aangesproken door een agressieve student met
een vragenlijst. Kijk, dan is het logisch dat ik mijn honkbalknuppel
uit mijn binnenzak haal en die eikel met drie slag en vier
wijd dwars door het roestige espressoapparaat in de stationsrestauratie
ram. De conducteur vroeg wel of ik de volgende keer voorzichtig
met het servies wil zijn. Dat is helemaal uit Turkije geïmporteerd.
Ook hier in Zeist ben je niet veilig.
Op een maandagavond liep een moeder me met haar zoontje tegemoet
en terwijl ik genoot van de nazomerzon, wees ze me erop dat
mijn veter los zat. Waar bemoei jij je mee? De wijkagent heeft
het duo opgevouwen in de groene afvalbak gevonden. Een hoop
gelazer mee gehad, want hun plastic sandalen mochten niet
bij het groente en fruit.
Aan het begin van het nieuwe badmintonseizoen
heb ik zelfs op de baan moeten optreden. Mijn tegenstander
keek me zó smerig aan, dat ik met mijn ijzeren reserveracket
zijn knieschijven heb herschikt en de hele shuttlekoker rectaal
bij hem heb ingebracht. Zulk onsportief gedrag kan toch niet?
Kostte me vijf strafpunten omdat je op je eigen speelhelft
moet blijven, maar het ging om het principe.
Nee, voor mij is het zo klaar als
een klontje: comics hebben geen verderfelijke invloed op een
tere kinderziel. Ik ben het levende bewijs.